مذاکرات تعیین کننده برای آینده نفت

به گزارش ایران اکونومیست؛  این مهلت احتمالاً تأثیر بیشتری نسبت به نشست بعدی کمیته نظارتی مشترک وزیران اوپک پلاس (۱۸ مارس)، نشست فوق‌العاده اوپک (۱۷ و ۱۸ آوریل) یا حتی بازبینی معافیت‌های تحریم‌های ایران از سوی کاخ سفید (۴ مه) خواهد داشت.
نتیجه مذاکرات تجاری، تأثیر قاطعی روی دورنمای مصرف نفت تا پایان سال خواهد داشت زیرا تهدید تعرفه‌ها و ابهامات مربوط به آنها بزرگترین تأثیر را روی رشد اقتصاد جهانی داشته‌اند.
به دلیل این که مهلت تعیین شده برای توافق تجاری آمریکا و چین زودتر از اتفاقات دیگر رخ خواهد داد، نتیجه آن انتخاب‌های استراتژیک بعدی که از سوی اوپک و متحدانش در خصوص تولید نفت انجام می‌گیرد و نحوه برخورد کاخ سفید با تحریم‌های ایران را شکل خواهد داد.
آن طور که نظرسنجی‌های تجاری و آمار مربوط به حجم تجارت نشان می‌دهد، ابهامات پیرامون تجارت جهان، اقتصاد جهان را به ورطه رکود کشانده است. کندی رشد اقتصادی، چشم‌انداز رشد مصرف نفت را متأثر کرده و باعث شده است انتظارات از وجود مازاد عرضه به کاهش چشمگیر عرضه در سه ماهه چهارم تغییر پیدا کند.
بزرگترین تأثیر کندی رشد مصرف، در میان سوخت‌هایی مانند دیزل و سوخت جت مورد استفاده در حمل و نقل، کشتیرانی، حمل ریلی و هواپیمایی و همچنین تولیدکنندگان، معدن کاران و کشاورزان مشاهده شده است.
اگر اقتصاد با کندی رشد یا حتی بدتر از آن، رکود مواجه شود قیمت میعانات تحت فشارهای کاهشی قرار خواهد کرد و قیمت نفت خام هم به همراه آنها سقوط خواهد کرد.
اقتصاد جهانی در شش تا ۱۲ ماه اخیر، متحمل مجموعه‌ای از شوک‌های منفی شامل بن بست مذاکرات بریگزیت، افزایش نرخ‌های بهره، رشد ارزش دلار آمریکا و افت شدید بازارهای سهام جهان شده است. اما بزرگترین منبع ابهام، وخامت روابط تجاری میان آمریکا و چین بوده که به شبکه تجارت هر دو کشور گسترش پیدا کرده است. حل تنش‌های آمریکا و چین در مقایسه با هر عامل دیگری در سال ۲۰۱۹، تأثیر بیشتری روی دورنمای اقتصادی جهانی و مصرف نفت خواهد گذاشت.
از تمام نتایج احتمالی مذاکرات، چهار نتیجه محتمل‌تر هستند:
۱- توافق جامعی که همه مسائل مطرح میان دو کشور را حل و فصل می‌کند
۲- توافق محدودی که برخی از مسائل را حل و فصل می‌کند اما مسائل دشوارتر باید بعداً مورد رسیدگی قرار گیرند
۳- هیچ توافقی حاصل نشود اما مهلت افزایش تعرفه‌ها به تعویق بیافتد و مذاکرات دو طرف ادامه پیدا کند
۴- هیچ توافقی حاصل نشود و افزایش تعرفه‌های آمریکا روی صادرات چین فوراً اجرایی می‌شود
یک توافق جامع در مورد همه مسائل مثبت‌ترین نتیجه خواهد بود و اعتماد تجاری را تقویت می‌کند اما به دلیل این که برخی از مسائل دشوار است، چنین اتفاقی بعیدترین احتمال از چهار نتیجه احتمالی است. از سوی دیگر، شکست در دستیابی به توافق و وضع فوری تعرفه‌ها، منفی‌ترین نتیجه احتمالی خواهد بود که اعتماد را متزلزل می‌کند و وقوع رکورد را متحمل می‌سازد.
ریسک‌های عدم توافق، به سیاست گذاران در چین و آمریکا انگیزه بالایی بخشیده تا برای رسیدن به یک توافق نهایت تلاش خود را به عمل آورند.
با توافق محدود یا ادامه مذاکرات، از بدترین خطرات که عبارت از رکود است اجتناب می‌شود اما تأثیر چندانی در بهبود اعتماد تجاری و همچنین مسیر رشد اقتصاد نخواهد داشت.
توافق جامع میان آمریکا و چین مسلماً برای مصرف نفت کاملاً مثبت خواهد بود در حالی که عدم توافق، بزرگترین خطر را برای تقاضا برای نفت خواهد داشت.
همچنین توافق تجاری جامع میان این دو غول اقتصادی، به اوپک پلاس اجازه خواهد داد کاهش تولید خود را تسهیل کند اما ممکن است کاخ سفید را در تشدید تحریم‌های ایران مردد کند.
در مقابل، عدم توافق باعث خواهد شد اوپک و متحدانش به فکر کاهش بیشتر تولید بیافتند و کاخ سفید شدت عمل بیشتری برای اجرای تحریم‌های ایران به خرج دهد.
بر اساس گزارش رویترز، اوپک و متحدانش پیش از این که درباره سیاست تولید خود تصمیم بگیرند، نیاز دارند ایده روشنی درباره رویکرد کاخ سفید در قبال ایران داشته باشند. بنابراین کاخ سفید تحت فشار قرار خواهد گرفت تا پیش از نشست اوپک پلاس در اواسط آوریل برای جلوگیری از نوسان قیمت نفت، موضع خود را در قبال تحریم‌های ایران مشخص کند.
اما وضع تحریم‌های آمریکا علیه شرکت نفتی دولتی PDVSA ونزوئلا، وضعیت را پیچیده کرده است. گستردگی این تحریم‌ها هنوز مشخص نیست اما به نظر می‌رسد شامل تحریم‌های اولیه روی خریداران آمریکایی نفت ونزوئلا و تحریم‌های ثانویه روی شرکت‌های غیرآمریکایی است که با شرکت PDVSA همکاری می‌کنند.