به گزارش ایران اکونومیست، این پرونده یک سال قبل به جریان افتاد و مرد جوانی بعد از آزادی از زندان شکایتی علیه همسرش تنظیم کرد و مدعی شد همسرش به او خیانت کرده است مرد شاکی گفت: همسرم را به صورت صیغه‌ای عقد کردم و همسر دائمم نیست اما بعد از اینکه از زندان آزاد شدم متوجه شدم او باردار شده است و کودک را به من نسبت می‌دهد درحالی‌که من اصلا نمی‌توانم بچه‌دار شوم و زن اولم هم به همین دلیل از من جدا شد. من این موضوع را به همسر دومم نگفته بودم و او نمی‌دانست من چه مشکلی دارم. یک روز به زندان آمد و مدعی شد که باردار است و آن‌موقع بود که فهمیدم همسرم به من خیانت کرده و اصلا برایم پاپوش درست کرده و من را به زندان انداخته است.
با توجه به شکایتی که این مرد کرده بود، پرونده برای رسیدگی به دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد. مرد شاکی در توضیح شکایتش گفت: چند سال پیش ازدواج کردم اما چون من و همسرم بچه‌دار نمی‌شدیم بارها به پزشک مراجعه کردیم و تحت درمان قرار گرفتیم. تا اینکه متوجه شدم من امکان بچه‌دارشدن ندارم. به همین خاطر همسرم از من طلاق گرفت و رفت. وی ادامه داد: دو سال قبل با زن جوانی به نام مریم آشنا شدم و او را به عقد موقتم درآوردم و او را صیغه ۹۹ساله کردم اما مدتی بود با مریم اختلاف پیدا کرده بودم تا اینکه یک سال پیش وقتی از محل کارم به خانه برمی‌گشتم، چند مأمور به من مظنون شدند و در بازرسی از کیفم چند پوکه فشنگ به دست آوردند. وی گفت: من خودم از این ماجرا شوکه شده بودم و نمی‌دانستم پوکه‌های فشنگ چطور از کیفم سر درآورده‌اند اما مأموران مرا بازداشت کردند؛ ۴۰ روز در زندان بودم. در این مدت بارها گفتم احتمالا یک نفر با من دشمنی کرده و برایم پاپوش درست کرده است تا اینکه سرانجام با سپردن وثیقه آزاد شدم. من پس از بازگشت به خانه متوجه شدم همسرم باردار است. از شنیدن این خبر شوکه و به همسرم مشکوک شدم و فکر خیانت او به ذهنم رسید. آنجا بود که احساس کردم همسرم برایم پاپوش درست کرده و پوکه‌ها را در کیفم جاسازی کرده بود تا مرا به دردسر بیندازد.
وی ادامه داد: با بارداری همسرم اختلاف‌ها بین ما بیشتر شد. من از همسرم خواستم حقیقت را برایم بگوید اما قبول نکرد. او می‌گفت فرزندی که در شکم دارد متعلق به من است و باید بعد از به‌دنیاآمدن فرزندش با نام خودم برای او شناسنامه بگیرم. اما من قبول نکردم؛ امکان آزمایش DNA هم قبل از تولد نوزاد ممکن نبود. به همین خاطر تا به‌دنیاآمدن بچه صبر کردم. حالا به دادگاه آمده‌ام و از همسرم شکایت و درخواست اثبات نسب دارم.
با پایان اظهارات این مرد، زن جوان که حالا دو ماه از به‌دنیاآمدن فرزندش گذشته، به قضات دادگاه گفت: زمانی که فرهاد را دیدم، عاشق او شدم. با اینکه زن جوانی بودم و می‌توانستم موقعیت‌های خوبی برای ازدواج داشته باشم از آنجا که او را دوست داشتم تصمیم گرفتم با او باشم. فرهاد به من گفت برای اینکه خانواده‌اش متوجه نشوند ازدواج کرده، نمی‌تواند من را به عقد دائم خود درآورد و اگر می‌خواهم با او ازدواج کنم می‌تواند من را صیغه کند؛ من هم قبول کردم. می‌دانستم فرهاد تجربه تلخی داشته و همسر اولش او را رها کرده و از ازدواج مجدد می‌ترسد. برای اینکه نشان دهم فقط به خاطر خودش با او هستم شرایط را قبول کردم. بعد از اینکه با هم زندگی مشترکمان را شروع کردیم، متوجه شدم شوهرم مرد بدبینی است و مدام من را تحت نظر دارد تا اینکه مشکلی برایش پیش آمد و او بازداشت شد؛ من اصلا نمی‌دانستم چه اتفاقی افتاد که او بازداشت شد بااین‌حال وقتی متوجه شدم باردار شده‌ام، فکر می‌کردم این خبر شوهرم را هم خوشحال می‌کند و تلخی‌هایی که در زندگی تجربه کرده را کم می‌کند. وقتی شوهرم این خبر را شنید، به من تهمت زد و مدعی شد که من با کسی دیگر رابطه داشته‌ام چون پزشکان به او گفته بودند امکان اینکه بچه‌دار شود، وجود ندارد. شوهرم مدام از من می‌خواست تست دی‌ان‌ای بدهم اما برای بچه خطرناک بود؛ من قبول نکردم و گفتم این کار را نمی‌کنم و باید بچه به دنیا بیاید و بعد من تست بدهم. حالا چندماهی است که بچه به دنیا آمده و شوهرم هم اصلا کمکی به من نمی‌کند که بچه را بزرگ کنم و من به تنهایی و با سختی زیاد خودم بچه را بزرگ کرده‌ام؛ من کاری نکردم که بخواهم محاکمه شوم و حرف‌های شوهرم تهمت است و من از او باردار شدم.
بعد از گفته‌های طرفین پرونده قضات شعبه ۱۱ که رسیدگی به این پرونده را برعهده داشتند، برای صدور رأی دادگاه وارد شور شدند.
