به گزارش ایران اکونومیست، رضا امیدی استاد دانشگاه در نشست "چالشها و سیاست گذاری اجتماعی در ایران" که در وزارت کشور برگزار شد، با بیان اینکه سیاست گذاریهای اجتماعی موضوع بسیار مهمی است، گفت: متاسفانه در دانشگاهها حتی ۲ واحد درسی سیاست گذاری اجتماعی برای دانشجویان تدریس نمیشود .
این استاد دانشگاه با بیان اینکه باید ببینیم متولی سیاست گذاریهای چه کسی است و سیاست گذاریها چگونه باید انجام شود؛ اظهار کرد: خوشبختانه وزیر علوم پذیرفتهاند که درسی با موضوع سیاست گذاریهای اجتماعی در دانشگاهها انجام شود.
امیدی با تاکید بر اینکه اگر قوانین سیاستگذاری خوب اجرا نشود، سیاست گذاریها هم خوب اجرا نمیشود، گفت: برنامههای عمران و توسعه حول محوهای مختلفی طی میشود، اول اینکه باید بر روی فرآیند اجرای آن بحث شود، سپس باید ببینیم محتوای برنامه در دورههای متفاوت در چه زمینههایی به وجود آمدهاند، سوم آنکه باید در مورد عملکرد برنامهها توضیح دهیم.
امیدی با طرح این سوال که تامین مالی برنامههای توسعه را چه کسی تقبل میکند گفت: اکنون ما به طور مثال طرح تحول سلامت را داریم که بار مالی آن برای خانوادهها بیشتر از گذشته است. در سال ۱۳۹۷ کل پرداخت دولت برای طرح تحول سلامت ۳۱ هزار میلیارد است در حالی که پرداختی خانوادهها ۴۹ هزار میلیارد است و این فشار بسیاری به خانوادهها میآورد.
در ادامه محمد حسین شریف زادگان استاد دانشگاه شهید بهشی با بیان اینکه شستا یک فریب بزرگی برای این کشور است گفت: ما همواره یک قانون مادر یعنی قانون رفاه و تامین اجتماعی داریم.
وی با اشاره به اینکه سیاستهای اجتماعی در ایران ۳ خصلت دارد گفت: اول اینکه اجرای هر نوع سیاست اقتصادی دارای افکار و زمینههای خارجی است که نتیجه اجرای این طرحها افزایش فقر، نابرابری و آسیبهای اجتماعی است. ویژگی دوم این سیاستهای اجتماعی، این است که این سیاستها مستقلا پاسخگوی بخش مهمی از نیازهای توسعه در حوزه اجتماعی است؛ مثل سیاستهای آموزشی، سلامت و بیمههای اجتماعی که مستقلا موجبات ارتقاء، سطح کیفیت زندگی را فراهم میسازد.
شریفزادگان ویژگی سوم سیاستهای اجتماعی را افزایش کارآمدی اقتصادی دانست و گفت: این کارآمدی با رویکردی مبتنی بر توسعه اقتصادی همراه است. سیاستهای اجتماعی بخش مهمی از عوامل غیر اقتصادی توسعه اقتصادی است و بدون پرداخت این عوامل رسیدن به کارایی اقتصادی غیر قابل تصور است.
شریفزادگان با اشاره به اینکه هدف چپگرایان برابری، مساوات طلبی و انصاف است، گفت: رویکرد توسعه برابری در دسترسی به خدمات اجتماعی و کارایی برای تولید و توزیع خدمات عمومی همگانی به طور مساوی و منصفانه است. از طرف دیگر اهداف راستگرایان و میانه روها برابر کردن نتایج برای مردم و رویکرد توسعه آنها، آزادی انتخاب در همه راهبردهای توسعه است. بهعلاوه نوع سیاست توسعه راستگرایان، نظارت پایدار به نحوهای است که ضامن حق آزادی انتخاب باشد.
شریف زادگان با اشاره به اینکه سیاست رفاهی ایران بین ۲ رویکرد دولت رفاه و دولت رانتی در گردش است، گفت: سیاست رفاهی ایران از همه خصوصیات این دو رویکرد تاثیر پذیرفته است. البته در ایران علیرغم یک تجربه ۵۰ ساله، آنچه در عمل از رویکرد دولت رفاه توضیح میدهند؛ با برداشتی ناقص و یا با اشاره به محدودیتها و نواقص دولت رفاه در اروپا همراه بوده است و دولتها از این طریق نقش مداخله گرانه خود در همه امور اجتماعی و اقتصادی موجب ناکارآمدی در سیاستهای رفاهی به خصوص در آموزش و پرورش سلامت و توزیع یارانهها شدهاند.