خبرگزاری
"اینترپرس سرویس" با اشاره به این موضوع ادامه داد: بعد از پیروزی
غافلگیرکننده حسن روحانی - که در میان شش کاندیدای انتخاباتی میانه روترین
در نظر گرفته می شد - در انتخابات ماه گذشته به عنوان رییس‌جمهور بعدی
ایران، امکان انجام یک معامله درباره برنامه هسته‌یی ایران بیشتر پذیرفته
شده به نظر می‌رسد. انعکاس چشم‌گیر این موضوع در این واقعیت مشاهده شد که
131 عضو مجلس نمایندگان که دارای اکثریتی جمهوری خواه و جنگ طلب است، با
اکثریت دموکرات های این مجلس نامه ای را خطاب به باراک اوباما، رییس جمهور
آمریکا امضا کردند که از او می خواهد به «تلاش های آمریکا برای رسیدن به
توافق هسته یی با ایران از طریق مذاکره جان تازه ای ببخشد.»
این
نامه عنوان می کند که واشنگتن باید برای تخفیف تحریم‌های دو و چند جانبه
علیه ایران در ازای مصالحه‌های مهم و قابل راستی آزمایی در میز مذاکرات
آمادگی داشته باشد و تلویحا درباره افزودن بر تحریم‌ها در این زمان حساس
هشدار می‌دهد.
این
گزارش حاکی است: موضوع قابل ملاحظه این است که اکثر امضا کنندگان که در
مجموع یک سوم اعضای مجلس نمایندگان هستند، این نامه را بعد از حضور
پرخاشگرانه بنیامین نتانیاهو(نخست وزیر رژیم صهیونیستی) در یک برنامه
تلویزیونی پرمخاطب در یکشنبه گذشته امضا کردند. نتانیاهو در این برنامه از
واشنگتن خواست بر فشار از جمله تهدید به اقدام نظامی علیه تهران بیفزاید و
روحانی را نیز «گرگی در لباس میش» خواند.
بنا
بر این گزارش، کمیته امور عمومی آمریکایی اسراییلی (آیپک)، که قدرتمندترین
پیشقراول لابی اسراییل در واشنگتن است، هیچ موضع علنی در قبال این نامه
اتخاذ نکرده است. با این حال به گفته منابع مطلع، این گروه که معمولا سیاست
های دولت اسراییل را ترویج می دهد به وضوح گفته بود که ترجیح می داد
قانونگذاران آمریکایی آن را امضا نکنند.
تریتا
پارسی، رییس "شورای ملی ایران آمریکا" به اینتر پرس سرویس گفت: این موضوع
مهمی است زیرا نشان می دهد که حتی در کنگره که همواره یکی از نامنعطف ترین
بخش های دولت آمریکا بوده است، حامیانی جدی از هر دو حزب هستند که درک می
کنند فرصتی تاریخی فراروی ما قرار دارد و تمایل دارند اطمینان حاصل کنند که
ما نهایت تلاش مان را برای به کار بستن آن انجام خواهیم داد.
وی
افزود: نامه هایی از این قبیل تقریبا هرگز بیش از 30 امضا به دست نیاورده
است و این نامه بسیار فراتر از این تعداد را جلب کرد و از جمله امضاکنندگان
آن برخی اعضای عالی رتبه کنگره و جمهوریخواهان مهم هستند. این امر به ما
می گوید که چیزهایی در حال تغییر است.
هرلبرت،
مدیر اجرایی "شبکه امنیت ملی" نیز این طور گفت: تمایل 131 عضو برای امضای
این نامه منعکس کننده یک اجماع کارشناسی توسط هر دو حزب مبنی بر این که
مذاکرات برای موفقیت به فضا و تمرکز نیاز دارد، است که در حدودا هشت ماه
اخیر دیده شده است.
وی افزود: این اجماع با نتایج انتخابات اخیر ایران تقویت شد.
این
گزارش با اشاره به اینکه در روزهای اخیر 29 کارشناس و دیپلمات عالی رتبه
نیز در نامه ای به اوباما از وی خواستند انعطاف بیشتری در رابطه با ایران
به خرج بدهد، افزود که این تحولات اخیر ظاهرا احتمال اینکه کنگره تحریم های
یک جانبه جدیدی را تا پیش از پایان تابستان و احتمالا تا پایان سال جاری
به اجرا درآورد کاهش داده است و مجله کنگره نیز روز جمعه به این موضوع
اشاره کرد.
بنا
بر این گزارش، جوئل روبین، مدیر امور سیاسی و دولتی در "صندوق پلاگشرز"،
که بنیادی مستقر در کالیفرنیا است، در این باره گفت: به وضوح شاهدیم که
درکی در کنگره در خصوص شرایط این مذاکرات در حال شکل گیری است.
بنا
بر این گزارش به گفته منابعی در کنگره، این واقعیت که 131 عضو نامه مذکور
را امضا کرده اند می تواند جمهوری خواهان را به تعویق در به رای گذاشتن
بسته تحریم ها متقاعد کند. به گفته این منابع این جمهوری خواهان که در خصوص
طرح های قانونی مرتبط با ایران با آیپک همکاری نزدیکی دارند، ترجیح می
دهند چنین طرح هایی به اتفاق آراء تصویب شوند و اختلاف نظری که نامه مذکور
نشان دهنده آن است می تواند به عنوان یک عامل بازدارنده در این خصوص عمل
کند.
بنا
بر این گزارش، دیلان ویلیامز، مدیر امور دولتی "جی استریت" که گروهی حامی
اسراییل و صلح است گفت:حمایت علنی از تعامل یا ایران در پشت میز مذاکرات از
زمان پیروزی روحانی به بعد رشد قابل توجهی داشته است.
وی
با ذکر اینکه 22 عضو کمیته امور خارجی و نیروهای مسلح نیز از امضا کنندگان
این نامه هستند، افزود: این نامه پیامی روشن را چه در داخل و چه در خارج
ارسال کرد مبنی بر اینکه یک مسیر ارزشمند به لحاظ سیاسی برای حل نگرانی ها
درباره برنامه هسته یی ایران از طریق دیپلماتیک وجود دارد.
اوایل
ماه جاری فقط 46 عضو کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان آمریکا نامه ای را
امضا کردند که از اوباما می خواست بدون توجه به انتخاب شدن روحانی فشار بر
ایران را از طریق تقویت تحریم ها افزایش دهد.
