ایران اکونومیست- محمد باقر حسنوند روانشناس کودک و مشاور خانواده در خصوص کم رویی و خجالتی بودن کودکان اظهار کرد: خجالت در واقع نوعی ویژگی شخصیتی در کودکان است و عیب و نقصی نیست که نیازی به دعوا و شرمندگی والدین داشته باشد.
حسنوند با بیان اینکه این ویژگی با تشویق و حمایت والدین قابل اصلاح است، افزود: دانشمندان می‌گویند خجالتی بودن در بعضی فرهنگ‌ها مورد پسند و ستایش مردم است و از راه فرهنگ جامعه به کودکان به ارث می‌رسد.
این روانشناس بیان کرد: از نظر علمی احساس خجالت، یک واکنش طبیعی نسبت به افراد یا محیط‌های جدید است که در حقیقت ترکیبی از حس ترس و کنجکاوی را در خود دارد.
حسنوند ادامه داد: شیرخواران با دیدن غریبه‌ها روی‌شان را برمی‌گردانند، کودکان نوپا به زمین نگاه می‌کنند و به پدر یا مادرشان می‌چسبند و حتی ممکن است در این شرایط به مکیدن انگشت شست بپردازند، اما بیشتر بچه‌ها قبل از ۳ سالگی به راحتی با همه ارتباط برقرار می‌کنند و به‌نظر بسیار اجتماعی می‌آیند، اما بعد از این سن، ترس بیشتر کودکان از غریبه‌ها شروع می‌شود و آن‌ها حس خجالت و شرمندگی را یاد می‌گیرند.
این مشاور خانواده با اشاره به اینکه در این سن است که فرزند اجتماعی و برون‌گرا به طور ناگهانی خجالتی می‌شود، اظهار کرد: اولین قدم برای کمک به کودک خجالتی این است که او را به زور مجبور به کاری نکنید و برای آشنا شدنش با محیط و افراد زمان کافی را اختصاص دهید.
وی بیان کرد: مهارت‌های برقراری ارتباط و دوست یابی را در قالب بازی کردن ،گفتگو و قصه‌گویی به آن‌ها آموزش دهید .
حسنوند گفت: به کودکانتان مسئولیت بدهید، اما آن‌ها را با کودکان دیگر مقایسه نکنید؛ برای کودک شرایطی فراهم کنید که بتواند مسئولیت‌هایی را بپذیرد.
