به گزارش ایران اکونومیست، رسیدگی به این پرونده از سال ۹۵ و زمانی کلید خورد که مأموران پلیس پایتخت از حادثه اسید پاشی در یکی از محله‌های افسریه باخبر و راهی محل شدند.
کارآگاهان در نخستین تحقیقات دریافتند در این حادثه عروس خانواده بعد از پاشیدن اسید روی صورت خواهر شوهرش قصد فرار داشته که از سوی همسایه‌ها دستگیر شده است.
مجروح حادثه که مینا نام داشت به بیمارستان منتقل شد و تحت درمان قرار گرفت. در حالی که متهم در بازجویی‌ها منکر اسیدپاشی بود، اما مینا - قربانی حادثه - گفت: دیشب در خانه برادرم میهمان بودم سارا - همسر برادرم- با فرزندش در اتاق خوابید. صبح بعد از اینکه برادرم به محل کار رفت، ناگهان سارا بالای سرم آمد و سعی داشت مرا خفه کند.
بلافاصله از جا بلند شدم می‌خواستم فرار کنم که ناگهان روی صورتم اسید پاشید و فرار کرد. با سر و صدا‌های من بود که همسایه‌ها بیرون آمدند و او را دستگیر کردند. بعد از صدور کیفرخواست برای متهم، وی به شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.
در نخستین جلسه محاکمه شاکی در جایگاه قرار گرفت و بار دیگر شکایتش را مطرح کرد و گفت: من و برادرم رابطه خوبی داشتیم و سارا به ما حسادت می‌کرد. او با این کار قصد انتقام داشته است و برای متهم درخواست قصاص دارم.
سارا نیز در دفاع از خود گفت: من اسید پاشی نکردم الآن دو سال است که شوهرم و خانواده‌اش اجازه نمی‌دهند فرزندم را ببینم. بی‌گناهم و بی‌دلیل در زندان هستم.
سپس شوهر متهم نیز به عنوان مطلع در جایگاه قرار گرفت و گفت: یک هفته قبل در کمد رختخواب هایمان یک بسته پودر اسید دیدم، اما پیگیر نشدم، زیرا اصلاً فکر نمی‌کردم همسرم قصد چنین کاری داشته باشد. در پایان هیأت قضایی وارد شور شدند و با مجرم شناختن متهم اصلی پرونده که تمامی مدارک موجود در پرونده علیه او بود و همچنین با توجه به نظریه پزشکی قانونی که عنوان کرده قصاص با توجه به عمق سوختگی روی صورت و بدن شاکی قابلیت اجرا نخواهد داشت، رأی به پرداخت دیه و ۱۰ سال حبس برای متهم صادر کردند.
