به گزارش ایران اکونومیست، جعفر بای آسیب شناس اجتماعی و خانواده اگر والدین فرزندان خود را بیش از حد متعارف امر و نهی یا به کاری که مد نظر خود بوده آنها را وادار کنند، این عمل ممکن است باعث بی توجهی فرزندان به حرف های والدین منجر شود.
وی ادامه داد: وقتی والدین کودکان خود را به کار مد نظر خود وادار کنند، این امر سبب می شود تا حرف والدین در پیش فرزندان خریداری نداشته باشد و مشکلات متعددی در آینده تربیت فرزندان ایجاد شود.
این آسیب شناس اجتماعی و خانواده با بیان اینکه والدین باید نکات تربیتی و دستورات خود را یکبار به کودکان خود گوشزد کنند، افزود: اگر والدین دستورات اخلاقی و تربیتی خود را یکبار به کودکان بگویند این کار سبب می شود تا فرزندان بیشتر به سمت خواسته والدین بروند و پدر مادرها باید منتظر نتیجه دستورات تربیتی خود بمانند.
بای عنوان کرد: زمانی که والدین درخواست های مکرر دارند و حرف های گوناگونی می زنند، این کار بی توجهی کودک را ایجاد می کند و والدین نمی توانند پیامد رفتار زشت و نامناسب فرزندانشان را به آنها بازگو کنند و دچار یک اشتباه تربیتی درباره فرزندانشان می شوند.
وی با اشاره به اینکه فرزندان باید بدانند با بی توجهی به حرف والدین تفریحی از آنها گرفته می شود، تاکید کرد: وقتی به کودک خود دستوری می دهید نباید سریعا در صورت حرف گوش نکردن او درخواست خود را انجام دهید، زیرا در بلند مدت کودکان می فهمند که اگر حرف والدین خود را گوش نکنند پدر یا مادرشان آن کار را انجام می دهد و لذا هیچ اعتنایی به حرف والدین خود نمی کند.
این آسیب شناس اجتماعی و خانواده گفت: انتظار اطاعت نکردن از دستورات پدر و مادر از طرف فرزندان باید همیشه وجود داشته باشد و این مسئله هیچ گونه ارتباطی به زمان و دوره خاصی ندارد، زیرا پدر و مادر باید برای فرزندان خود کارهای تربیتی را تعیین کنند و این مسئله بیشتر به این دلیل است که فرزندان هنوز به اندازه کافی رشد نکرده تا فرق کار درست از نادرست را تشخیص دهند.
بای یادآور شد: باید در عین مهربانی و عطوفت اقتدار در دستورات والدین دیده شود تا فرزندان از پدر و مادر خود حرف شنوی کامل داشته باشند.
