به گزارش ایران اکونومیست، در این گزارش به قلم 'انیس جیلانی' وکیل دادگاه عالی پاکستان آمده است: نظام بازپروری کودکان و نوجوانان زندانی در ایران یکی از پیشرفته ترین سیستم ها و در واقع قدیمی ترین آنها در جهان است، به گونه ای که ایران از قبل از اینکه سازمان ملل متحد حقوق کودک را قانونی کند، ایرانیان از سال 1968 (1347) از بهترین سیستم بازپروری کودکان و نوجوانان در جهان برخوردار بودند.
در بازدیدی که ماه گذشته به اتفاق تعداد زیادی از کارشناسان اروپایی از یکی از این مراکز باز پروری کودکان و نوجوانان در تهران (کانون اصلاح و تربیت) داشتیم دریافتیم که در این مرکز 141 کارمند مسئول مدیریت و بازآموزی و تربیت 160 کودک و نوجوان بی سرپرست و بزه کاری هستند که فقط 4 نفر آنها دختر هستند.
برخوردی که با این دسته از کودکان و نوجوانان در 28 مرکز بازپروری کودکان در ایران می شود برخلاف بسیاری از کشورها و از جمله پاکستان، نه تنها به هیچ وجه همچون افراد مجرم و بزه کار نیست، بلکه با آنها با رافت و مهربانی بسیار زیاد رفتار می شود.
کانون اصلاح و تربیت ایران از استخرهای آب گرم، سالن های سرپوشیده ورزشی، سالن های بدن سازی، از برنامه های تربیتی و آموزشی اجباری از مقطع ابتدایی تا دبیرستان طبق سیستم آموزشی کشور برخوردارند و نیز انواع کارگاه های فنی و تخصصی اختیاری مطابق با سلیقه و استعداد کودکان و نوجوانان در این کانون برقرار است.
تنبیهات بدنی و روحی در این مراکز برخلاف بسیاری از کشورها ممنوع است و در عین حال آموزش غیراجباری امور اخلاقی، دینی و فرهنگی در جریان است و کتابخانه های عمومی، بخش های مشاوره بهداشتی، سلامت روانی و اجتماعی همچون یک مرکز آموزشی شبانه روزی برخلاف بازداشتگاه های مشابه کشورهای دیگر برقرار است.
این درحالی است که این مراکز در پاکستان با هزار و 300 کودک و نوجوان بزه کار و در اغلب کشورهای جهان شبیه یک زندان مدیریت می شود .
این قبیل کودکان در اغلب کشورهای جهان در سلول های انفرادی شبیه زندان های بزرگسالان و بعضا در محیط های عمومی بسیار شلوغ و با وضعیت بهداشتی و سرمایی و گرمایی بسیار ناگوار نگهداری شده و این مراکز عمدتا به صورت غیر علمی و غیر عادی مدیریت می شوند.
در این مراکز برخلاف ایران، کودکان و نوجوانان کاملا بیکار بوده و هیچ برنامه برای آنها در نظر گرفته نمی شود.
