به گزارش ایران اکونومیست؛ "دنیل باوت" (Daniel Bovet)، داروشناس ایتالیایی در 23 مارس(سوم فروردین) 1907 در سوئیس متولد شد. او توانست در سال 1957، جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی را برای کشف داروهایی که از فعالیت‌های خاص پیام‌رسان‌های عصبی جلوگیری می‌کنند، دریافت کند.
مهم‌ترین دلیل شهرت باوت، کشف "آنتی‌هیستامین‌ها"(antihistamines) در سال 1937 است. آنتی‌هیستامین‌ها که هیستامین پیام‌رسان‌های عصبی را متوقف می‌کنند، در درمان آلرژی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
هیستامین یکی از مهم‌ترین واسطه‌های شیمیایی آزاد شده از سلول‌ها در بدن است که عملکردهای متفاوت و مهمی دارد. برای مثال، در حساسیت‌ها، التهاب و بیماری‌های ساده مانند سرماخوردگی آزاد می‌شود. هیستامین در معده، با تحریک گیرنده نوع دو، موجب تحریک ترشح اسید معده می‌شود. از جمله داروهای متوقف‌کننده این نوع گیرنده، سایمتیدین، رانیتیدین و… می‌باشند.
معمولاً منظور از آنتی‌هیستامین‌ها، متوقف‌کننده‌های گیرنده نوع یک می‌باشند. این داروها مانند کلرفنیرامین، دیفن هیدرامین، پرومتازین، ترفنادین، کلماستین، فکسوفنادین، ستریزین و… در درمان حساسیت، التهاب و اثرات گرد و خاک و ریزگردها وبیماری‌های ویروسی تنفسی مانند سرماخوردگی به کار می‌روند.
پژوهش‌های دیگر باوت در مورد شیمی‌درمانی، سولفا داروها، سیستم عصبی سمپاتیک، داروشناسی گیاه "کورار" (curare) و دیگر شاخه‌های داروشناسی عصبی است.
در سال 1965، باوت، سرپرستی یک گروه پژوهشی را به عهده داشت. این گروه نتیجه گرفت که مصرف سیگار تنباکو، هوش را افزایش می‌دهد. باوت در مصاحبه با نیویورک‌تایمز گفت که تنباکو، هوش را به وجود نمی‌آورد، بلکه تنها، فردی که از هوش بهره چندانی ندارد، در موقعیت رشد ذهنی و فکری قرار می‌دهد.
دنیل باوت در هشت آوریل سال 1992 از دنیا رفت.
