سیگنال عصبی که نقش مهمی در درک شنیده ها دارد

به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ساینس دیلی، هنگامی که فرد یک سخنرانی را می شنود و درک می کند، یک سیگنال قوی واکنشی در بخش میانی پشتی مغز او ایجاد می شود، اما زمانی که اظهارات ایراد شده به هر دلیل از جمله بی توجهی و یا قابل فهم نبودن آن درک نشود، این سیگنال به طور کامل از بین می رود.
محققان کالج ترینیتی در دوبلین و دانشگاه روچستر این سیگنال مغزی مشخص را در پی درک سخنان ایراد شده ، شناسایی کردند.
منحصر به فرد بودن این سیگنال به این معنی است که می تواند کاربردهای بالقوه ای داشته باشد، از جمله ردیابی رشد زبانی در کودکان کم سن و سال، تشخیص آغاز زوال عقل در سالخوردگان و یا رصد درک دستورالعمل های مهم در مشاغلی که دقت بالا واکنش سریع کارکنان را می طلبد.
افراد در جریان تعاملات و گپ و گفت های روزانه خود، معمولا 120 تا 200 کلمه در دقیقه به کار می برند. برای این که شنونده عبارات گوینده را با همین سرعت درک کند و تمرکز خود را از دست ندهد، مغز او باید معنی هر یک از واژه ها را به فوریت درک کند و این یک قابلیت ارزشمند مغز انسان است که خصوصا هنگام ارتباط داشتن معنی واژگان با کل سخنان، اهمیت بیشتری می یابد.
این موضوع که مغز انسان چگونه معنی کلمات را با توجه به کلیت سخنان گوینده محاسبه و تعیین می کند، تاکنون نامشخص مانده است. اما رویکرد جدید محققان نشان می دهد که مغز ما مشابهت معنی هر واژه را با واژگان قبل از آن به فوریت محاسبه می کند.
محققان برای اثبات این که مغز حقیقتا مشابهت معنی کلمات را حین شنیدن محاسبه می کند، سیگنال های الکتریکی امواج مغزی دریافتی از مغز گروهی از افراد را حین گوش دادن به کتاب های صوتی ثبت کردند.
آنها سپس با آنالیز فعالیت مغزی افراد یاد شده، یک واکنش مغزی مشخص را شناسایی کردند که نشان می داد یک واژه مد نظر تا چه اندازه شبیه و یا متفاوت از واژگان قبل از آن است.
در جریان این مطالعه، هنگامی که یک مستمع سخنرانی را مثلا به خاطر سر و صداهای اضافی درک نکرد و یا زمانی که توجهی به آن نداشت، سیگنال به طور کامل قطع شد.
بر این اساس، این سیگنال یک شاخص دقیق برای درک سخنانی است که توسط گوینده ایراد و توسط مخاطب شنیده شده است و در نتیجه، کاربردهایی بالقوه مهم دارد.