موزه ای از نسل کشی درقلب اروپا که دوسال پیش گشوده شد

به گزارش ایران اکونومیست از روزنامه فرا منطقه ای 'الرای الیوم 'چاپ لندن، این موزه از دو سال قبل تاکنون میزبان بازدید کنندگان است.
این موزه حامل پیام تراژدی جنگ بوسنی تا امروز است وشامل آثار ویژه قربانیان جنگ در شهرهای مختلف بوسنی در کنار تصاویر آن جنایات است.
'سیناد یوسف بیگوویچ 'یکی از موسسان موزه گفت:این موزه شمار زیادی از بازدیدکنندگان خارجی را با ابعاد مجهول جنگ بوسنی وهرزگوین آشنا می سازد.
وی افزود: متاسفانه این موزه بازدیدکننده بوسنیایی زیادی ندارد، زیرا جوانان ما امروز بسیاری از ظلم وستمی که در حق مردم این کشور در آن روزگار صورت گرفته، نادیده می گیرند.
'بیگوویچ' با اشاره به اختصاص اتاقی در این موزه به پیام ها ونظرات بازدیدکنندگان گفت: این اتاق حاوی هزاران پیام از سراسر جهان است وتفکر مشترک همه بازدیدکنندگان در این پیام ها این است که جنگ معنایی ندارد و راه حل همه مشکلات صلح دائمی است.
'بیگوویچ' با تاکید بر ضرورت افزایش شمار اینگونه موزه ها که تراژدی جنگ در بوسنی و هرزگوین را حکایت می کند آن را نوعی مقابله با عاملان ظلم به بوسنی ها در این جنگ دانست.
وی افزود: آنچه بیش از همه موجب کنجکاوی بازدیدکنندگان موزه می شود، اهداف قتل عام بوسنیایی ها در سال 1995 توسط سربرنیتسا ( صربستان) است .
مسئول موزه نسل کشی در بوسنی ادامه داد شاید قتل عام بوسنیایی ها توسط سربرنیتسا از مهمترین حوادثی است که نظر جامعه بین المللی را به خود جلب کرده است زیرا این موزه شامل آثار ظلم و شکنجه عموم مردم بوسنی و هرزگوین در جنگ است و به عنوان مثال شمار زیادی از بازدیدکنندگان برای اولین بار آثار کشتار شهر بریجیدور را مشاهده کردند.
وی ادامه داد در میان آثار تاریخی عرضه شده در موزه آثار ویژه قربانیانی هست که توسط خویشاوندان آنها به موزه اهدا شده واین موزه در ماه های اخیر به طور خاص کمک های بسیاری دریافت کرده است.
وی با تاکید بر اینکه موسسات آموزشی کشور باید بیشتر به این موزه مراجعه کنند از جوانان بوسنیایی خواست تا اسناد و آثار ارائه شده در موزه را بیشتر بررسی کنند.
تصویر جسد 'سیوال تاباکوفیچ' که توسط نظامیان صربستانی به دریای درینا پس از کشتن وی در شهر ویسیراد در سال 1992 انجام شد، یکی از تاثیر گذار ترین تصاویر این موزه است.
زندگی نامه 'تاباکوفیچ' که در 75 سالگی مرد ،دارای تاثیر زیادی بر بازدید کنندگان موزه است.
'تاباکویچ' در جنگ جهانی دوم نیز در معرض مرگ قرار گرفته بود و او را به رود درینا انداخته بودند اما وی توانسته بود با شنا کردن جان خود را نجات دهد اما بار دوم پس از 50 سال که توسط نظامیان صربستانی به همان رود انداخته شد به اندازه بار اول خوش شانس نبود وکشته شد.
این موزه همچنین شامل عرضه آثار و اشیای کودکان قربانی جنگ است که توسط مادران آنها به مدیریت موزه اهدا و تاثیر زیادی بر بازدیدکنندگان گذاشته است.
از آثار واشیای کودکان بوسنیایی عرضه شده در موزه ،پیراهن 'سیناد موجکانویچ' است که در جنگ کشته شد و مادر وی بر روی این پیراهن نوشته بود..' بوی پسر من ، من تقریبا 80 ساله هستم و پیراهن ات را به موزه اهدا می کنم تا قبل از مرگ خود توانسته باشم با اهدای لباس ات به موزه ،بوی تو را در موزه جاودانه سازم.'
موزه بوسنی همچنین حاوی آرشیوی از پرونده های اسناد شکایات از جرایم جنگی است که از سوی دادگاه کیفری بین المللی ویژه بررسی جنایات صرب ها در بوسنی مورد بررسی قرار گرفته وشامل اطلاعات واسناد گورهای دستجمعی واردوگاه ها می باشد.
این موزه اطلاعات خود را به زبان های ترکی وانگلیسی در اختیار بازدیدکنندگان قرار می دهد.