به گزارش ایران اکونومیست به نقل از پایگاه خبری مدیکال ساینس، مطالعات قبلی در زمینه بیماری ALS در مدلهای حیوانی، ناسازگاری در تغییرات اندازه نورونهای حرکتی را نشان داد. تحقیقات جدید نشان میدهد نورونهای حرکتی در طول پیشرفت بیماری تغییر اندازه میدهند و به طور کلی نورونهای مختلف، تغییرات مختلفی را تجربه میکنند. این مطالعه همچنین نشان میدهد نورونهای حرکتی که بیشتر به بیماری مبتلا هستند و پیش از نورونهای دیگر میمیرند، در اوایل بیماری و قبل از بروز علایم اولیه، سایزشان بزرگ میشود. نورونهای حرکتی مقاومتر که دیرتر میمیرند، افزایش سایز ندارند. این تغییر سایز فاکتور مهمی در عملکرد و سرنوشت نورونها در طول بیماری است.
محققان معتقدند با درک بهتر مکانیسم تغییر اندازه نورونها میتوان استراتژی های جدیدی برای کاهش یا توقف مرگسلولهای عصبی اتخاذ کرد. این راهکار علاوه بر درمان ALS، برای درمان بیماریهای عصبی دیگر از جمله پارکینسون و آلزایمر نیز موثر است.
بیماری ALS (اسکلروز آمیوتروفیک جانبی) که بیماری لوگرینگ نیز نامیده می شود، یک بیماری عصبی پیشرونده است که سبب زوال تدریجی سلول های عصبی می شود و توانایی حرکتی بیمار را سلب می کند. در ALS بیمار به مرور زمان توانایی مکالمه را از دست می دهد و به دلیل ضعف عضلات، تنفس نیز به شواری انجام می شود.
سالانه حدود شش هزار و 400 آمریکایی با این بیماری تشخیص داده می شوند.
نتایج این مطالعه در نشریه The Journal of Physiology منتشر شده است.