به گزارش ایران اکونومیست، ناصر رییسی فر با تاکید بر اینکه باید از عرضه سوخت در قبال پرداخت نقد پرهیز کرد، اظهارداشت: بهره گیری از پرداخت الکترونیک علاوه بر صرفه جویی در هزینه چاپ اسکناس (به ازاء نشر هر اسکناس ۲۵ تومان هزینه می شود)، مانع انباشت نقدینگی در جایگاه ها می شود و مانع چالش متقاضی سوخت با کارگر جایگاه می شود.
وی تصریح کرد: اگر واقعا حافظ منافع ملی هستیم باید در جهت استفاده از پرداخت الکترونیک حرکت کنیم و کسانی که مخالف استفاده از تجارت و پول الکترونیک هستند قطعا توسعه اقتصادی را نشناخته اند به خصوص در جامعه مدرن و پُرتلاطم تکنولوژی این روزها که حرکت به این شیوه دریافت و پرداخت را اجتناب ناپذیر می کند.
این مسئول بخش خصوصی درباره تاریخچه استفاده از پرداخت الکترونیک در جایگاه های عرضه سوخت، گفت: ابتدا بحث کیف پول و پرداخت از طریق تلمبه ها و دوختن به کارت های اعتباری مطرح و بانک ملت در این باره پیشقدم شد اما از آنجا که کمتر مورد استقبال قرار گرفت، پوزهای متحرک وایرلس و بدون سیم در دستور کار قرار گرفت که آن نیز زمان بر بود و کار محاسبات داده ها را در پایان هر سال با مشکل مواجه می ساخت.
وی تصریح کرد: در ادامه ایستگاه های پرداخت مورد استفاده قرار گرفت که مطلوب بود و با استقبال بسیار مردم مواجه شد که هم کار ما را در حسابرسی های دوره ای سهل می کند و هم مردم معادل دقیق سوختی که می گیرند پول پرداخت می کنند.
رییس انجمن هیات مدیره جایگاه داران تهران درباره مبلغی که برخی جایگاه داران مدعی اند از بانک ملت به ازاء سوخت عرضه شده طلب دارند، گفت: زمانی برای تشویق استفاده از پوز بانک ها مشوق هایی در نظر گرفتند که آن هم دستورالعمل جامعی نداشت، در همین زمینه نیز بانک ملت برای ترویج استفاده از کیف پول کارت های سوخت در جایگاه ها مشوقی عرضه می کرد اما این طرح تشویقی در مدت محدودی اجرا شد و ضرورتی برای ادامه پرداخت مشوق آن نیز وجود ندارد، بنابراین بعید است حالا جایگاه داری بگوید من میلیون ها تومان از بانک طلب دارم و باید پرداخت کند.
وی در عین حال از پرداخت نشدن همزمان وجوه واریزی به حساب جایگاه داران طبق طرح شاپرک انتقاد کرد و گفت: ما روزانه از تراکنش ۱۰۰۰ تومانی تا ۴۰۰ هزار تومانی داریم و از آنجا که تراکنش ها زیاد است اگر ۲-۳ ساعت واریزی انجام نشود نمی توانیم حساب هایمان را کنترل کنیم.
رییسی فر ادامه داد: ما باید خرید کنیم تا بتوانیم به فعالیت خود ادامه دهیم و میزان ذخیره سازی ما محدود است و البته قیمت فراورده تحویلی گران و امکان مالی نداریم که چندین مخزن پُر سوخت داشته باشیم تا پس از برگشت پول به حساب با شرکت پخش فرآورده های نفتی تسویه حساب کنیم.
