به گزارش ایران اکونومیست، حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه از سال 1390 با حکم وزیر علوم وقت، به ریاست موسسه حکمت و فلسفه ایران رسید و جایگزین غلامرضا اعوانی، رئیس سابق این موسسه شد. ریاست وی که از روحانیون نزدیک به اصولگرایان است و از دوره دوم احمدی‌نژاد در این سمت قرار داشت با انتقادات زیادی همراه بود و ادامه یافتن این مسئولیت در دوران روحانی، یکی از انتقادات جامعه دانشگاه به دولت بود.
**رابطه خوب خسروپناه و ولایتی
خسروپناه که رابطه بسیار خوبی با علی‌اکبر ولایتی، چهره سرشناس و پرمسئولیت سیاست در ایران داشت، دو ماه پیش از ترک پست ریاست موسسه حکمت و فلسفه، دوست خود را به‌عنوان مدیر گروه جدید «فلسفه و علوم در تمدن اسلامی» منصوب کرد و علی‌اکبر ولایتی نیز این محبت او را بی‌پاسخ نگذاشت و همزمان با تودیع وی از مقام ریاست، جایگاهی برای وی در دانشگاه آزاد اسلامی فراهم کرد، به‌طوری که روز گذشته خبر انتصاب خسروپناه به‌عنوان معاونت هنر و علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی منتشر شد.
نام خسروپناه در مدت اخیر به دلیل نامه‌ای که با سربرگ موسسه حکمت و فلسفه ایران به آموزش و پرورش قم نگاشته بود، بر سر زبان‌ها افتاد. وی در این نامه خواستار جایگاهی در این اداره دولتی برای خواهرش شده بود. این نامه در فضای مجازی مورد انتقادهای فراوانی قرار گرفت و بسیاری این کار را مصداق سوءاستفاده از جایگاه و مقام دانستند.
**واکنش کاربران فضای مجازی به احکام خسروپناه و ولایتی
کاربران ایرانی در فضای مجازی به این تغییر واکنش‌هایی داشتند. عمده واکنش‌ها مربوط به مدل رفت و برگشتی در صدور حکم مدیریت بین ولایتی و خسروپناه است. یکی از کاربران توییتری می‌نویسد: «خسروپناه برای ولایتی حکم زده و دانشگاه آزاد هم برای خسروپناه حکم زده. این روش صدور احکام و توزیع مشاغل را مدل رفت و برگشتی گویند!»
احسان بداغی، خبرنگار روزنامه ایران نیز در این مورد توییت کرده و به جابه‌جایی مشاغل اشاره کرده است. «به دلیل شوق وافر حضرات به خدمتگزاری، وارد مرحله تهاتر و معامله شغل و پست در کشور شدیم؛ 13 آبان علی‌اکبر ولایتی مدیر گروه فلسفه و علوم مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران شد. امروز 24 دی هم حکم عبدالحسین خسروپناه، رئیس همین موسسه، برای معاونت علوم انسانی و هنر دانشگاه آزاد صادر شد.»
**تاریخچه موسسه حکمت و فلسفه ایران
موسسه حکمت و فلسفه ایران در سال 1353، به کمک فرح دیبا و با نام «انجمن شاهنشاهی حکمت و فلسفه ایران» برای مطالعه و تحقیق در فلسفه و عرفان ایران در دوران پیش و پس از اسلام و نیز آشنایی با فلسفه و فکر غربی توسط حسین نصر، بنیانگذاری شد.
پس از انقلاب، این موسسه که تا سال 1361 تعطیل بود، به وزارت علوم واگذار شد و از سال 1363 تا 1390 با مدیریت غلامرضا اعوانی، از استادان سنت‌گرای فلسفه که پیش از انقلاب هم در همین موسسه فعال بود، اداره می‌‌شد.
اما دوران ریاست هفت‌ساله خسرو پناه از سال 90 بر موسسه حکمت و فلسفه چگونه گذشت؟ تلاش کردیم با برخی از اساتید فلسفه ایران در این بار گفت‌وگو کنیم تا از اهمیت این جابه‌جایی در میان اصحاب فلسفه با خبر شویم. اما در این میان کسی حاضر به مصاحبه نشد، زیرا این اساتید این جابه‌جایی‌ها را بی‌اهمیت می‌دانند و معتقدند تغییری در شرایط و وضعیت به‌وجود نخواهد آمد و این آمدن و رفتن‌ها بی‌اثر است.
به نظر می‌رسد این تغییر و تحول‌ها تا با نظر خود اصحاب فلسفه و اعضای موسسه حکمت و فلسفه انجام نشود، مورد تأیید قرار نخواهد گرفت.
