به گزارش ایران اکونومیست، اشکان ماهری در کنسرت سه شنبه خود قطعات مربوط به آلبوم پرگار را اجرا کرد. اجرای دلچسب این هنرمند در سالن کوچک فرهنگسرای نیاوران برای چندمین بار ثابت کرد که فروش چند هزار عددی بلیت‌ها و توفیق گیشه ای یک کنسرت به هیچ عنوان تایید ارزشهای هنری اجرای یک هنرمند نیست.
شب گذشته سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران پذیرای هواداران موسیقی مستقل بود. موسیقی مستقل نام جریانی در موسیقی ایران است که از اواسط دهه هفتاد شمسی بالیدن آغاز کرد و به مرور موفق شد بسیاری از سبکهای نوین موسیقی جهان را که در تریبون‌های رسمی جایی برای عرض اندام نداشتند به زیر مجموعه خود اضافه کند. موسیقی اشکان ماهری یکی از انواع موسیقی‌های زیر مجموعه همین جریان مستقل است.
چون علی باغفر نوازنده درامز، یاسر ساکی مهر نوازنده پیانو و کیبورد، مازیار خواجیان نوازنده گیتارباس، فواد الهی قمشه ای نوازنده گیتار الکتریک و بهرنگ معتمدی نوازنده ویولنسل ماهری را در کنسرت همراهی کردند تا قطعات پرگار، گرگ درون، زلف قجری، قرارت هست، پیر فرزانه، مرا رها کن، ما آزموده ایم، ساقی، پوچ بود، مزار، تزویر، باید باشه یادت و باور را از آلبوم پرگار اجرا کند.
قطعه زلف قجری را اشکان ماهری به «بهزاد فراهانی» هنرمند پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون ایران تقدیم کرد که همراه با خانواده خود در سالن حضور داشت.
در میان اجرای قطعات موزیک ویدئو، قطعه «حکایت با صبا» یکی از ساخته های این هنرمند به کارگردانی علی خاتمی پخش شد.
آلبوم «پرگار» شامل قطعاتی با ملودی های ماهری در زمستان 96 روانه بازار موسیقی وارد شد. این آلبوم در سی و دومین جشنواره موسیقی فجر توانست افتخار نامزدی بهترین آلبوم پاپ با کلام، نامزدی آهنگسازی پاپ با کلام و تندیس باربد در بخش آهنگسازی پاپ با کلام را نصیب هنرمند خود کند.
موسیقی ماهری را باید ترکیب موفقی از سبکهای مختلف موسیقی نظیر کانتری، بلوز و راک دانست، به همین دلیل این هنرمند همواره از اینکه برای موسیقی خود سبک خاصی را تعریف کند پرهیز کرده است.
او هنرمندی است که از لحاظ نظری بر اصالت ایدئولوژیک سبکهای موسیقی که ساختار آثارش را تشکیل داده اند واقف است. موسیقی امروز جهان در حال کمرنگ کردن مرزهای بین سبکهای مختلف است و آهنگساز امروز ناچار به شناخت و تجربه تمام سبکهای موسیقی است. اشکان ماهری در ساخت آثارش با مهارت و وسواس خاصی در مرزهای باریک میان سبکهای موسیقی در حال جست و خیز و بازی است. او در موسیقی مانند کودکی رفتار می‌کند که تشنه آموختن و تجربه مرزهای ناشناخته است.
هر قطعه از ساخته‌های این هنرمند را باید ترجمان موسیقایی شعر وجودی او در مراحل مختلف زندگی دانست. در همین رابطه او پس از اجرای قطعات «پوچ بود» و «باور»، خطاب به حاضران در سالن گفت: همه ما در زندگی روزهایی را گذرانده ایم که طی آن احساس پوچی عمیقی داشته ایم اما باور به اینکه پس از هر زمین خوردن باید ایستاد، مبارزه کرد و ادامه داد ما را از احساس تلخ پوچی رهانیده است.
او افزود: گاهی برای اهداف مهم باید مبارزه کرد و از زمین خوردن نهراسید، شکست اهمیتی ندارد اگر بعد از هر شکست و زمین خوردن بدانیم چگونه باید ایستاد و ادامه داد.
این باور عمیق ماهری به اهمیت جسارتمندی در تجربه افقهای جدید بدون هراس از شکست است که از او هنرمندی ساخته که در جریان مخاطب محور و انتفاعی موسیقی امروز ایران توانسته خود را به عنوان ادامه دهنده راه صحیحی که از اواسط دهه هفتاد شمسی با گروه هایی نظیر آور و میرا و راز شب و هنرمندانی نظیر فرزام رحیمی و رامین بهنا آغاز شد، معرفی کند.
