به گزارش ایران اکونومیست؛ بدون شک لباس‌های فضایی نقش مهمی در ماموریت‌های مداری دارند. بجز پرواز وسخد-1 و چند ماموریت اولیه ناوهای سایوز در تمامی سفرها, فضانوردان لباس‌های ویژه‌ای می پوشند تا دچار مشکل نشوند. البته این لباس‌ها مدل و انواع مختلفی دارد و بستگی به نوع سفینه و ماموریت فضانوردان متفاوت است.
در جریان ماموریت آپولو در طراحی و ساخت لباس‌ها باید مسایل مختلفی مورد توجه قرار می‌گرفت. فضانوردان زمان زیادی را باید در این لباس‌ها طی می‌کردند چه در جریان پرتاب, چه در جریان راه رفت و برگشت به ماه و از همه مهمتر در زمان فعالیت در سطح ماه. به همین دلیل لباس باید در عین اینکه راحت می‌بود و اجازه فعالیت‌های مختلف را به او می‌داد آیا امنیت وی را هم تامین می‌کرد؟
فضانوردانی که باید بر سطح ماه فعالیت می‌داشتند در معرض خلاء, ریز شهاب سنگ‌ها حدود 270 درجه اختلاف سرما و گرما و تشعشات مضر بودند و این لباس‌ها تنها وسیله محافظت از آنان به شمار می‌رفتند به همین دلیل از 21 لایه مختلف ساخته می‌شدند. اما آنچه مربوط به این عکس‌ها می‌شود میزان راحتی لباس‌ها, امکان تحرک و مقدار آزادی فضانوردان برای انجام حرکات و فعالیت های مختلف است.
جدول‌بندی پشت سر فضانورد اجازه می‌دهد کارشناسان مشکلات هر نقطه لباس را پیدا کنند و برای حل آن چاره‌ای بیندیشند. همین چاره اندیشی‌ها باعث شد لباس‌های فضانوردان آپولو توانایی‌های بیشتری پیدا کند و آنان از مشکلات پیش‌بینی نشده در ماه مثل زمین خوردن نترسند. طبیعی بود همانطور که ما در لباس‌های سنگین زمستانی تحرک کمتری داریم، آنها هم در این لباس چند لایه نتوانند تحرک لازم را داشته و حرکات شان کند شود اما طراحان لباس آپولو توانستند آن را طوری بسازند که فضانورد نه تنها از عهده تمام وظایف محوله برآمد بلکه بطور مثال یکی از فضانوردان در جریان سفر آپولو15 بعد از به زمین خوردن توانست برخیزد و به کارش ادامه دهد.
