به گزارش ایران اکونومیست به نقل از رویترز، در حال حاضر تعداد معدودی از بیمه گران از جمله شرکت های «اکسل کاتلین»، «چاب» و «میتسو سومیتومو اینشورنس» از جمله این شرکت های بیمه هستند. با این حال، دیگر شرکت های بیمه گر نیز به دنبال پوشش سرقت برای شرکت هایی هستند که واحدهای پولی دیجیتالی مانند بیت کوین و اتریوم را که بین طرف های ناشناخته معامله می شود را مدیریت می کنند.
در حالی که این محصولات، توجه کمتری را به خود جذب کرده اند، ظهور این محصولات بیمه ای که به دنیای پول رمزگذاری شده پیوند خورده اند، گامی مهم در سطوح بالا برای صنعت بیمه محسوب می شود.
بنا به این گزارش، بیمه سایبری از دو سال قبل در ایران مطرح شده است که البته در موثر بودن آن هنوز تردید وجود دارد. برخی این نوع از بیمه نامه ها را ضرورتی برای سازمان ها می دانند و عده ای آن را محصولی اضافی با قیمت تورمی می خوانند.
در حال حاضر، در ایران پوشش خاصی به طور جامع در این حوزه ارائه نشده که البته می توان گفت علت عمده آن نبود اطلاعات و دانش فنی کافی در این زمینه است.
عمده پوشش های بیمه ای در فضای سایبری می توان در بخش خسارات مالی، سرقت اطلاعات صنعتی و فردی دانست که به ۳ دسته تقسیم می شوند:
۱-پوشش بیمه ای شخص ثالث مانند اخاذی در فضای سایبری و کلاهبرداری در زمان انتقال پول الکترونیک
۲-پوشش بیمه مسئولیت شخص ثالث مانند ویروسی شدن سیستم ها و دزدیده شدن کارت های اعتباری و تجاری
۳-بیمه استثنائات مانند کلاهبرداری از سوی شرکت ارائه دهنده خدمات الکترونیک. شرکت های پوشش بیمه ای سایبری معمولا برای دریافت اطلاعات طی مراحل ذیل اقدام می کنند:
-تعیین نوع پوشش درخواستی
-دریافت اطلاعات کامل سیستم های نرم افزاری و سخت افزاری و میزان آمادگی کاربران و پشتیبانان
-مراحل زمان بندی پوشش بیمه ای
-تعیین حق بیمه به طور توافقی
-نگارش متن حقوقی و امضا طرفین
