به گزارش ایران اکونومیست، بیشتر ما در زمان خرید کالا به موضوعی با نام گارانتی اشاره می‌کنیم که برایمان با اهمیت است، اما در این بین مبحث دیگری هم وجود دارد که در زیر سایه گارانتی گم شده و کمتر خودنمایی می‌کند و آن وارانتی است.
گارانتی و وارانتی؛ ضمانت و یا تعهد فروشنده و یا ارائه دهنده محصول به مشتریان خود است، اما با کمی تفاوت که امروز باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا به بررسی و تفاوت‌هایی که بین این دو وجود دارد، بپردازد.
وارانتی چیست؟
به طور معمول وارانتى در بازه‌های زمانی بیشترى مورد استفاده قرار مى‌گیرد و در آن راه برگشت از تصمیم خرید برای مشتری باز نیست.
در دوره وارانتی محصول ما با زمان بیشتری نسبت به گارانتی روبه‌روست به این‌صورت که محصول در دوره بیشتری استفاده می‌شود و در آن هیچ بازگشت پولی وجود ندارد.
در واقع وارانتی این را می‌رساند که محصول در دست شما در زمان مشخصی که بیشتر از دوره گارانتی هست با همان مشخصات اولیه کار می‌کند و اگر محصول شما در زمان وارانتی با مشکلی روبه‌رو شد هزینه تعمیر و تعویض قطعات با وجود وارانتی پرداخت می‌شود.
تفاوت‌هایی بین گارانتی و وارانتی وجود دارد که در این مورد می‌توان گفت: افراد در مدت گارانتی قادر به دریافت اصل پول خود هستند، اما در مدت وارانتی چنین امکانی وجود ندارد.
خدماتی مانند وارانتی یا گارانتی هر دو به دلخواه تولیدکننده یا حتی در پاره‌ای موارد به دلخواه فروشنده برای جلب بیشتر رضایت مشتری است که عرضه می‌شود و در واقع الزامی برای عرضه آنها وجود ندارد.
گارانتی چیست؟ گارانتی در واقع قولی است که فردی مثل فروشنده می‌دهد تا اگر شرایط خاصی اتفاق افتاد این قول عملی شود.
بطور مثال، خودتان را تصور کنید که می‌خواهید از جایی یک وام بگیرید، برای گرفتن این وام شما نیاز به یک ضامن دارید که اگر شما اقساط وام را نپرداختید آن وام از ضامن شما دریافت شود، این ضامن در واقع همان گارانتی بازگرداندن وام در اینجاست.
بیشتر بخوانید: مقررات مالیاتی خدمات پس از فروش
همانطور که گفتیم گارانتی برای محصولات مختلفی به کار گرفته می‌شود، مثلا شما می‌خواهید محصولی را بخرید که دارای گارانتی است، به عبارتی تا زمان مشخصی محصول شما باید به درستی کار کند و در صورت خرابی اصل پول به شما بازگردانده شود و یا محصول خراب با یک جایگزین سالم تعوض شود.
گارانتی نوعی دل گرمی برای خریدار و مصرف کننده است و به ما اطمینان می‌دهد که اگر محصول آن طوری که در تبلیغات نشان داده شده کار نکند ما می‌توانیم اصل پولمان و یا محصول جایگزین را دریافت کنیم.
تعاریف اشتباه وارانتی و گارانتی عموما گارانتی و وارانتی با تعاریف و عناوین یکسان استفاده می‌شود.
گارانتی را تعویض و وارانتی را تعمیر می‌نامند.
ببینید: اقدام عجیب مشتری پس از رد پیشنهادش توسط فروشنده!
گارانتی را به هزینه سازمان و وارانتی را به هزینه شرکت منظور می‌کنند.
گارانتی را برای یک دوره کوتاه و وارانتی را دوره بلندتری می‌نامند.
زمان وارانتی یا گارانتی وارانتی و گارانتی در حقیقت یک پیشنهاد از سوی فروشنده (تولیدکننده) است که مشتری آن را به اختیار مورد موافقت خود قرار می‌دهد. همان‌گونه که در ابتدا گفته شد ضمانت‌نامه‌ها به عنوان یک ابزار بازاریابی و برای جذب و وفاداری بیشتر مشتریان به‌کار گرفته شد، بنابراین سازمان‌ها بنا به اندازه و توانشان نسبت به عرضه زمان گارانتی یا وارنتی خود اقدام می‌کنند. سازمانی که دارای بنیه مالی مناسب باشد، می‌تواند برای محصولات خود پنج سال وارانتی عرضه کند و در عین حال سازمان ضعیف‌تر میزان خدمات رایگان خود را کوتاه‌تر در نظر بگیرد.
دو نوع سازمان وجود دارد که تحت هیچ شرایطی حاضر به عرضه خدمات گارانتی یا وارانتی نیستند؛ ۱- سازمان‌هایی که دارای بنیه مالی ضعیفی بوده و تعداد کمی از مشتریان را به عنوان بازار هدف خود انتخاب کرده‌اند. ۲- سازمان‌هایی که به برند، محصول و کیفیت خود ایمان داشته و از راه عرضه ضمانت‌نامه به دنبال جذب مشتریان خود نیستند. برخی از خودرو‌های انگلیسی را می‌توان در این گروه قرار داد.
با این توضیحات، مشخص می‌شود که میزان زمان وارانتی و گارانتی کاملاً اختیاری بوده و سازمانی که دوره‌ای را برای ضمانت‌نامه خود انتخاب می‌کند باید بین دو پارامتر نارضایتی مشتریان و یا هزینه‌های جل رضایتمندی به یک شاخص نرمال برسد.
تفاوت گارانتی با وارانتی در واقع تفاوت گارانتی و وارانتی این است که شما در مدت زمان گارانتی می‌توانید در صورت مشکل‌دار شدن محصول پول پرداخت شده را پس بگیرید، اما در مدت زمان وارانتی این امکان وجود نداشته و نمی‌توانید وجه را پس بگیرید که البته این بیشترین کاری است که در اختیار تولیدکننده بوده و همه محصولات این ویژگی را ندارند و در برخی مواقع تولیدکننده این امکان را فراهم نمی‌کند، اما فروشنده برای اطمینان دادن به مشتری‌ها و فروش بیشتر این کار را انجام می‌دهند و کالا‌هایی را که می‌فروشند ضمانت کرده و در برخی موارد هم ( در خرید جنس‌های خارجی مثلا تلویزیون ) این امکان به اختیار خریدار است و می‌تواند بگوید که گارانتی نمی‌خواهد و هزینه‌ای برای آن پرداخت نکند که البته این کار اصلا به صرفه نیست چرا که امکان دارد مشکلی برای محصول پیش بیاد و با وجود گارانتی، حل مشکل خیلی راحت‌تر و به صرفه تره بوده، البته زمانش هم در دست تولیدکننده و فروشنده است.
در مورد جنس‌های خارجی، فروشنده آن را برحسب نوع گارنتی با زمان‌های مشخص به‌طور مثال ۱ ساله یا ۲ ساله و یا بیشتر ضمانت می‌کند ( و در این موارد خریدار باید هزینه گارانتی را هنگام خرید جنس پرداخت کند، زیرا ضمانت شرکت خارجی در ایران کاربرد نداشته و این ضمانت فروشنده است).
همانطور که گفته شد، وارانتی قولی است بین فروشنده و خریدار و فروشنده این وعده را می‌دهد که محصولش در مدت زمان وارانتی که معمولا بیشتر از دوره گارانتی است به خوبی کار می‌کند و در غیر این صورت فروشنده باید هزینه تعمیر و تعویض قطعات محصول رو پرداخت کند.
