به گزارش ایران اکونومیست؛ خبرگزاری رویترز روز دوشنبه در گزارشی نوشت: هفدهمین دوره رقابت های جام ملت های آسیا، بزرگ ترین دوره برگزاری این تورنمنت در تاریخ 62 ساله آن خواهد بود اما حتی با افزایش تعداد تیم های شرکت کننده به 24 تیم، سخت است بتوان تیم های دیگری را به جز ایران، ژاپن و کره جنوبی در جمع نامزدهای فتح عنوان قهرمانی قرار داد.
استرالیا و عربستان سعودی امیدوارند تا به مثلث نامزدهای قهرمانی جام ملت ها ملحق شوند؛ در واقع عربستان سعودی یکی از تیم هایی محسوب می شود که در دوره هایی متناوب موفق به فتح عنوان قهرمانی شده است و در سوی مقابل ساکروس ها در پی دفاع از عنوانی هستند که چهار سال پیش در خاک خود، موفق به فتح آن شدند.
قهرمانی استرالیایی ها در پایان تورنمنتی بی اندازه موفق و در برابر دیدگان بی شمار چشم مشتاق به وقوع پیوست و وظیفه امارات متحده عربی را به عنوان میزبان این دوره از رقابت ها، به ماموریتی دشوار تبدیل کرده است.
اماراتی ها که برای دومین بار پس از سال 1996 یعنی زمانی که به فینال این بازی ها راه یافتند، میزبانی این رقابت ها را بر عهده گرفته اند؛ آنها با تجربه برگزاری جام باشگاه های جهان که به تازگی با قهرمانی مجدد رئال مادرید به پایان رسید، شور و اشتیاق خود را به فوتبال نشان دادند؛ اشتیاقی که به طور مشخص با موفقیت تیم های داخلی چه در عرصه ملی و چه در حوزه باشگاهی دوچندان خواهد شد.
در واقع، راهیابی العین به فینال جام باشگاه های جهان و تقابل با رئال مادرید، جمعیت مشتاق زیادی را به ورزشگاه های ابوظبی کشاند و تیم ملی این کشور را که تحت هدایت «آلبرتو زاکرونی» ایتالیایی دستاوردهای چندان چشمگیری را به دست نیاورده است، با روحیه ای مضاعف به استقبال معتبرترین تورنمنت قاره کهن خواهد فرستاد.
علاوه بر این، اگر بگوییم که کاروان کهکشانی ها، ستاره های بیشتری را نسبت به جام ملت های آسیا به امارات متحده عربی کشانده است، دور از انصاف نیست.
البته این به معنای فقدان استعدادهای ناب فوتبالی در معتبرترین رقابت ملی قاره آسیا نیست؛ رقابتی که در پرجمعیت ترین قاره جهان برگزار شده و معادل رقابت های یورو و کوپا آمریکا است.
علاوه بر این، پرجمعیت ترین کشورهای جهان یعنی هند و چین در این دوره حضور دارند اما انتظار نمی رود هیچکدام از آنها خود را به مراحل پایانی این رقابت ها برسانند.
در واقع، در صورتی که تعداد تیم ها از 16 به 24 تیم افزایش پیدا نمی کرد، هندی ها هیچ گاه فرصت حضور در این رویداد بزرگ آسیایی را پیدا نمی کردند؛ این در حالی است که چینی ها تحت هدایت «مارچلو لیپی» سرمربی کهنه کار ایتالیایی کاملا دچار رکود شده اند.
در قاره ای به وسعت آسیا، کمتر می توان رویدادی ورزشی را بدون پیش زمینه ای تنیده با تنش سیاسی پیدا کرد و جام ملت های 2019 آسیا نیز از این قاعده مستثنی نیست.
عربستان سعودی که آخرین و سومین عنوان قهرمانی خود را همزمان با آخرین میزبانی امارات متحده عربی فتح کرد، در ژوئن 2017 و با وارد آوردن اتهامات تامین مالی تروریسم، روابط دیپلماتیک خود را با رقیب این دوره خود در گروه (E) یعنی قطر قطع کرد؛ اتهاماتی که البته از سوی دوحه تکذیب شده است.
بدنبال عربستان، امارات متحده عربی نیز سال گذشته روابط اقتصادی و دیپلماتیک خود را با قطر قطع کرد اما میزبان جام جهانی 2022 با چشم پوشی از تمام موضوعات و حواشی پیرامون خود، امیدوار است تا تیم ملی این کشور با تزریق اندکی امید یا دست کم بدون آبروریزی، چهار سال باقی مانده تا بیست و دومین دوره جام جهانی را سپری کند.
علاوه بر این، کشورهایی از منطقه غرب آسیا، با دردسرها و تنش های بیشتر نیز نمایندگان خود را به این تورنمنت خواهند فرستاد؛ کشورهایی همچون سوریه، فلسطین، عراق و یمن که امیدوارانه در انتظارند تا پس از سختی ها و مصائب فراوان سال های اخیر، کمی شادی را در بین ملت رنج دیده شان تقسیم کنند.
عراقی ها در جریان ماجراجویی که برای آنها بیشتر به خیال می نمود، در سال 2007 چنین کاری را برای مردم شان انجام دادند و حالا پس از 11 سال، شیرهای بین النهرین باید در گروه (D) با رقیب دیرینه و همسایه دیوار به دیوار خود یعنی ایران پیکار کنند.
ایران هم که مشابه سال های گذشته همچنان با مشکلات آماده سازی پیش از این تورنمنت دست و پنجه نرم می کند، همواره قدرتی غیر قابل اغماض در آسیا محسوب می شده است؛ قدرتی که با توجه به تجاوز سال های انتظارشان برای فتح جام ملت ها از 40 سال و ولع سیری ناپذیر حاکم بر جو این تیم، در این دوره به هیچ عنوان نباید دست کم گرفته شوند.
شاگردان «کارلوس کی روش» در آخرین حضور خود در این رقابت ها در مرحله یک چهارم و در جریان یک بازی هیجان انگیز و دراماتیک در کانبرا (پایتخت استرالیا)، در ضربات پنالتی بازی را به عراق واگذار کرده و از گردونه رقابت ها کنار رفتند.
در صورتی که جدال روز 16 ژانویه (26 دی ماه سال جاری) این دو تیم در دبی، حتی کمی شبیه به نبرد دراماتیک سال 2007 آنها باشد و چند پیکار با روایتی مشابه در جریان این تورنمنت رقم بخورد؛ آنگاه هوادارانی که خود را به امارات متحده عربی می رسانند؛ به ضیافتی بی نظیر دعوت می شوند...
