به گزارش ایران اکونومیست، روبرت کخ به دلیل مطالعاتش در زمینه عوامل میکروبی و کشف عامل بیماری سل مشهور است. وی در سال ۱۸۸۲ میلادی "میکوباکتریوم توبرکلوزیس" را توصیف نمود.
کخ سومین فرزند از ۱۳ فرزند خانواده بود. روبرت کخ هنگامی که چهار ساله بود با نگاه کردن به تکالیف مدرسه برادران بزرگترش نوشتن و خواندن را آموخت.
در سال ۱۸۵۱ وارد دبیرستان شد. او به زبان‌های لاتین و یونانی که آن زمان در دبیرستان تدریس می‌شد علاقه چندانی نشان نمی‌داد و برعکس به یادگیری فرانسوی و انگلیسی علاقه فراوانی داشت و همین آموختن زبان انگلیسی بعدها، به او در پژوهش‌هایش در آفریقا و هندوستان کمک ویژه‌ای کرد. در اکتبر ۱۸۶۲ با موفقیت امتحانات دبیرستان را گذراند و دیپلم گرفت. او در سال ۱۸۶۲ پس از اتمام دوران دبیرستان در شهر گوتینگن نخست به تحصیل در رشته زبان‌شناسی پرداخت اما در ترم اول رشته تحصیلی خود را عوض نمود و به پزشکی روی آورد.
در سال ۱۸۶۵ کخ تحت نظر "گئورگ مایسنر" درباره تشکیل اسید سوکسینیک در انسان به مطالعه پرداخت. کخ حتی بخشی از آزمایش‌ها را روی خودش انجام می‌داد و رژیم غذایی خاصی را به خود تحمیل می‌کرد و هر روز ادرار خود را برای وجود اسید سوکسینیک مورد آزمایش قرار می‌داد.
کخ بلافاصله پس از اتمام تحصیلات خود در بیمارستان عمومی شهر هامبورگ به عنوان پزشک‌یار مشغول به کار شد و در همان سال ۱۸۶۶ به هنگام شیوع بیماری وبا فعالانه به کار پرداخت. بیشتر مبتلایان به این بیماری در آن سال جان خود را از دست دادند. نخستین کار بزرگ او زمانی شروع شد که به مبارزه با بیماری دامی سیاه زخم که احشام دامداران شهرک لانگن هاگن را نابود می‌کرد، پرداخت. او با ابداع روش نوینی که بر طبق آن پژوهش‌های میکروسکوپی آسان‌تر می‌شد به مشاهده میکروب‌ها پرداخت.
او در سال‌های ۱۸۷۰ و ۱۸۷۱ داوطلبانه به عنوان پزشک ارتش در جنگ‌های میان آلمان و فرانسه خدمت نمود و پس از بازگشت از جنگ با شرکت در امتحانی که با موفقیت آن را پشت سر گذاشت، توانست به عنوان رسمی پزشک دولتی دست یابد و عضو آکادمی پزشکی سلطنتی آلمان گردد.
کخ به همراه متخصصین پیرامونش کوشش می‌کردند که در مسیری دیگر گام بردارند. در سال ۱۸۸۲ کخ موفق‌ترین سال زندگی پزشکی خود را که با فراز و نشیب بعدی هم همراه شد، پشت سر گذاشت. او در این سال رسما اعلام نمود که عامل بیماری سل را شناسائی کرده است. این یک خبر خارق‌العاده بود که به سرعت در تمامی جهان پخش گردید. با کشف عامل بیماری سل، اکنون مشخص گشته بود که این بیماری از کجا می‌آید و چرا بیشتر در محله‌های پرجمعیت و کم درآمد یافت می‌شود و نیز چگونه می‌توان از گسترش آن جلوگیری نمود.
در سال ۱۸۹۷ وی موفق به دریافت جایزه "همکار انجمن سلطنتی" شد. در سال ۱۹۰۵ آکادمی نوبل با دادن جایزه نوبل پزشکی آن سال به کخ از زحمات و کارهایش در امر پزشکی قدردانی نمود.
در بیست و سوم ماه می سال ۱۹۱۰ کخ که بارها از دست بیماری‌های عفونی و مسری مانند مالاریا رهایی یافته بود در سمت چپ سینه خود احساس درد کرد و دچار نفس‌تنگی شد و با وجود انتقال وی به بیمارستان، او جان خود را از دست داد.
جسد کخ را بنا به وصیتش سوزاندند و خاکسترش را در ظرفی نهاده و به انستیتوی مبارزه با بیماری‌های عفونی در برلین فرستادند. این ظرف را در محلی مخصوص نگاه داشتند و پس از آن نیز با انتقال آن به انستیتوی تازه‌ای که بنام خود کخ نامیده می‌شود از آن نگاهداری می‌کنند.
