به گزارش ایران اکونومیست؛ در بیستمین نشست تحصصی آیین آواز محمد ملاآقایی ـ خواننده و مدرس آواز ـ ضمن برشمردن برخی ویژگی‌های آوازهای این سالها در نقد کم‌رنگ شدن آثار آوازی گفت: باید ریشه یابی شود که چرا بر کمیت اجرای تصنیف در آلبوم‌ها و کنسرت‌های این سالها به شدت افزوده و به همان میزان از کمیت اجرای آواز کاسته شده است. چرا خوانندگان موسیقی ملی از آواز که ریشه موسیقی ماست تا این حد فاصله گرفته‌اند؟ اصلاً چرا همه تصنیف‌خوان شده‌اند. هرچند که معتقدم ارزش و اهمیت یک تصنیف خوب و ماندگار به هیچ وجه از یک آواز خوب کمتر نیست، منتها بایستی تعادل همیشه در اجرای متوازن و توأمان این دو حفظ و به هر دو اهمیت داده شود.
سپس علی عظیمی‌نژاد ـ کارشناس جامعه‌شناسی ـ با اشاره به «نظریه قدرت» میشل فوکو که مفهوم نقد را در تمامی ارکان جامعه، ساری و جاری می‌داند اظهار کرد: در نهادینه شدن سنت نقدناپذیری اهالی فرهنگ و هنر (از جمله موسیقی) تمامی ارکان قدرت در اجتماع سهیم هستند از جمله متولیان و اعضای رسانه‌ها، خود منتقدین، مخاطبان هنری، نهادهای حکومتی و... که همگی در ارتباط متقابل با یکدیگر هستند.
او که ۲۸ فروردین در فرهنگسرای ارسباران سخن می گفت، بیان کرد: هنگامی که منتقدین بجای تجزیه و تحلیل دقیق و منطقی آثار هنری، از آثار هنری تعریف و تمجید بی‌رویه می‌کنند و مخاطبان هنری نیز به صورت کورکورانه از آثار نه چندان جدی استقبال می‌کنند و مسئولین نهادهای رسمی نیز با ایجاد محدودیت‌های زیاد، مانع فعالیت هنرمندان جدی می‌شوند محصولش همین وضعیتی است که به ویژه در آواز ایرانی ملاحظه می‌کنیم.
او یک منتقد هنری را کسی قلمداد کرد که با رویکردی بیرونی و نگاهی با فاصله، به پدیده‌های هنری اطرافش می‌نگرد و با نگاهی فارغ از «تنفر- شیفتگی» نقاط قوت و ضعف یک اثر را نشان می‌دهد.
عظیمی نژادان در قسمت پایانی صحبت‌هایش از مرحوم دکتر ساسان سپنتا به عنوان پیشگام نقدنویسی در عرصه آواز ایرانی نام برد که با نوشتن سلسله مقالاتی در مجله موزیک ایران از سال ۱۳۳۷ درباره مسایل متنوع مرتبط با این موضوع معیارهای تازه‌ای را برای تجزیه و تحیل آواز ایرانی ارایه داد و مطالب او هنوز هم تازگی خود را از دست نداده‌اند.
چکناواریان، آخرین رمانتیک موسیقی ایران
مراسم رونمایی از مجموعه برگزیده آثار لوریس چکناواریان آهنگساز و رهبرارکستر پیشکسوت موسیقی سه شنبه ۲۸ فروردین به همت موسسه فرهنگی هنری در تالار وحدت تهران برگزار شد.
در این مراسم که با حضور لوریس چکناواریان و تعدادی از هنرمندان مطرح موسیقی، تئاتر و سینمای کشورمان برپا شد، از پانزده اثر صوتی و تصویری این آهنگساز و رهبر ارکستر برجسته در قالب سیزده اثر صوتی و دو اثر تصویری که طی سال های گذشته توسط ارکسترهای مختلف داخلی و بین المللی اجرا شده، رونمایی شد.
در این مراسم امید نیک بین ـ مدیر تولید مجموعه برگزیده آثار لوریس چکناواریان ـ با قدردانی از تلاش لوریس چکناواریان در عرصه موسیقی تاکید کرد: به اعتقاد من استاد لوریس چکناواریان آخرین رمانتیک موسیقی ایران است که بعد از او دیگر هنرمندی مانند وی وجود نخواهد داشت. من دوست دارم در این برنامه باشکوه از اصطلاح «آخرین رمانتیک موسیقی» استفاده کنم که به حق شایسته عنوان استاد چکناواریان است.
لوریس چکناواریان نیز در بخش پایانی این مراسم توضیح داد: دوستان عزیزی که امشب به اینجا آمدید، بدانید که من یک بروجردی ساده هستم که چیزی برای گفتن ندارم. من اندازه موهایم عاشق شده ام، اندازه اقیانوس اشک ریختم و اندازه آفتاب خندیدم. اما بازهم باید بگویم که هنوز هیچ چیزی بلد نیستم. به راستی که این دنیا به قدری جالب است که من هنوز نمی دانم باید به آموختن چه چیزی مشغول باشم.
او ادامه داد: من خودم را هیچ وقت جدی نگرفتم، اما کارم را همیشه را جدی می گیرم. من فقط به این موضوع مهم توجه می کنم که یک انسان از زندگی که خداوند به او داده، چه می خواهد؟ من همیشه دوست داشتم به این موضوع فکر کنم و به آینده فکر کنم که بهترین کار چیست. بنابراین همه ما باید تلاش کنیم تا به نسل آینده فضای امیدوار کننده ای را ترسیم کنیم. ما باید با موسیقی این پرچم را به نسل جوانمان منتقل کنیم و به آنها نشان دهیم که همیشه باید تلاش کرد و امیدوار بود.
چکناواریان با قدردانی از موسسه فرهنگی هنری «راد نو اندیش» در انتشار آثارش عنوان کرد: از همه شما عزیزانی که امشب به مراسم آمدید تشکر می کنم. باور کنید حضور شما در این مراسم به من الهام داد تا کار جدیدی را شروع کنم. من بر این باورم هیچ هنرمندی بدون الهام گرفتن از مخاطبان در کار خود موفق نیست. بنابراین از همه شما بزرگواران که امشب با حضورتان روح مرا زنده کردید تشکر می‌کنم. البته جا دارد از آقای (بردیا) صدرنوری که با انتشار این آلبوم‌ها بسیار خوشحالم کرد، تشکر کنم و امیدوارم در آینده نزدیک تازه ترین کنسرتم را برگزار کنم.
