اما چرا نمایندگان به سمت استیضاح وزیران حرکت می‌کنند؟ طبق قانون اساسی نظارت مجلس از چهار راه ممکن است؛ ابتدا تذکر سپس سؤال، بعد از آن تحقیق و تفحص و در مرحله آخر استیضاح مورد عمل نمایندگان قرار می‌گیرد.
همان طور که همه ما ملتزم به قانون اساسی هستیم، نظارت مجلس را بر اساس قانون قبول داریم و معتقدیم که این اتفاق به نفع کشور و سلامت اداری کشور خواهد بود و این حق را برای نمایندگان جزو حقوق ضروری آنها می‌دانیم.
اما واقعیت این است که هم اکنون این سؤال برای بسیاری از شهروندان مطرح است که آیا اولین ابزار نظارتی استیضاح است؟ سؤال دیگر این است که آیا راه‌های دیگر نظارتی توسط نمایندگان محترم پیموده شده است و نتیجه حاصل نشده که نمایندگان از آخرین ابزار خود استفاده کردند؟
افرادی که مسائل مختلف سیاسی را تعقیب می‌کنند، فکر می‌کنند مجلس راه‌های ابتدایی را که در وظایف نظارتی خود بر آنها پایبند است در مورد این سه استیضاح اخیر طی نکرده است.
اگر چنین نیست و مجلس همه راه‌های اولیه را پیموده و نتیجه حاصل نشده است، نتیجه تحقیقات خود را در اختیار افکار عمومی قرار دهد تا با شفافیت بتوان از این اقدام نمایندگان دفاع کرد. اما به نظر می‌رسد دو موضوع کشتی سانچی و سقوط هواپیمای تهران- یاسوج نقش مهمی در استیضاح دو وزیر رفاه و راه داشته است.
در رابطه با کشتی ایرانی سانچی که در اثر برخورد با یک کشتی چینی در دریا غرق شد، باید گفت که هنوز تحقیقات درباره این کشتی و دلایل غرق شدنش ادامه دارد و نتایج بررسی جعبه سیاه و کارشناسان خارجی و داخلی هنوز به دولت ایران اعلام نشده که آیا غفلت و کوتاهی از وزیر دولت است یا دلایلش چیز دیگری است.
در این صورت مجلس شورای اسلامی چگونه و بدون اطلاعات کافی دست به استیضاح زده است؟
در ارتباط با سقوط هواپیمای «ای تی آر» شرکت هواپیمایی آسمان در نزدیکی یاسوج که منجر به کشته شدن تعدادی از هموطنان عزیز شد نیز باید گفت که مانند ماجرای سانچی اطلاعات جعبه سیاه این هواپیما هنوز به اطلاع مردم نرسیده است و تحقیقات روی زوایای این حادثه ادامه دارد.
همان طور که نظارت جزو وظایف نمایندگان است، شفافیت نیز نیاز امروز کشور است. مردم باید نتایج تحقیقات قبلی درباره این حوادث را بدانند و متوجه شوند که بر چه اساس منتخبان‌شان دست به آخرین ابزار نظارتی‌شان یعنی استیضاح زدند.
از سوی دیگر همه باید بدانیم که در چنین شرایطی تزلزل دولت به مصلحت کشور نیست. نمایندگان به عنوان کسانی که خیرخواه کشور هستند و با رأی مردم بر صندلی‌های پارلمان تکیه زدند، باید منافع ملی را در نظر بگیرند.
نمایندگان باید به این فکر کنند که آیا استیضاح به عنوان آخرین ابزار نظارتی در اولین مرحله از کار نظارت به مصلحت است؟ نکته دیگر این است که آیا در چنین شرایطی که کشور و دولت در مرحله بعد از تأیید بودجه و آغاز به کار برای سال جدید هستند تا تمام تلاش خود را به کار ببرند تا بتوانند بودجه مصوب مجلس را به طور کامل اعمال و اجرا کنند اکنون زمان استیضاح است؟
نظر من به عنوان کسی که تجربه نمایندگی مردم و البته مسئولیت اجرایی در دولت را برعهده داشته این است که ای کاش نمایندگان محترم قبل از استیضاح دست به تحقیق و تفحص می‌زدند تا اگر قرار است استیضاحی هم صورت بگیرد یا کارشکنی از سوی وزیران دیده شده با دست پر و ادله و مدارک کامل این کار صورت بگیرد تا شائبه سیاسی کاری و استفاده از ابزار استیضاح برای فشار به وزیران زیر تیغ مطرح نشود.
به طور کلی باید گفت هر سه وزیری که هم اکنون زیر تیغ استیضاح هستند، از وزیران پرکار و پرتلاش دولت هستند؛ افرادی که در حوزه‌های مختلف منشأ اثر بودند و اگر با کاستی‌هایی هم در حوزه‌های خود روبه‌رو بودند، باید دلایل این کاستی‌ها را جویا شد که باز هم مسیر این کار استیضاح نیست. امیدوارم نمایندگان مردم در خانه ملت به دور از تمایلات شخصی و منطقه‌ای به عملکرد وزیران نگاه کنند.
محمدرضا خباز نماینده ادوار مجلس
منبع: روزنامه ایران
