به گزارش ایران اکونومیست؛ این حضور افزون بر آنکه می تواند نوید بخش بازی های زیبا و تماشاگرپسند برای دوستداران فوتبال باشد کارکردهای فراوان دیگری نیز دارد زیرا در دوران جدید نقش ورزش و فعالیت‌های ورزشی از یک فعالیت بدنی، تفریح و سرگرمی فراتر رفته و ورزش کارکردهای مختلفی در زمینه اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست‌محیطی را بر عهده گرفته است. با این شرایط جام جهانی نه تنها آوردگاهی برای کسب هویت، افتخار و غرور ملی است بلکه استفاده از ظرفیت این تورنمنت مهم می تواند پیام آور کسب منزلت بین المللی باشد.
اما چرا جام جهانی فوتبال باید به رسانه ای قدرتمند برای ایران تبدیل شود؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت که جام جهانی هر چهار سال یک بار در کشورهای مختلف برگزار می شود و پوشش زنده تلویزیونی این تورنمنت و تماشاگرانی که برای دیدن بازی ها به ورزشگاهها می روند این مسابقات را به رسانه ای فراگیر تبدیل کرده است.
پخش مستقیم مسابقات به صورت زنده در کشورهای مختلف جهان انگیزه ای است تا نوع نگاه به جام جهانی از ورزشی بودن صرف به سمت هویت سازی و راهبرد آفرینی در اقتصاد و فرهنگ تغییر پیدا کند تا جایی که در برخی از مواقع کارکرد اصلی این ورزش که برد یا کسب عنوان است تحت تاثیر اهداف مهمی همچون تقویت هویت ملی و یکپارچگی داخلی، افزایش غرور ملی، کسب منزلت بین‌المللی و بدست آوردن منافع اقتصادی قرار می گیرد.
به عبارتی میدان فوتبال و تورنمنت بزرگی مانند جام جهانی می تواند به عرصه قدرت نرم کشورها در سطح بین المللی تبدیل شود قدرتی که در دل خود برای برخی از کشورهای کم نام و نشان منزلت بین‌المللی و پیشبرد منافع ملی را در پی خواهد داشت.
در استراتژی قدرت نرم فوتبال مسوولان تیم های مختلف در آوردگاه جام جهانی سوای نتیجه گیری تمرکز خود را بر کارکردهای اجتماعی، فرهنگی و تفریحیِ ورزش بیشتر کرده و میدان فراخ جام جهانی فوتبال را به عرصه ای برای معرفی دستاوردهای اجتماعی و فرهنگی کشور خود تبدیل می کنند. با این شرایط جام جهانی روسیه می تواند برای کشورهایی که مدعی اصلی قهرمانی یا عنوان در این تورنمنت ها نیستند، دستاوردی متفاوت از نتیجه داشته باشد و آن میل به دیدن است.
نظر به کارکردهای متفاوت جام جهانی و در حالی که تیم ملی فوتبال کشورمان به زودی عازم روسیه خواهد شد، باید سوای نتیجه گیری، این تورنمنت به عرصه ای برای ترویج دیپلماسی عمومی تبدیل شود زیرا در شرایط کنونی و با توجه به هجمه های منفی کشورهای غربی و منطقه ای سمت و سو دادن به افکار عمومی و رسانه ای می تواند به یک کارکرد پنهان برای تیم ملی فوتبال تبدیل شود.
در حالی که در چهار دهه گذشته رویکردهای متفاوتی مانند تقویت تفکر مقاومت، تعامل با دنیا و مذاکره توسط دولت های مختلف در ایران پیگیری شد، در واپسین سال های دهه چهارم و در حالی که ایران در شرایط کنونی آماج حملات رسانه ای و تبلیغات سوء کشورهای منطقه و ابرقدرت های جهانی قرار گرفته است، فوتبال می تواند نقش بارزی در پاک کردن برخی از پیش زمینه های شهروندان داشته باشد. به عبارتی ایران در جام جهانی پیش رو می تواند بازیکنان و هواداران اعزامی به روسیه را به سفیرانی تبدیل کند که با حضور خود در میادین و شهرهای محل برگزاری مسابقات ذهنیت های منفی را از ذهن شهروندان جهانی پاک کند.
تعاملات گسترده بازیکنان با تیم های خارجی و برخورد هواداران فوتبال به طور موجب می شود بسیاری از پیش زمینه های ذهنی دیکته شده به شهروندان دیگر کشورها، به سمت و سوی مثبت گرایش پیدا کند. با این شرایط است که فوتبال و دیپلماسی ورزشی به راهکاری برای غلبه بر موانعِ دیپلماسی سیاسی تبدیل خواهد شد.
