به گزارش ایران اکونومیست، سیدمحمد میررضوی، دبیر سندیکای صنایع کنسرو در این زمینه معتقد است،
سیاستهای مقطعی در زمینه تخصیص ارز مورد نیاز تولیدکنندگان اصلیترین عامل
کاهش تولید بوده و همین روند به افزایش قیمتها نیز دامن زده است.
میررضوی در ادامه افزود: با توجه به نیاز صنعت کنسرو به فولاد تیمپلیت و
توان تولیدی فولاد مبارکه تنها 20 درصد از نیاز تولید کنندگان داخلی از سوی
این کارخانه قابلیت تامین داشته و باقی نیاز بازار باید از طریق واردات
تامین شود.
به گفته وی، این نوع ورق برای بخشهای مختلف قوطی کنسرو استفاده میشود که
در صورت تامین تولید کنندگان کنسرو ترجیح میدهند از محصولات داخلی به دلیل
سهولت تامین استفاده کنند تا اینکه بخواهند زمان زیادی برای انجام مراحل
واردات از دست بدهند.
این مقام صنفی درباره کمبود مواد اولیه مورد نیاز در بورس برای تولید
کنندگان نیزگفت: همانطور که قبلا اشاره کرده ام تنها 20 درصد از نیاز بازار
در اختیار تولیدات داخلی است و همین میزان هم در بورس کالا عرضه میشود که
قاعدتا حجم بسیار پایینی است. بنابراین کاملا منطقی است که کمبود عرضه در
بورس داشته باشیم.
میررضوی تصریح کرد: البته تولیدکنندگان برای تامین مواد اولیه مورد نیاز
خودشان از خارج نیز درگیر مشکلاتی از جمله دستورالعملهای مقطعی و هدر رفت
وقت درگیر هستند به این ترتیب که اگر از نوسانهای نرخ ارز بگذریم مراحل
ثبت سفارش و دریافت ارز دولتی آنقدر پیچیده و زمانبر است که تولیدکننده
نمیتواند برنامه مشخصی جهت تولید در آینده داشته باشد، به همین دلیل اغلب
تولیدکنندگان سعی میکنند به گونه دیگری نیازهایشان را تامین کنند.
به گفته این مقام صنفی تاخیر در تامین ارز مورد نیاز تولیدکنندگان با
ممنوعیت خرید و فروش ارز در بازار آزاد باعث شد تا برخی از خطوط تولید به
دلیل نبود یا کمبود مواد اولیه تعطیل شده و در نهایت هزینههای تولید در
قیمت تمام شده محصولات تاثیر قابل توجهی داشته باشد که نتیجه آن افزایش
قیمت محصولات برای مصرفکنندگان شد.
وی با اشاره به سهم 60 درصدی نرخ ارز در تولید محصولات کنسروی به خبرنگار
ما گفت: این سهم بالا در صنعت کنسروسازی مربوط به ورقهای قوطی، برخی مواد
شیمیایی مورد نیاز و حتی برخی از میوهها و سبزیجات است. چون در این زمینه
نیز وابستگیهایی به خارج از مرزها داریم به عنوان مثال برای تولید رب گوجه
فرنگی بعضا کارخانجات اقدام به واردات گوجه میکنند.
میررضوی تعداد واحدهای تولیدی فعال در این بخش از صنعت را تقریبا 2700 واحد
تولیدی برآورد کرد و افزود: البته به دلیل اینکه عضویت در سندیکا اجباری
نیست تنها 300 واحد تولیدی عضو این سندیکا هستند و تمامی فرآیند تولیدی
آنها کنترل میشود و باقی تولید کنندگان هیچ ارتباطی با سندیکا برقرار
نکردهاند.
دبیر سندیکای صنایع کنسرو تاکید کرد: البته عدم برقراری ارتباط این تولید
کنندگان برای دوری از برخی کنترلها و موضوع مالیات و بیمه است درحالی که
اگر قانون داشته باشیم که تمامی تولید کنندگان باید عضو سندیکا یا
اتحادیههای تخصصی خود باشند قطعا کنترل کیفیت، قیمت، حجم تولید و همچنین
مدیریت بازار به دلیل آمارهای دقیقتر بسیار سادهتر است.
میررضوی افزود: درصورت ادامه بیتوجهی به نیازهای صنعت و همچنین افزایش
بروکراسی اداری قطعا میتواند در آینده صنعت و افزایش حجم بیکاری تاثیرگذار
باشد تا جایی که طی دو ماه گذشته شاهد تعطیل شدن برخی واحدها به دلیل
افزایش قیمتهای بیرویه و کاهش قدرت خرید مردم در بازار بودهایم.
وی تصریح کرد: لزوم توجه به صنعت کنسرو نه تنها به دلیل فعالیت خود صنعت
است بلکه ضامن صرفه جویی های گسترده در بخش کشاورزی نیز خواهد بود، چون
رونق این صنعت مانع از ضایعات حجم بالایی از محصولات کشاورزی خواهد شد.
این مقام صنفی معتقد است رشد آمار صادراتی در بخشهای مختلف بخصوص صنایع
کنسرو نه به دلیل افزایش حجم صادراتی است بلکه دستاورد افزایش نرخ دلار و
اثرگذاری آن در درآمدهای ارزی بوده و نباید اشتباه کنیم که صادرات افزایش
یافته چون تغییر قابل توجهی در این زمینه نداشتهایم.
میررضوی معتقد است با توجه به اینکه کارشکنی آمریکا در قالب فاز اول
تحریمهای ثانویه تازه اجرایی شده است باید کمی صبر کنیم تا ببینیم
اثرگذاری این تحریمها در صنایع مختلف و حجم صادرات ایران چقدر است.
وی درباره کاهش یا کنترل قیمتهای محصولات مختلف به خبرنگار ما گفت: کنترل و
مدیریت زنجیره تولید تا مصرف میتواند در این زمینه کمک شایانی باشد که
معقولانهترین سیاست استفاده از ظرفیت و جایگاه فروشگاههای زنجیرهای است،
چون قدرت بررسی و کنترل قیمتگذاری با ارایه تخفیفهای مناسب را دارند.
این مقام صنفی تصریح کرد: اصولا قیمتگذاری در زمینه کنسرو و محصولات
وابسته به این صنعت براساس آنالیزهای قیمتی و حاشیه سود قانونی صورت
میپذیرد و اینکه برخی افراد مطرح میکنند تخفیفهای ارایه شده حاصل از
قیمتگذاری غیرمنطقی بوده، فرضی کاملا اشتباه است.
به گفته وی، تخفیفهای تجربه شده در بازار ناشی از تاریخ مصرف محصولات
کنسروی است و در برخی از موارد هم تولیدکنندگان برای تامین منابع مالی مورد
نیاز خود اقدام به ارایه تخفیفهای قابل توجه به خریداران عمده میکنند تا
بتوانند نقدینگی مورد نیازشان را تامین کنندو چرخ اقتصاد کسب و کارشان را
به حرکت درآورند.