به گزارش ایران اکونومیست، سایناز باقری روانشناس و مشاور کودک اظهار کرد: اختلال اضطراب جدایی یک مرحله عادی در رشد و نمو کودک نیست، بلکه یک مشکل عاطفی جدی است که در آن کودک در حین جدایی از والدین دچار استرس شدید می‌شوند.
وی با بیان اینکه اضطراب جدایی عادی و اختلال اضطراب جدایی علائم مشابه زیادی دارند، افزود: ممکن است تشخیص مشکل جدی کودک سخت باشد، اما تفاوت اصلی میان این دو اضطراب، شدت ترس کودک است که آیا او را از ادامه فعالیت‌های عادی باز می‌دارد یا خیر.
باقری عنوان کرد: کودکان مبتلا به این اختلال ممکن است حتی با فکر جدایی از والدین تحریک شوند و یا از بیماری شکایت و از رفتن به مدرسه و بازی با دوستان امتناع کنند.
وی با بیان اینکه کودکان مبتلا به این اختلال مدام احساس نگرانی و ترس می‌کنند، ادامه داد: اکثر کودکان یکی یا چند مورد از موارد زیر را تجربه می‌کنند.
ترس از اتفاق وحشتناک برای یکی از عزیزان
این روانشناس گفت: یکی از رایج‌ترین ترس‌های این کودکان از دست دادن عزیزان یا آسیب دیدن آن‌هاست. مثلاً کودک دائماً نگران مریض شدن یا آسیب دیدن یکی از والدینش است.نگران‌اند که یک رویداد غیرمنتظره منجر به جدایی دائم شود، کودکان مبتلا به این اختلال می‌ترسند که در صورت جدایی از والدین اتفاقی بیفتد که آن‌ها را برای همیشه جدا نگاه دارد؛مثلاً نگران دزدیده شدن یا گم‌شدن عزیزانشان هستند و مدام این کودکان معمولاً درباره ترس‌هایشان کابوس می‌بینند.
به احساسات کودکتان توجه کنید
باقری بیان کرد: برای کودکی که احساس انزوا و تنهایی می‌کند، توجه و درک والدین و اطرافیان می‌تواند اثر شفادهنده‌ای داشته باشد.
وی با بیان اینکه بهتر است شرایطی ایجاد شود که کودک درباره احساسات و ترس‌هایش راحت حرف بزند، ادامه داد: والدین باید برای شرایط اضطراب‌آور مانند رفتن به مدرسه آماده باشند و اگر کودک در جدایی از یک والد مشکل کمتری دارد، او را مسئول بردن کودک به مدرسه کنند.
