چرا در خواب حرف می‌زنیم؟

به گزارش ایران اکونومیست به نقل از سیناپرس؛ تحقیقات نشان می‌دهد که سخن گفتن در خواب در اثر درست عمل نکردن مکانیسم و دستگاهی عصبی در مغز ایجاد می‌شود که وظیفه‌اش توقف فعالیت‌های عصبی مرتبط با خوابیدن همچون فعالیت‌های گفتاری یا حرکتی بدن است.
 
قطعاً تاکنون با افرادی برخورد کرده‌اید که در هنگام خوابیدن و زمانی که در خوابی عمیق هستند شروع به صحبت کرده و حتی گاهی فریاد می‌زنند. این افراد معمولاً پس از بیدار شدن، موضوع را به خاطر نداشته و چیزی از حرف‌های خود را به یاد نمی‌آورند. هنگامی‌که ما می‌خوابیم، مکانیسمی در مغز وجود دارد که فعالیت‌های عصبی مرتبط با خوابیدن را فعال کرده و از انجام فعالیت‌های گفتاری یا حرکتی بدن پیشگیری می‌کند.
 
در این میان گاهی ممکن است این سیستم درست عمل‌نکرده و در بین دو بخش مجزای عملکرد مغزی فرد اختلال ایجاد شود. در حقیقت با بروز این اختلال، فرد از این سیستم دفاعی و تنظیم‌کننده اعصاب در هنگام خواب عبور کرده و این افراد در خواب حرف زده و یا حتی راه می‌روند. البته احتمال ایجاد این مسئله در افراد مجرد بیشتر است و در متأهلین کمتر دیده می‌شود.
 
ناله کردن، ادای کلمات نامفهوم و حتی سخن گفتن در خواب امری بی‌خطر است و امکان دارد برای هر فردی ایجاد شود اما استرس، نگرانی و هرگونه مشکلات روان‌شناختی می‌تواند احتمال بروز آن را افزایش دهد و هر چه این مشکلات روان‌شناختی و نگرانی بیشتر باشد، ممکن است تعداد ایجاد این اختلالات در خواب نیز افزایش پیدا کند.
 
درواقع درست عمل نکردن این مکانیسم مغزی موجب ناله در خواب و زیر لب سخن گفتن یا حتی سخن گفتن طولانی ایجاد شود. ایجاد حرکات زیاد در خواب و یا راه رفتن نیز از همین مسئله نشاءت می‌گیرد.
 
در خواب سخن گفتن یا somniloquy پاراسومنیا (parasomnia) یک اختلال در سیستم عصبی مغز است که در طول خواب ایجاد می‌شود و با رفتارهای غیرطبیعی و غیرمعمول همراه است. این عمل می‌تواند ادای کلمات نامفهوم، صبحت کردن یا حتی حرف زدن با صدای بلند یا فریاد زدن باشد.
 
محتوای صحبت کردن در خواب می‌تواند پیچیده باشد و معمولاً ازنظر قواعد خواب دیدن امکان اینکه درست باشد نیز وجود دارد. همان‌گونه که بر اساس تحقیقات پژوهشگران، خواب افراد متأثر از رویدادها و حوادث اخیری است که در زندگی آن‌ها روی‌داده، می‌توان گفت سخن گفتن در خواب نیز تحت تأثیر رویدادهای اخیر در زندگی فرد خوابیده است.
 
قابل‌توجه است که ناله کردن، ادای کلمات نامفهوم و حتی سخن گفتن در خواب امری بی‌خطر است و امکان دارد برای هر فردی ایجاد شود اما استرس، نگرانی و هرگونه مشکلات روان‌شناختی می‌تواند احتمال بروز آن را افزایش دهد و هر چه این مشکلات روان‌شناختی و نگرانی بیشتر باشد، ممکن است تعداد ایجاد این اختلالات در خواب نیز افزایش پیدا کند.
 
لازم به ذکر است که اختلالات خواب که سخن گفتن یکی از آن‌ها بوده، بسیار رایج است. این مسئله در کودکان به‌ویژه کودکان و نوجوانانی که در سنین بلوغ قرار دارند، دیده می‌شود اما در بزرگ‌سالان نیز دیده می‌شود.