به گزارش ایران اکونومیست، پروژه تعریض و تخریب در ذخیره‌گاه جنگلی ارغوان ایلام به بهانه ایجاد یک پارک مصنوعی معضل جدیدی است که گریبان جنگل‌های مریض زاگرسی را گرفته است.
رحیم ملک‌نیا عضو هیات علمی دانشگاه در این باره اظهار داشت: در شرایطی که عوامل مختلفی همچون ریزگردها،خشکسالی، آفات و آتش‌سوزی نفس جنگل‌های استان ایلام را به شماره انداخته است تیغ تیز لودر بی‌تدبیری به جان ذخیره‌گاه جنگلی تنگه ارغوان افتاده است.
این ذخیره‌گاه جنگلی به دلیل وجود گونه‌های درخت در معرض خطر است با وجود زیبایی و طبیعت بکر از نظر اکولوژیکی و تفریحی که آن را در زمره مهمترین مناطق جنگلی استان قرار می‌دهد مورد بی‌مهری قرار گرفته است.
هرچند گردشگری در مناطق حفاظت شده و دارای ارزش طبیعی با ملاحظاتی همراه است اما پروژه توسعه در واقع به معنای سیمان‌کاری است که موجب قطع درختان بلوط در این ذخیره‌گاه شده است اما با سکوت مسئولان اداره منابع طبیعی و محیط زیست استان این پروژه مخرب پیش رفت؛ البته این تخریب از چشم طبیعت‌دوستان دور نماند و با اعترا‌ض‌های آنان.
بسطامی فرماندار ایلام در جلسه‌ای با حضور مردم و فعالان محیط زیستی و مسولان منابع طبیعی و محیط زیست گفت: ما در ایلام با کمبود سرانه فضای سبز روبرو هستیم و درواقع این پروژه برای دسترسی آسان به پارک جنگلی ارغوان تعریف شده است اما سوال اینجاست که ایجاد یک پارک مصنوعی در دل یک ذخیره‌گاه جنگلی چه توجیهی می‌تواند داشته باشند.
فرماندار ایلام درمقابل سوال‌های متعدد معترضان گفته است مراقب است که حتی یک درخت در این پروژه قطع نشود. در حالی که گزارش‌های تصویری و مستندات حاکی از آن است که در جریان تعریض این جاده تعداد زیادی درخت قطع شده است.
سوال دیگر از مسئولان اجرایی منابع طبیعی و محیط زیست ایلام این است که چرا با وجود اینکه جنگل‌های زاگرسی در شرایط بحرانی به سر می‌برند و سال به سال از تراکم آنها کاسته می‌شود آنها برای یک بهره‌برداری کوتاه مدت اقدام به تخریب بیشتر این جنگل‌ها کرده‌اند.
آیا افزایش سرانه فضای سبز در درون شهرها امکان‌پذیر نبود و آیا قطع درختان یک ذخیره‌گاه جنگلی و جایگزینی سکوی بتنی، آلاچیق و منقل توجیه پذیر است.
