به گزارش ایران اکونومیست به نقل از روابط عمومی فرابورس ایران، ندا بشیری با اشاره به اینکه امروزه علاوه بر شرکت‌های بزرگ حتی به شرکت‌های بسیار کوچک (MSMEs) نیز تامین مالی از طریق بازار سرمایه پیشنهاد می‌شود، افزود: راهکاری که در دنیا برای کمک به این شرکت‌ها اتخاذ می‌شود آسان کردن شرایط ورود به بازار سرمایه است؛ بازار SME فرابورس یکی از مصادیق تحقق این امر است که ورود شرکت‌های کوچک و متوسط به بازار سرمایه را تسهیل کرده است.
بشیری دو راه برای تجاری‌سازی ایده‌های استارت‌آپ‌ها در فرابورس را معرفی کرد و گفت: اگر موضوع فعالیت استارت‌آپ، مالی باشد و در حوزه فایننشیال تکنولوژی فعالیت کند، با بهره‌گیری از سندباکس یا جعبه شنی در فین‌استارز می‌تواند علاوه بر اینکه به اطلاعات و داده‌های قابل اعتماد به صورت شفاف دسترسی داشته باشد، صحت فرایندهای خود را نیز بسنجد.
به گفته وی در صورتی که حوزه کاری یک استارت‌آپ، فین‌تک نباشد نیز می‌تواند از طریق صندوق‌های سرمایه‌گذاری جسورانه پذیره‌نویسی شده در فرابورس جذب سرمایه کند و برای تجاری‌سازی ایده خود تامین مالی کند.
در ادامه این کارگاه انواع روش‌های تامین مالی از طریق ابزارهای بدهی مانند صندوق زمین و ساختمان، شاخصی، سهام، مختلط و صندوق‌های سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت و همچنین حوزه فعالیت هرکدام از این صندوق‌ها تشریح شد.
سازوکار انتشار و خرید اوراق تسهیلات مسکن و کاربرد این اوراق برای خرید واحد مسکونی نیز از دیگر سرفصل‌هایی بود که در این کارگاه به مخاطبان ارائه شد.
در نهایت معرفی انواع اوراق با درآمد ثابت مورد معامله در بازار بدهی فرابورس ایران از جمله اسناد خزانه اسلامی، اوراق اجاره، اوراق مشارکت و... و همچنین ارائه توضیحاتی در خصوص بازدهی این اوراق، بخش دیگری از این کارگاه آموزشی را تشکیل داد.
مراحل رشد کسب‌وکار از ایده تا عرضه عمومی
رئیس اداره نهادهای نوین مالی فرابورس نیز در کارگاه «زنجیره خدمات تامین مالی در فرابورس ایران»، نحوه تامین مالی نوآوری در فرابورس ایران و مراحل رشد کسب‌وکار از ایده تا عرضه عمومی را که معمولا بین 7 تا 10 سال طول می‌کشد، توضیح داد.
حسین نظامدوست این مراحل را از خلق ایده در دانشگاه‌ها و مراکز توسعه، شناسایی، ارزیابی و انتخاب، ثبت دارایی فکری، عرضه در بازار دارایی فکری، توسعه و راهبری تیم و ساخت نمونه، رشد در صندوق‌های سرمایه‌گذاری جسورانه، شراکت با سرمایه‌گذاران نهادی در بازار SME و در نهایت عرضه عمومی در بازار اول یا دوم فرابورس ایران توضیح داد.
وی در ادامه به معرفی کرادفاندینگ یا همان تامین مالی جمعی پرداخت و تامین مالی جمعی را بهره‌گرفتن از سرمایه‌های خرد افراد جهت تامین مالی کسب‌وکارها که عموما با کمک پایگاه‌های اینترنتی صورت می‌گیرد دانست.
نظام دوست با بیان اینکه می‌توان تامین مالی جمعی را عملیات تامین مالی یک کسب‌وکار اعم از نوآورانه و غیر نوآورانه و افزایش وجوه گردآوری‌شده از طریق جلب تعداد زیادی سرمایه‌گذار به صورت آنلاین نامید، افزود: تامین مالی جمعی امکان استفاده از شبکه وسیعی از افراد مانند گروه دوستان، خانواده و همکاران از طریق شبکه‌های اجتماعی جهت معرفی یک کسب‌وکار و جذب سرمایه‌گذاران در سطح جامعه را فراهم می‌آورد.
در بخش دیگری از این کارگاه که در جریان رویداد UTINVEST97 برگزار شد، رئیس اداره نهادهای نوین مالی فرابورس حوزه فعالیت صندوق سرمایه‌گذاری جسورانه را جمع‌آوری منابع مالی برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌های فکری عنوان کرد و افزود: هر واحد سرمایه‌گذاری این صندوق 100 هزار تومان است و هر سرمایه‌گذار باید 1000 واحد سرمایه‌گذاری از این صندوق یعنی معادل 100 میلیون تومان را خریداری کند. حداقل سرمایه صندوق نیز 10 میلیارد تومان است.
به گفته نظامدوست در حال حاضر شش صندوق سرمایه‌گذاری جسورانه در حوزه‌های مختلف از جمله سلامت، فین‌تک، فناوری اطلاعات و ارتباطات، نانو فناوری و ... مجوز فعالیت گرفته‌اند و استارت‌آپ‌ها برای تامین مالی می‌توانند به این صندوق‌های سرمایه‌گذاری مراجعه کنند.
وی در ادامه صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی (Private equity) را معرفی کرد و تفاوت صندوق‌های سرمایه‌گذاری جسورانه (VC) با PVها را اینگونه توضیح داد: وی‌سی در واقع یک نوع پی‌وی است که در حوزه دانش‌بنیان فعالیت می‌کند اما صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی می‌توانند در هر رشته و حوزه‌ای سرمایه‌گذاری کنند.
به گفته نظامدوست، پی‌وی‌ها در شرکت‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند و در نهایت آن شرکت را به مرحله عرضه عمومی می‌رسانند اما وی‌سی‌ها بعد از چند سال از استارت‌آپ‌ها خارج می‌شوند. تفاوت دیگر آن است که سرمایه صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی باید حداقل 50 میلیارد تومان باشد این در حالی است که این رقم برای وی‌سی‌ها 10 میلیارد تومان است.
