بدون کینه‌ورزی به هیچ کس، زخم‌های کشور را ترمیم کنیم

این جملات‌ بخشی از نطق یا سخنرانی دور دوم ریاست جمهوری آبراهام لینکلن، رئیس جمهور فقید آمریکاست؛ همو که با برده‌داری جنگید و پس از جنگ‌ها و کشمکش‌های فراوان داخلی آمریکا، پس از پیروزی همه را به کینه نورزیدن، کمک همگانی و استقامت در راه درست‌ دعوت کرد.

هم‌اکنون انتخابات ریاست جمهوری در ایران به پایان رسیده ‌و ملت ایران، رئیس‌جمهور جدید خود را شناخته است. پس از چهار سال جدایی مردم از همدیگر برای تنشی که همه در آن مقصر بودند، وقت آن است که رئیس‌جمهور جدید و «ما مردم» بدون کینه ورزی با هیچ کس، با کمک همگان و استقامت در راه درست، همان گونه که خداوند راه درست را به ما نشان می‌دهد، زخم‌های کشور را بازسازی کنیم؛ برای آن کس که بار جنگ را به دوش کشیده و برای بیوه زنان و فرزندان یتیم او غمخوار باشیم... هر آنچه از دستمان می‌آید، انجام دهیم تا عدالت و صلحی همیشگی در میان خود و با تمام کشور‌ها برقرار کنیم.

این جملات عصاره نقدهایی است که به یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری وارد بود که رئیس جمهور باید یک مدیر سیاسی باشد و نه یک مدیر پروژه! رئیس جمهور باید بتواند اجماع سیاسی در کشور ایجاد کند، پتانسیل کشور را به خدمت بگیرد و از چند دستگی ملت جلوگیری کند تا کشور از درون ساخته شود! باید هر آنچه در توان دارد، بگذارد تا بتواند عدالت و صلحی همیشگی را در میان مردم و ایران با جهان برقرار کند. رئیس جمهور مسئول ساختن پل نیست! بناست رئیس جمهور به نام ملتی یکپارچه سخن بگوید.

این همه تأکید بر این چند جمله بی دلیل نیست. این جملات به معنای پای کار آمدن همه مردم از هر رنگ و جناحی بدون احساس کینه نسبت به هم برای آبادی یک کشور است.

رئیس جمهور جدید، اول بسم‌الله، باید عبارت بدون کینه ورزی به هیچ کس و با کمک همگان را بارها تکرار کند و همیشه به فکر زخم‌هایی باشد که باید بر بدن کشور ترمیم شوند.