به گزارش ایران اکونومیست؛ علی ربیعی امروز شنبه در نشست مبارزه با فساد در ایران: نظامند یا موردی؟ گفت: یکی از رویکردهای فساد زا در زمینه سیاسی حامی پروری و ایجاد شبکه های حامی در نهادهای مختلف است تا منافع آن ها را تامین کنند.
« ایجاد شفافیت در همه تصمیم گیری های سیاسی و انتصابات ضروری است .چه معنی دارد که بگوییم فردی که در ستاد انتخاباتی بوده است حتما باید مسئولیت بگیرد.»
ربیعی در این نشست که در دانشکده مدیریت دانشگاه تهران برگزار شد ، گفت: بخشی از زیر ساخت های اصلی همه انقلاب ها فساد دربار بوده است. فساد آثار عمیق اجتماعی دارد، فساد هزینه توسعه را بالا می برد و زندگی مردم را سخت می کند.
ربیعی تاکید کرد: طبق برآورد های صورت گرفته اگر رقم فساد ها را به جمعیت کشور تقسیم کنیم برای هر ایرانی ماهانه یکصد هزار تومان قابل پرداخت است.
استاد دانشگاه تهران با بیان اینکه فساد امر جهانی است اظهار کرد: در فساد عوامل انسانی، ساختاری و.. دخیل هستند و در دنیا از هر 10 نفر 6 نفر به دولت خود در امر مبارزه با فساد باور ندارند.
ربیعی ادامه داد: فساد در ایران سیستماتیک است و دولت به معنای همه ساختارهای حاکمیت، جامعه مدنی، دانشگاه و رسانه دچار آن شده است .
وزیر سابق تعاون ، کار و رفاه اجتماعی با ذکر این نکته که دو نوع فساد داریم ؛ گفت: فساد یقه سفید ها که حجم فسادشان بیشتر است اما فساد یقه آبی ها که تعداد فسادشان بیشتر است.
وی سپس به سطوح مختلف عوامل فساد زا در کشور پرداخت و گفت : در رویکرد سیاسی بسیاری فساد را معلول عقب ماندگی نظام های سیاسی می دانند. فقدان دموکراسی و رواج دموکراسی صوری هم از عوامل دیگر گسترش فساد در حوزه سیاسی است.
وی ادامه داد: دموکراسی های صوری فسادشان حتی بیشتر از نظام های استبدادی است چرا که در نظام استبدادی با زور یک نظمی حاکم شده است اما در دموکراسی صوری اینطور نیست.
ربیعی احزاب ناکارآمد و ارادت سالاری و حامی پروری را از دیگر عوامل فساد دانست و گفت : در رویکرد اقتصادی دولت بزرگ، اقتصاد تک محصولی و امتیازات ویژه اقتصادی و اجتماعی عامل فساد هستند.
ربیعی در بخش راهکارها هم گفت: اصلاحات ساختاری مثل ساختار سیاسی ، شفافیت نظام انتخاباتی، اصلاح دموکراسی و اصلاحات ساختار اداری مثل رفع تناقضات اداری - ما که در دنیا بی نظیر است - باید مورد توجه قرار بگیرد.
وی افزود: اصلاحات اقتصادی مثل اصلاحات مالی و ارزی، برنامه های انضباطی مانند نظارت، تشویق ، تنبیه و ارتقای آموزش، فرهنگی سازی و آشنایی مردم با حقوق خود خود و در نهایت مشارکت مردمی در شفافیت از دیگر راهکارهای مبارزه با فساد است.
« من قبول دارم راه مبارزه با فساد آزاد سازی اقتصادی است اما با این شیوه خصوصی سازی مخالف هستم در یک ساعت خصوصی سازی کردند، باید خصوصی سازی با نظارت صورت بگیرد.»
استاد دانشگاه تهران اظهار کرد: ایجاد پایگاه های اطلاعاتی رفاه ایرانیان و تفکیک نهادهای نظارتی با کاهش تعداد آن ها و صالح و عمیق کردن این دستگاه های نظارتی هم باید مورد توجه قراربگیرد.
ربیعی با انتقاد از فساد برخی رسانه ها گفت: با برخی رسانه هایی مواجه هستیم که با دریافت پول به تخریب یک فرد و حمایت از فرد دیگر می پردازند ، اگر مطبوعات آزاد داشتیم شاهد این رسانه ها نبودیم.
