به گزارش ایران اکونومیست از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، نویسنده در کتاب «نگاری ز دارا» بخشی از سنگ نگاره های فتحلی شاه قاجار را معرفی و واکاوی کرده است.
این کتاب مشتمل بر مطالبی همچون سنگ نگاره «مشرقین» ، «سنگ نگاره واشی» ، «سنگ نگاره طبرک» ، «سنگ نگاره چشمه علی ری»، «سنگ نگاره مزار» و «سخن فرجامین» در سر فصل های مجزا به همراه عکس است .
در بخش سنگ نگاره واشی «صخره ای دردل تنگ » این کتاب آمده است: پنج سالی از عقد قرار داد گلستان 1228هجری قمری و شکست ایران در دور اول جنگ با روسیه گذشته، جانشین خواجه تاجدار فرمان داد تا بزرگترین سنگ نگاره و کتیبه اش را سرآمدان ادب و هنر کشور خلق و بر صخره ای سترگ در یمین (تنگه واشی )بنشانند ؛تنگه ای به غایت کم عرض، در آستان معبر (چمن واشی) که شهره ترین شکارگاه سلطنتی قجران و چراگاه دیرسال ایلخیان ایشان بود ؛در مسیر تهران فیروزکوه قریب سه کیلومتری بدان شهر مانده پس از روستای «جلیزجند »که «گلیزکن»یا «گلیزکند» و «جلیزجن» هم گفته می شد.
