به گزارش ایران اکونومیست به نقل از روابط عمومی دانشگاه سیستان و بلوچستان؛ دکتر محسن حمیدیان پور روز یکشنبه در مورد فرایند انجام این طرح گفت: امروزه روند افزایش دما و کاهش میزان بارش که از آن به عنوان گرمایش جهانی یاد می شود یکی از مهمترین دغدغه‌ها و مشکلات زیست محیطی است.
وی افزود: از طرفی افزایش جمعیت و استفاده نادرست از منابع آب موجود، منجر به کم آبی استانی مانند سیستان و بلوچستان شده است.
عضو هیات علمی دانشگاه سیستان و بلوچستان ادامه داد: هرچند به لحاظ اقلیمی این استان دارای اقلیم (آب و هوا) نیمه بیابانی است و خشکی یکی از ویژگی‌های ذاتی آن محسوب می شود اما تمامی این موارد درنهایت، در صورت نداشتن راه حل مناسب سبب مهاجرت های اقلیمی خواهد شد که شاید جز مهمترین معضل های قرن بیست و یکم به ویژه در مناطق آسیب پذیری خشک و نیمه‌خشک باشد.
حمیدیان پور خاطر نشان کرد: ما با تغییر سبک کشاورزی و همچنین استفاده از گیاهان خشکی دوست، استراتژیک و باارزش مانند زعفران می توانیم شغل و معیشت پایدار ایجاد کنیم.
وی گفت: زعفران گیاهی است که در مناطق گرم و خشک و دارای زمستان معتدل رشد می کند که بر این اساس در سیستان و بلوچستان به دلیل نوع اقلیمی آن امکان رشد و نمو این گیاه ضعیف و با ریسک بالا به ویژه در خصوص گل دهی همراه است.
این استاد دانشگاه گفت: این درحالی است که اگر محیطی ایزوله فراهم شود می توان شرایط رشد و نمو این گیاه را در دست گرفت و آن را با بازدهی بیشتر، معطرتر و خوش‌رنگ‌تر تولید کرد.
حمیدیان پور در مورد روش جدید کشت زعفران گفت: یکی از روش های جدید کشت بدون آب و خاک یا هواکشت است که در این روش نیاز آبی به صفر می رسد و به خوبی می توان با مشکل بی آبی سازگار شد همچنین این روش به خاک نیز نیاز ندارد.
وی با بیان اینکه در این روش با استفاده از کولرهای آبی و گازی، هم سرما و هم رطوبت مورد نیاز زعفران تامین می شود، خاطر نشان کرد: این روش مناسب برای روستاییان و ساکنان هم‌جوار با بیابان لوت مانند نصرت‌آباد، گراغه، انجیرک و بسیاری دیگر از مناطق استان سیستان و بلوچستان است ضمن آن که استفاده از این نوع کشت موجب افزایش بازدهی به چندین برابر می شود.
این استاد دانشگاه افزود: این محصول به دلیل محیط ایزوله نسبت به روش سنتی دارای ارزش ریالی بیشتری است.
