ایران اکونومیست- سید رضا فراهانی روانشناس و مشاور خانواده اظهار کرد: افراد خودشیفته به شدت به خود علاقه دارند و به بیان دیگر خودشیفتگی عشق جاودانه فرد به خود است.
وی با بیان اینکه این افراد بسیار به خود اهمیت داده و دیگران برایشان ارزش زیادی ندارد، گفت: اعتماد به نفس بیش از حد معمول و خودپسندی شدید از نشانه‌های این بیماری است.
فراهانی ادامه داد: در واقع درصدی از خودشیفتگی در همه افراد وجود دارد، اما زمانی تبدیل به اختلال می‌شود که فرد به‌صورت افراطی این علائم را داشته باشد.
این روانشناس اضافه کرد: چنین افرادی معمولا خود را چنان بزرگ و مهم می‌دانند که حتی فکر می‌کنند علت موقفیت دیگران هستند.
وی با بیان اینکه این افراد در زندگی مشترک آسیب‌رسان هستند و به نیاز‌های همسر اهمیت نمی‌دهند، گفت: این بیماری ممکن است در اثر عوامل ژنتیکی و تربیت و محیط خانواده ایجاد شود.
فراهانی تصریح کرد: معمولا کودکانی که به اندازه کافی احساس عاطفی از والدین خود دریافت نکرده‌اند و به آن‌ها اهمیت داده نشده کمبود عاطفی خود را به صورت خودشیفتگی جبران می‌کنند و در حقیقت این بیماری نوعی حالت دفاعی برای آنان است.
وی با بیان اینکه خودشیفتگی معمولا در زنان بیش از مردان و در سنین ۳۰ تا ۴۰ سالگی رخ می‌دهد، خاطرنشان کرد: والدین توجه کنند که کودکان به‌خصوص دختران از نظر عاطفی شکننده‌تر هستند و باید به آن‌ها اهمیت بدهند یعنی با آن‌ها به‌گونه‌ای رفتار کنند که با والدین خود دوست باشند.
این مشاور خانواده ادامه داد: همچنین تنبیه کردن اقدامی اشتباه است که به دختران بیش از پسران آسیب می‌زند و می‌تواند زمینه خودشیفتگی را در آن‌ها ایجاد کند.
فراهانی گفت:بسیاری از عمل‌های زیبایی چهره که در حد افراطی انجام می‌شود می‌تواند ناشی از خودشیفتگی و نداشتن اعتماد به نفس نسبت به چهره واقعی خود باشد.
وی با بیان اینکه اگر این افراد در جامعه‌ای باشند که آن‌ها را تایید نکند حالشان بدتر می‌شود، خاطرنشان کرد: خودشیفتگی نوعی اختلال شخصیتی است و می‌تواند زمینه اختلالات دیگری مانند شخصیت مرزی را فراهم کند.
