معرفی پایتخت دوم کره جنوبی و بررسی این تجربه در ایران

به گزارش ایران اکونومیست؛ شهر "سجونگ" پایتخت اداری کره جنوبی که حاصل به روزترین تکنولوژی این کشور است در دانشگاه تهران با حضور دانشجویان، اساتید دانشگاه تهران، مسوولان شهرهای جدید ایران و مسوولان کره‌ای معرفی شد. پس از شنیدن تجربه کره‌ای‌ها در این زمینه، امکان انتقال پایتخت اداری سیاسی ایران نیز مورد بررسی قرار گرفت و درخصوص راهکارها و چالشهای این موضوع بحث و تبادل نظر شد.
 
سجونگ با سئول ۱۲۰ کیلومتر فاصله دارد و در سال ۲۰۱۲ ورود جمعیت به این شهر آغاز شده است. با این حال انتقال جمعیت چندانی از سئول به این شهر انجام نشده و غالب جمعیت سجونگ از شهرهای اطراف به آنجا آمده‌اند. زمان اجرای پروژه سجونگ از ۲۰۰۵ تا ۲۰۳۰ تعریف شده و ۷۲.۹ کیلومتر مربع مساحت دارد. جمعیت پیش بینی شده برای آن ۵۰۰ هزار نفر است.
 
"جائه بین لیم" که معرفی این شهر را بر عهده داشت گفت: بودجه دولتی اجرای این پروژه ۲۰ میلیارد دلار است. بودجه خرید زمین ۵ میلیارد و هزینه زیرساخت ۹ میلیارد دلار است. ۸.۵ میلیارد دلار را دولت تامین کرد. اگر به این مبلغ هزینه ساخت و ساز بخش خصوصی را اضافه کنیم به ۱۰۰ میلیارد دلار می رسد.
 
نکته جالب این شهر اینکه میزان منطقه مسکونی آن تنها ۱۸.۸ درصد است؛ زیرا ۵۲.۴ درصد آن به فضای سبز اختصاص یافته است. سجونگ از شش منطقه تشکیل شده که عبارتند از سازمانها و ادارات دولتی، منطقه تجاری، منطقه استانداری و شهرداری، منطقه آموزش و پرورش، منطقه سلامتی و رفاه، و منطقه صنعتی.
 
"لیم" اظهار کرد: در سال ۱۹۷۲ دولت کره تلاش داشت ادارات دولتی را از پایتخت به شهرهای دیگر منتقل کند؛ درست زمانی که کره شمالی و جنوبی درگیر جنگ بودند و کره جنوبی همواره تحت بمباران همسایه شمالی خود قرار داشت. به همین دلیل رییس جمهور آن زمان دستور ایجاد یک پایتخت موقت را صادر کرد که در مرکز کره جنوبی قرار داشته باشد و از حملات در امان بماند. با این حال به دلیل مخالفت بسیاری از مردم با انتقال پایتخت از سئول که برای آنها ارزشهای تاریخی و فرهنگی داشت، قانع کردن مردم و برنامه ریزی برای ایجاد یک شهر جدید به عنوان پایتخت اداری حدود ۴۰ سال طول کشید تا اینکه در سال ۲۰۰۵ تصمیم نهایی برای انجام این اقدام گرفته شد.
 
وی گفت: در مرحله اول ادارات دولتی وارد شهر می شوند، در مرحله دوم تاسیسات و زیرساختها ساخته می شوند و در مرحله سوم پروژه به پایان می رسد. الگوی این شهر ساختار خطی است. همچنین هر منطقه کاربرد خاصی دارد که مردم می توانند از تم های مختلف لذت ببرند.
 
در ادامه این برنامه، زبردست ـ عضو هیات علمی دانشگاه تهران ـ اظهار کرد: اگر قرار باشد در ایران نسبت به انتقال پایتخت اداری اقدام کنیم این تصمیم باید ظرف دو سه سال آینده اتخاذ شود. در اریبهشت ۱۳۹۴ به وزارت راه و شهرسازی دو سال زمان داده شد تا امکان انتقال پایتخت را بررسی کند. پس از  دو سال این وزارتخانه اعلام کرد که ضرورتی به انتقال مرکز سیاسی اداری نیست و ساختار فعلی تهران کفایت می‌کند.
 
وی با بیان اینکه تجربه ترکیه، تانزانیا، قزاقستان، پاکستان و دیگر کشور در انتقال پایتخت نشان می دهد رشد جمعیت پایتخت قبلی متوقف نشده است، گفت: در عین حال اگر نسبت به انتقال پایتخت اداری اقدام نکنیم جمعیتی که در شهر دوم مستقر خواهد شد به پایتخت اولیه اضافه می شود. همچنین تجربه نشان داده در صورت انتقال پایتخت، سرعت رشد جمعیت پایتخت قبلی کاهش می یابد.
 
همچنین  زهره داودپور ـ عضو هیات مدیره شهرهای جدید ـ اظهار کرد: در حال حاضر دو بحث سبک ساز ی تهران و نقشهای موجود در تهران مطرح است. یکی از جاذبه های شهر تهران تمرکز موقعیتهای اقتصادی و تجاری در این شهر است. بنابراین ما باید یک بازبینی در نظام توزیع فعالیت و جمعیت داشته باشیم.
 
در ادامه این نشست، حبیب الله طاهرخانی ـ مدیرعامل شهرهای جدید ـ گفت: در منطقه کلانشهری تهران با مشکلاتی مواجهیم که دائما رو به رشد است؛ یکی از این مسائل ناشی از آن است که هنوز تمرکزگرایی در تهران متوقف نشده است. طبق سرشماری ۱۳۹۵ استانهای تهران و البرز بالاترین نرخ رشد جمعیت را به خود اختصاص داده اند. در دهه آینده نیز پیش بینی می شود که این روند ادامه پیدا کند.
 
وی با بیان اینکه موضوع انتقال مرکز اداری از تهران باید مورد بررسی و تفکر دقیق قرار گیرد افزود: تجربه کره نشان می‌دهد انتقال پایتخت در سطح جهانی هنوز به عنوان یک راه حل مدنظر است. استقرار دستگاههای اداری در تهران تمام طرحهای تمرکززدایی را دچار مشکل می کند.