به گزارش ایران اکونومیست از روابط عمومی پژوهشکده پولی و بانکی، در این یادداشت سیاستی که توسط هادی حیدری و ایمان نوربخش نوشته شده، آمده است: مطالعه تغییر استانداردهای حسابداری به عنوان یک رخداد در بخش مالی قابل تحلیل و بررسی است. از طرفی یکی از اقلام بسیار مهم صورت‌های مالی که توسط کمیته بال برای بانک‌ها پایش آن توسط مدیران ارشد بانکی مورد تاکید قرار گرفته است، بررسی اثر رخدادهای درونزا و یا برونزا در میزان تاثیرپذیری سودآوری و درآمدهای خالص بانک است.
با توجه به اینکه ابلاغ شکل نسبتا جدید قالب گزارشگری مالی موجب شفافیت بیشتر در افشای اقلام و سرفصل‌های متفاوت صورت مالی شده است، بنابراین بانک‌ها موظف به افشای درآمدها و هزینه‌های خود شامل هزینه‌های مالی و غیر مالی مانند ذخیر مطالبات غیرجاری و تفکیک درآمدهای مشاع و غیرمشاع شده‌اند. بنابراین این شفافیت در ابراز درآمدهای تعهدی و تاکید بیشتر بر تغییر جهت آنها به سمت درآمدهای نقدی باعث شده است میزان درآمد و سود خالص آنها کاهش یابد.
در مقدمه این یادداشت سیاستی آمده است: نکته قابل توجه این است که آیا این افشای اطلاعات در صورت‌های مالی به عنوان یک مانع برای افزایش درآمد بانک‌ها بوده و یا باعث افزایش درآمد در معرض خطر بانک ها می‌شود؟ برای این مورد لازم است که بر این نکته تایید شود که درآمد در معرض خطر در یک موسسه مالی بیشتر متاثر از سیاست‌های ریسک‌زای آن بانک در حوزه انواع ریسک‌های استراتژی و تجاری است.
به طور ساده درآمد در معرض خطر عبارت است از حداکثر کاهش درآمدهای مورد انتظار با سطح اطمینان معین ۹۹ درصد، که در صورت تغییر در قیمت یک فعالیت کارمزدی، یا افزایش نرخ سود و یا نحوه شناسایی سود و هزینه در بانک اتفاق می‌افتد. این سنجه، هیات مدیره و مدیریت ارشد را از میزان درآمد بهره‌ای و غیربهره‌ای در معرض ریسک و همچنین هزینه‌های مالی و بهره‌ای آگاه می‌کند. به منظور محاسبه این سنجه مالی، کلیه ارقام بالا و زیر ترازنامه که تحت تاثیر نوسات نرخ سود قرار می‌گیرد، در محاسبات لحاظ می‌شود.
در این یادداشت سیاستی نتیجه گیری شده که قالب جدید گزارشگری ابلاغ شده با نسخه‌های استاندارد گزارشگری بین‌المللی IFRS هنوز فاصله زیادی دارد اما در این قالب حداقل نسبت به استانداردهای حسابداری منتشر شده و ابلاغ شده به بانک‌ها افشای اطلاعات بیشتری از بانک‌ها در خواست شده است، بنابراین این قالب نسبت به استانداردهای قبلی بیشتر باعث افشای تمامی درآمدهای بهره‌ای در بانک‌ها و جلوگیری از شناسایی سودهای تعهدی موهومی شده است. بانک‌ها در یک دوره کوتاه‌مدت ۳ تا ۵ ساله نیازمند گذار از روش گزارشگری سنتی و شناسایی درآمدهای تعهدی موهومی به درآمدهای تعهدی واقعی و نقدی هستند، اما در همین دوره گذار نیز به نظر می‌رسد افشای اطلاعات صورت‌های مالی بانک‌ها با تکیه بر اطلاعات واقعی موجب شفافیت بیشتر و متقارن بودن اطلاعات بنیادین بانک در بازار سهام تهران خواهد شد.
علاقه‌مندان برای دسترسی به متن کامل این یادداشت سیاستی می‌توانند به پرتال پژوهشکده پولی و بانکی بانک مرکزی به نشانی www.mbri.ac.ir مراجعه کنند.
