به گزارش ایران اکونومیست به نقل از پایگاه خبری ساینس دیلی، بر اساس تحقیقات پیشین، از شروع عصر صنعتی شدن در حدود 525 میلیارد تن دی اکسید کربن در آب اقیانوس های جهان جذب شده و در مقایسه با 200 سال قبل آب اقیانوس ها را 30 درصد اسیدی تر کرده است.
این تغییرات، سریع ترین تغییراتی است که در طول 50 میلیون سال گذشته در اقیانوس ها به وقوع پیوسته و در این مدت کوتاه پیامدهای بسیار وسیعی داشته است. یکی از این پیامدها رسیدن جریان های آب اسیدی به بستر اقیانوس و حل کردن آن است.
در این مطالعه محققان به بررسی میزان تحلیل رفتن بستر اقیانوس و نحوه اثرگذاری فعالیت های انسان بر این پدیده پرداختند. بستر سالم اقیانوس ها عمدتا از جنس کلسیت تشکیل شده است.
کلسیت ماده ای سفید رنگ است که از تجزیه بقایای پلانکتون ها و سایر موجودات آبزی تولید می شود.
بر اساس این تحقیقات عمیق ترین نقاط اقیانوس ها به دلیل فشار بالا، دمای پایین و دی اکسید کربن محلول در آب، اسیدی هستند.
اما در مناطق با عمق کمتر، میزان اسیدیته آب کمتر بوده و امکان تجمع کلسیت در آن وجود دارد.
بیشترین عمقی که در آن امکان تجمع کلسیت وجود دارد، با عنوان ژرفای انباشت کلسیت شناخت می شود. زمانی که جریان های آب اسیدی به بستر اقیانوس می رسد، موجب تجزیه کلسیت شده و آن را به ماده ای قهوه ای رنگ و گل آلود تبدیل می کند.
در این تحقیقات اطلاعات مربوط به ساختار شیمیایی آب های عمیق و سایر شرایط زیستی در بخش غربی اقیانوس اطلس شمالی مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد ژرفای انباشت کلسیت در این منطقه از آغاز عصر صنعتی، حدود 300 متر بالاتر آمده است.
محققان با مدل سازی میزان حل شدن بستر اقیانوس در دوران قبل از صنعتی شدن و پس از آن توانستند میزان اثرگذاری فعالیت های انسان را بر این پدیده ارزیابی کنند. در نتیجه این بررسی ها مشخص شد نقش انسان در حل شدن بستر اقیانوس ها در منطقه مورد مطالعه بین 40 تا 100 درصد بوده است.
مرحله بعدی این تحقیقات پیش بینی وضعیت بستر اقیانوس ها بر اساس میزان دی اکسید کربن تولید شده توسط انسان است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
