به گزارش ایران اکونومیست، بنابر تصریح روایات و سخنان بر جای مانده از ائمه معصوم علیهم السلام، میان امام حسین(ع) و فرزندشان حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه شباهت هایی وجود دارد لذا به مناسبت فرا رسیدن عاشورای حسینی کوشیده ایم در این نوشتار به برخی از این شباهت های بپردازیم.
تحقق اهداف عاشورا با قیام بقیه الله علیه السلام
امام حسین علیه السلام با هدف زنده ساختن احکام قرآن و سنّت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و از بین بردن بدعت هایى که در نتیجه حاکمیت بنى امیّه در دین ایجاد شده بود، قیام کردند و در طول مسیر مدینه تا کربلا ضمن اشاره به انگیزه قیام شان فرمودند: «من به منظور ایجاد اصلاح در امّت جدّم رسول خدا صلی الله علیه و آله قیام کرده ام، مى خواهم امر به معروف و نهى از منکر کنم و به همان سیره و شیوه مرسوم جدّم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و پدرم على بن ابیطالب علیه السلام عمل مى کنم.»(بحارالانوار، ج45، ص6)
حضرت على بن ابی طالب علیه السلام در توصیف سیره حکومتى امام مهدى علیه السلام مى فرمایند: «هنگامى که دیگران هواى نفس را بر هدایت مقدم بدارند او [مهدى موعود علیه السلام] امیال نفسانى را به هدایت بر مى گرداند و در شرایطى که دیگران قرآن را با رأى خود تفسیر و تأویل خواهند کرد، او آراء و عقاید را به قرآن باز مى گرداند. او به مردم نشان خواهد داد که چگونه مى توان به سیره نیکوى عدالت رفتار کرد و او تعالیم فراموش شده قرآن و سیره نبوى را زنده خواهد ساخت». (بحارالانوار، ج51، ص130.)
امام صادق علیه السلام نیز مى فرمایند: «حضرت مهدى علیه السلام تمام بدعت هاى ایجاد شده در دین را در سراسر جهان از بین خواهد برد و در مقابل، تک تک سنت هاى نبوى را به اجرا در خواهد آورد.» (ینابیع الموّدة، ج3، ص62).
نبودن در بيعت طاغوت زمان
در اوصاف امام حسين عليه السّلام آمده كه روز عاشورا به آن حضرت(ع) عرض شد: به حكم و حكومت عموزادگانت سر فرود آور. فرمود: «لا و اللّه لا أعطيكم بيدي إعطاء الذّليل و لا أفرّ فرار العبيد؛ به خدا قسم كه هرگز دستم را از روى خوارى و ذلّت به شما ندهم و مانند بردگان فرار نمى‌كنم.» آن‌گاه با صداى بلند فرمود: «اى بندگان خدا! من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه بردم اگر قصد آزار و سنگسار مرا داريد، و به پروردگار خود و شما پناه مى‌برم از هر متكبرى كه به روز حساب ايمان نداشته باشد». و نيز، آن حضرت(ع) فرمود: مرگ در حال عزّت بهتر از زندگى با ذلّت است.
همچنین، «در توقيعى كه در احتجاج از حضرت حجّت-عجّل اللّه فرجه الشريف-روايت شده آمده است: «و امّا علّت غيبت من، خداوند-عزّ و جلّ-مى‌فرمايد: يا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا لا تَسْئَلُوا عَنْ أَشْياءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ(مائده، 101)؛ ای كسانى كه ايمان آورده‌ايد از چيزهايى مپرسيد كه هرگاه برايتان فاش گردد شما را بد آيد.»
هيچ يك از پدرانم نبود مگر اين‌كه در گردن او بيعتى براى سركش زمانش واقع شد، ولى من در حالى خروج مى‌كنم كه بيعتى براى احدى از طاغوت‌ها بر گردنم نيست.» (ترجمه مکیال ص171 به نقل از احتجاج، ج2 ص284)
یاری خواستن
امام حسين عليه السّلام، هنگامى كه مى‌خواست از مكّه به سوى عراق خروج كند، يارى خواست و فرمود: «هر آن كه حاضر است جان خود را در راه ما بخشد و خودش را مهياى لقاء اللّه نمايد، با ما بيايد كه ان شاء اللّه من فردا حركت مى‌كنم.»
امام قائم حجّة بن الحسن-عجّل اللّه فرجه الشريف-نيز، هنگامى كه در مكّه ظهور مى‌كند، يارى مى‌طلبد، چنان‌كه از امام پنجم حضرت باقر عليه السّلام در حديثى طولانى و صحيح چنين آمده: «... در آن روز قائم عليه السّلام در مكّه است، پشت خود را به بيت اللّه الحرام تكيه زده و به آن پناه برده، بانگ مى‌زند: «اى مردم! ما از خداوند يارى مى‌جوييم، هر كه مى‌خواهد ما را اجابت كند كه ما خاندان پيغمبر شما هستيم، و نزديك‌ترين مردم به خدا و محمد صلّى اللّه عليه و اله. هر كس دربارۀ آدم با من بيعت دارد [بيايد] كه من نزديك‌ترين افراد به آدم هستم و هر كه دربارۀ نوح با من محاجّه دارد، من نزديك‌ترين كسان به نوح هستم، و هركه دربارۀ ابراهيم با من بيعت دارد، من نزديك‌ترين افراد به ابراهيم هستم، و هر آن‌كه دربارۀ محمد صلّى اللّه عليه و اله با من گفتگو دارد من نزديك‌ترين افراد به محمّد صلّى اللّه عليه و اله هستم، و هر كه دربارۀ پيغمبران بحث دارد بيايد كه من نزديك‌ترين مردم به پيغمبران هستم، مگر نه خداوند در كتاب محكم خود مى‌فرمايد: «إِنَّ اَللّهَ اِصْطَفى آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهِيمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى اَلْعالَمِينَ ذُرِّيَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اَللّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ»؛( آل عمران، 33) البتّه خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان برگزيد، فرزندانى هستند برخى از نسل برخى ديگر و خداوند شنواى داناست.
پس من باقيماندۀ از آدم و ذخيرۀ از نوح و برگزيدۀ از ابراهيم و پاكيزۀ خالص از محمد-صلّى اللّه عليهم اجمعين-مى‌باشم. هرآن‌كه دربارۀ كتاب خدا با من محاجّه كند من نزديك‌ترين مردم به كتاب خدا هستم، و هركه دربارۀ سنّت رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله با من بيعت كند من به سنّت رسول خدا از همه نزديك‌ترم. كسانى كه سخن امروز مرا شنيدند آنان را به خدا سوگند مى‌دهم كه به كسانى كه غايب بوده‌اند برسانند، و از شما مى‌خواهم كه به حقّ خدا و به حقّ رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و به حقّ خودم بر شما-كه حقّ قرابت به رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله مى‌باشد-اين‌كه ما را كمك كنيد و كسانى كه به ما ظلم مى‌كنند از ما منع نماييد، كه ترسانيده شديم و به ما ظلم شده و از شهر و فرزندانمان رانده شديم و بر ما سركشى كردند و از حقّمان كنارمان زدند و اهل باطل بر ما افترا بستند، خدا را خدا را دربارۀ ما، كه ما را وا مگذاريد و يارى‌مان نماييد كه خداوند شما را يارى كند.»(ترجمه مکیال ص276 به نقل از بحار ج52 ص238)
تلاش برای احیای عزت اسلام و مسلمین
یکی از شعارهای محوری حضرت اباعبدالله علیه السلام در عاشورا این بود که «انسان های فرومایه می خواهند مرا میان شمشیر و ذلت مخیر کنند و هیهات منا الذله»؛ این شعار محوری است که حضرت (ع) بارها نیز به آن اشاره داشته اند که اگر شما می خواهید ذلیلانه زندگی کنید، بدانید که مردن عزتمندانه باارزش تر از زندگی ذلیلانه است. در حکومت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه نیز همین روند وجود دارد.
ما در دعای افتتاح دولت عصر ظهور را به عنوان دولت کریمه مورد خطاب قرار می دهیم: «انّا نَرْغَبُ اِلَیْکَ فى دَوْلَةٍ کَریمَةٍ، تُعِزُّ بِهَا الاِْسْلامَ وَاَهْلَهُ ...»، بنابر این، عزت بخشی یکی از ویژگی ها و اهداف این دولت است. همچنین در ادعیه و زیارات متعدد یکی از القاب امام زمان علیه السلام را «معزالاولیاء» خوانده اند.
