به گزارش ایران اکونومیست، او در طول این سال‌ها نقش‌های مختلفی را در آثار اجتماعی، ملودرام، دفاع مقدس و ... تجربه کرده و از دیگر سریال‌های تلویزیونی او می‌توان به مشق عشق، رسم عاشقی، رقص پرواز، در چشم باد، دولت مخفی، اولین انتخاب، بی‌قرار و تعطیلات رویایی اشاره کرد. او به‌هیچ‌وجه علاقه‌ای ندارد نقش‌های شبیه هم را بازی کند، فقط به این علت که روی آنتن تلویزیون باشد، به همین دلیل گاهی در سینما بازی می‌کند و برخی مواقع هم در تلویزیون. بنابراین مخاطب تا امروز او را در لباس کاراکترهای مختلف دیده و همین برایش جذابیت دارد. البته اسکندری علاقه‌های خودش را فقط به دنیای بازیگری ختم نکرده، بلکه با سماجت مسیر تازه‌ای را برای زنان در ایران باز کرد، مسیری که قبل از آن هیچ زنی نرفته بود، ولی او با اصرارش توانست خیابانی از شهر تهران را به دستان هنرمندش بسپارند تا با هنرش رنگ و لعاب تازه‌ای به آن بدهد. در واقع لاله به غیر از فعالیت در دنیای بازیگری، دستی هم در هنرهای تجسمی داشته و ضمن این‌که علاقه زیادی هم به عکاسی دارد. این بازیگر تلویزیون و سینما از چندی پیش مشغول بازی در سریال تلویزیونی خانواده دکتر ماهان است که در حال حاضر گروه مشغول ضبط بخش‌های شمال ایران در مازندران، منطقه شیرگاه و جنگل‌های لفور هستند. بخش‌های تهران این سریال به کارگردانی راما قویدل ضبط شده و بخش‌های شمال ایران را علی محمد قاسمی کارگردانی می‌کند. به گفته اسکندری که بخشی از این سریال به موضوع محیط‌زیست می‌پردازد، باید فرهنگ مراقبت از محیط‌زیست در میان مردم جا بیفتد. ضمن این‌که او اعتقاد دارد گاهی باید از زندگی شهرنشینی فاصله گرفت و فضاهای جدید غیر از تهران را تجربه کرد تا هم به آرامش رسید و هم این‌که به خودمان فرصت نگاه کردن دیگر جاهای زیبای ایران را داد.
مخاطبان تلویزیون در ایام نوروز شاهد بازی چند وجهی لاله اسکندری در سریال تلویزیونی تعطیلات رویایی بودند و حالا هم مشغول بازی در سریال خانواده دکتر ماهان هستید. با توجه به این‌که بینندگان عادت دارند شما را در کاراکترهای متفاوت ببینند، درباره نقشتان در این مجموعه بگویید و این‌که چه ویژگی‌هایی شما را برای پذیرش نقش وسوسه کرد؟
چند موضوع باعث شد تا بازی در این سریال را بپذیرم و یکی از دلایلم، حضور راما قویدل کارگردان مجموعه بود. در گذشته چندین بار قرار بود با آقای قویدل کار کنیم، اما شرایط آن پیش نیامد. بنابراین وقتی پیشنهاد بازی در سریال خانواده دکتر ماهان به من شد، پذیرفتم. خوشحالم با بهروز خوشرزم تهیه کننده همکاری می‌کنم.
از سوی دیگر قصه هم برایم جذابیت زیادی داشت، زیرا به موضوعی پرداخته می‌شد که خیلی کم دستمایه ساخت آثار نمایشی در تلویزیون شده است. این مجموعه به محیط‌زیست نگاهی دارد و این‌که باید مراقب محیط‌زیست‌مان باشیم. این مساله شخصا دغدغه خودم است. صرفا دوست ندارم هر نقشی را بپذیرم تا آنتن تلویزیون را پر کنم. دلم می‌خواهد هر اثری که بازی می‌کنم، پیامی داشته باشد. به همین دلیل این سریال را خیلی دوست داشتم، چرا که آسیب‌هایی که به محیط‌زیست می‌زنیم، واقعا جبران نشدنی است. در این مجموعه نقش همسرم را امین زندگانی بازی می‌کند که دامپزشک است. به واسطه شغل او در قصه نگاهی هم به حیوانات شده که باید مراقب آنها نیز باشیم. در این باره باید فرهنگسازی شود که نشده است. در واقع آنچه توجه من را به این سریال جلب کرده، این بود که زیربنایی به مباحثی همچون حفظ محیط‌زیست و اهمیت حقوق حیوانات می‌پردازد. این موضوع در بستر زندگی اجتماعی و خانوادگی روایت می‌شود.
شنیده‌ایم این مجموعه به موضوع مهاجرت معکوس هم می‌پردازد. این بخش از قصه برایتان چه جذابیتی دارد؟
بله به مهاجرت معکوس (یعنی از تهران به دامان طبیعت) هم می‌پردازد. می‌توانیم این عادت را تغییر بدهیم که فکر کنیم بهترین جای زندگی در شهرهای بزرگ است و اینجا بهترین جاست. بینندگان با تماشای این مجموعه می‌توانند تحت تاثیر این موضوعات قرار گیرند و با خودشان فکر کنند که دور شدن از تهران هم خیلی بد نیست! بنابراین بهتر است این فرصت را به خودمان بدهیم تا فضاهای جدید به غیر از تهران را تجربه کنیم. به همین دلیل بخشی از سریال در تهران و بخشی دیگر در شمال می‌گذرد.
رفتن از فضای شهر بزرگی همچون تهران باعث می‌شود از معضلات ترافیک و آلودگی هوا هم تا حدودی خلاص شویم. از این بابت قصه برایم خیلی جذاب بود. در این مجموعه نقش نیلوفر، همسر دکتر ماهان را بازی می‌کنم که دبیر فیزیک است و دو بچه دارد. او به لحاظ روحی جدی است و علاقه‌مند به این‌که بچه‌هایش در شهر بزرگی مثل تهران بزرگ شوند و تحصیل کنند، تا این‌که به واسطه ماجراهایی تغییر رویه می‌دهد و نگاهش به زندگی متفاوت می‌شود.
فکر می‌کنم تغییر نگاه نیلوفر به زندگی در قصه سریال خانواده دکتر ماهان برایتان جالب بود، زیرا شما را به چالش می‌انداخت؟
بله، این تغییر نگاه باعث می‌شد تا نقشم متفاوت‌تر شود. البته نه به این معنا که نیلوفر فرد دیگری می‌شود، بلکه نگاهش به زندگی متفاوت می‌شود. در مسیر قصه برای او و خانواده اش ماجراهای مختلفی پیش می‌آید و دریچه نگاه نیلوفر را عوض می‌کند. این نگاه برایم جذاب بود. همچنین دور شدن از فضای شهری هم برایم متفاوت بود. من و همسرم برای کاری به شیراز رفته بودیم. در ابتدا برایم رفت و آمد از تهران به شیراز سخت بود، اما بعد از مدتی متوجه خوبی‌های این جا‌به‌جایی شدم و این‌که همه چیز به تهران خلاصه نمی‌شود. به هر حال گاهی در زندگی شخصی همه ما جا به جایی صورت می‌گیرد. وقتی دیدمان نسبت به تغییر باز باشد، بهتر می‌توانیم تصمیم بگیریم.
تا چه میزان برای ایفای نقش در این سریال اختیار عمل دارید؟
خوشبختانه تعامل خوبی وجود دارد و من هم خلاقیتم را برای نقش خرج می‌کنم. فیلمنامه هم خیلی خوب نوشته شده است.
بیننده شما را کمتر در نقش مادر دیده است، اما در این مجموعه نقش مادر دو بچه را بازی می‌کنید. برایتان سخت نبود که با بچه‌ها بازی داشته باشید؟
خوشبختانه بچه‌های این مجموعه تجربه بازی داشتند و خیلی هم باهوش هستند. بنابراین نه تنها سخت نمی‌گذرد، بلکه کار با بچه‌ها شیرین و دلچسب است. من 20 سال است در عرصه بازیگری فعالم، اما تعداد نقش‌هایم که مادر بچه باشم خیلی کم بوده و به تعداد انگشتان دستم هم نمی‌رسد، اما در سریال خانواده دکتر ماهان مادر دو بچه هستم که برایم جالب است. فکر می‌کنم این موضوع برای مخاطبان هم جذابیت داشته باشد که من را در چنین نقشی ندیده‌اند.
این مجموعه به موضوعات متفاوتی می‌پردازد که به آن اشاره کردم. امیدوارم مخاطبان با تماشای این اثر به فکر وا داشته شوند و مراقبت از محیط‌زیست، رفتار درست با حیوانات، مهاجرت معکوس و... فرهنگ سازی شود.
شما در کنار بازیگری به هنرهای تجسمی هم علاقه‌مند هستید. فکر می‌کنید به کدام دنیای هنر تعلق دارید؟
نزدیک به 20 سال است در حوزه بازیگری فعالیت می‌کنم. اگر حرفه‌ای به این دو دنیا نگاه کنم، باید بگویم که هر‌دو برابر است. کار بازیگری گروهی است و هر قدمی که بازیگر بر می‌دارد باید با همه گروه بردارد. مثل یک گروه ارکستر می‌ماند باید سازها درست نواخته شود، اما دنیای تجسمی این طور نیست و هنرمند با بوم و قلم‌مویش سر‌و کار دارد.
در مجموع دوست دارم کارهای متنوع انجام بدهم. از کارهای تکراری پرهیز می‌کنم. ضمن این‌که اعتقاد دارم همه هنرها با هم در ارتباط هستند و کارهای هنری به من آرامش می‌دهد.
شما اولین خانمی بودید که هنر خودتان را در فضای شهری تجربه کردید و بعد از آن هم خانم‌های دیگر وارد این عرصه شدند. فکر می‌کنید چقدر این جسارتتان مسیر را برای فعالیت دیگر زنان باز کرد؟
نمی‌خواهم از خودم تعریف کنم، اما خوشحالم که سماجت و چانه‌زنی‌هایم جواب داد و اعتماد شکل گرفت. برای من کار نشد، وجود ندارد.
همیشه در زندگی‌ام تلاش کرده‌ام کاری را که دوست دارم انجام بدهم. به نظرم دنیای هنر، زن و مرد را نمی‌شناسد. آنچه اهمیت دارد این است که خودمان را بشناسیم و کارمان را انجام بدهیم.
وقتی از کنار کارهای شهریتان عبور کنید، حالتان را خوب می‌کند؟
مسلما حس خوب می‌گیرم. البته امیدوارم حافظ هنرهای شهری‌مان باشیم و این‌طور نباشد که رها شود.
