تصویر موجود در فضای مجازی خانه عارف قزوینی نیست

به گزارش ایران اکونومیست؛   محمدعلی حضرتی  افزود: عارف قزوینی پاکبازتر آن بود که از غوغای انقلاب مشروطه برای خود خانه ای دست و پا کند.
وی اضافه کرد: عارف در جوانی از پدر و خانواده اش جدا شد و هیچ بهره ای از اموال پدر نبرد.
مدیرکل میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری قزوین که از محققان و پژوهشگران حوزه تاریخ و ادبیات نیز به شمار می رود،افزود: او در شعرها و نامه هایش بارها به این حقیقت اشاره کرده و آورده است که '️بگو به عارف بی خانمان خانه به دوش'، 'که جز خدا و تو، کس لا مکان نخواهد بود' و یا در شعری دیگر آورده است ' ز شهر عشقم و آوارگی نشان من است'،'در این ره آنچه که بی قیمت است جان من است'.
حضرتی افزود: عارف قزوینی در جای دیگری می گوید 'در ایران به این وسعت، چنان دایره زندگی بر من تنگ شده است که از داشتن یک ” اتاق گِلی” محروم ماندم' که این سخنان در صفحه 71 دیوان عارف، چاپ سال 1365 انتشارات سیف آزاد موجود است.
وی اظهار کرد: متاسفانه در سال های اخیر عده ای به قصد دلالی و سوداگری خانه مجهولی که سبک معماری آن نیز متعلق به دهه 20است را به دروغ بنام خانه عارف معرفی کرده اند که هیچ یک از پژوهندگان تاریخ و ادب معاصر آن را تایید نکرده اند و البته گروهی هم با قصد دلسوزی این عکس و خبر را در شبکه های اجتماعی منتشر نموده اند و موجب گمراهی مردم شده اند.
حضرتی همچنین گفت: بر اساس مستندات تاریخی، عارف طی سال های تبعید در بروجرد و درّه مرادبیک همدان با عسرت و سختی تمام زیسته و واقعا به نان شب محتاج بوده است.
وی اظهار کرد: با آن آزادگی و وارستگی که از عارف سراغ داریم بی گمان اگر خانه ای داشت آنرا می فروخت و با پول آن از زیر بار منت کسانی که به او کمک می کردند،می رهید هرچند نیک خواهانی همچون بدیع الحکما، حسن اقبالی و قمرالملوک وزیری بدون هیچ چشمداشت و منتی به وی یاری می رساندند.
مدیرکل میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری قزوین گفت: با اطمینان می توان گفت عارف به تصریح خودش از مال دنیا هیچ نداشته و حتی از یک اتاق گِلی هم محروم بوده است.
در روزهای اخیر تصویری در فضای مجازی با عنوان 'منزل 2 شاعر، یکی موزه و یکی ویرانه' منتشر شده که در یک نیمه آن عکس خانه یک شاعر خارجی را نشان می دهد که به موزه تبدیل شده و در سوی دیگر تصویری از یک منزل مخروبه نشان داده شده که ادعا می شود خانه عارف قزوینی است.
میرزا ابوالقاسم عارف قزوینی آهنگساز، موسیقی‌دان و سراینده مشهور تصنیف‌های میهنی عصر مشروطه سال 1259 در قزوین متولد شد و در اوایل بهمن سال 1312 دیده از جهان فروبست اما تصنیف های او هنوز روح نواز محافل هنری و ادبی ایرانیان است.
'از خون جوانان وطن لاله دمیده' یکی از تصنیف های مشهور عارف قزوینی است که در برنامه ها و مناسبت های مختلف توسط خوانندگان و هنرمندان کشور نجوا می شود.