جان هوستون، کارگردان فیلم «فرار به سوی پیروزی» درباره تجربه کار با پله گفت: «مدام سر صحنه فریاد می‌زدم، پله آروم باش! این فقط یه فیلم لعنتیه!»
کد خبر: ۲۵۶۹۹۱
به گزارش ایران اکونومیست؛ «شاید شما هم مانند خیلی‌ها ویدیوی قدیمی مربوط به «مسابقه هفته» با اجرای زنده‌یاد منوچهر نوذری را دیده باشید که در آن عادل فردوسی‌پور جوان و البته آن روزها گمنام به عنوان یکی از شرکت‌کنندگان در این مسابقه روبه‌روی این شومن بزرگ تاریخ تلویزیون ایران قرار گرفته است. در آن برنامه مرحوم نوذری از فردوسی‌پور می‌پرسد: «ستاره فوتبال برزیل که در ۳ دوره جام جهانی با این تیم به قهرمانی رسید و...» و عادل در پاسخ نوذری می‌گوید: «ادسون آرانتس دوناسیمنتو یا پله» در ادامه نوذری که از اطلاعات عادل به وجد آمده، سؤالات کوتاهی را از عادل می‌پرسد و او هم به این موضوع اشاره دارد که پله اخیراً ازدواج کرده و نوذری هم با قریحه طنز خود موضوع را پیش می‌برد.
این شاید یک ویدیوی خاص با موضوع پله باشد اما این بازیکن بزرگ تاریخ فوتبال جهان را در ابعاد مختلفی می‌توان مورد بررسی قرار داد؛ بازیکنی که در ۱۳۲۴ بازی دوران فوتبال خود ۱۲۸۲ گل به ثمر رساند تا به نظر خیلی از هواداران خود، بزرگ‌ترین فوتبالیست جهان هم لقب بگیرد. یکی از معدود بازیکنانی که به همراه دیگو آرماندو مارادونا، فوتبال با نام آنها گره خورده و همیشه هم منازعاتی میان هواداران این دو و خودشان وجود داشته که کدام بهترند. مثل همین دوران که لیونل مسی و کریس رونالدو مورد بحث هستند.
پله متولد ۲۳اکتبر ۱۹۴۰ در ترس کوراسائویس برزیل است. می‌گفتند چند ماهی قبل از این که داندینیو، بازیکن آن روزهای فلومیننسه صاحب فرزندی به نام پله شود، برق به محل زندگی آنها رسیده بود. روزی که پله به دنیا آمد، خانواده‌اش به خاطر علاقه‌شان به توماس ادیسون و روشنایی‌ای که به خانه آنها بخشیده بود، نام ادیسون را با تلفظ پرتغالی «ادسون» روی فرزندشان گذاشتند. بعدها در دوران مدرسه همکلاسی‌هایش برای تحقیر کردن او «پله» صدایش کردند. با این که پدر ادسون فوتبالیست بود اما پله در خانواده‌ای کاملاً فقیر بزرگ شد؛ جایی که مجبور بود در بیشتر ساعت‌های روز چای بفروشد و به جای توپ با میوه گریپ‌فروت محلی فوتبال بازی کند.
پله اما بزرگ و بزرگ‌تر شد. به تیم ملی برزیل و قهرمانی جام جهانی رسید و ستاره سانتوس و بعد از آن کاسموس آمریکا شد. پله بعد از آن حتی به مسند وزارت ورزش برزیل هم رسید اما مدت زیادی آنجا نماند. این بازیکن بزرگ بعدها حضور در سینما را هم تجربه کرد. مثلث مایکل کین، پله و سیلوستر استالونه، فیلم «فرار به سوی پیروزی» را در سال ۱۹۸۱ به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های دهه ۸۰ میلادی تبدیل کرد؛ فیلمی که در ایران هم خاطرات زیادی را برای نسل ما ساخت. پشت صحنه ساخت فیلم تحت‌تأثیر انرژی فوق‌العاده پله قرار گرفته بود. پله جوری در تمرینات حاضر می‌شد که انگار واقعاً یک مسابقه فوتبال واقعی در جریان است.
جان هوستون، کارگردان فیلم بعدها درباره تجربه کار با پله گفت: «مدام سر صحنه فریاد می‌زدم، پله آروم باش! این فقط یه فیلم لعنتیه!»
درگیری پله و استالونه به خاطر نشستن روی صندلی هم از حاشیه‌های جذاب فرار به سوی پیروزی بود. پله درباره استالونه گفته بود: «بازیگرها بر عکس ما فوتبالیست‌ها خیلی به شیوه‌های دموکراتیک اعتقاد ندارند. مثلاً سیلوستر استالونه هیچ‌وقت اجازه نمی‌داد کسی روی صندلی‌اش بنشیند.»
از ویدیوی عادل و مرحوم نوذری بیش از ۲۰ سال می‌گذرد. پله آن روزها برای دومین بار ازدواج کرده بود و حالا چند سالی است که برای سومین بار خانواده جدید اختیار کرده است. مروارید سیاهی که امروز تولدش است و ۷۸ ساله می‌شود.»
