به گزارش ایران اکونومیست، طبق ماده دو قانون ایمنی زیستی نه تنها تولید و مصرف این محصولات مجاز است بلکه قانون دولت را مکلف به فراهم‌آوری تمهیدات لازم در جهت تولید و مصرف این محصولات کرده است.
همچنین آخرین قانون مصوب مجلس درباره محصولات تراریخته، قانون برنامه ششم توسعه است که البته این قانون هم هرگز معتقد به ممنوعیت 100 درصدی محصولات تراریخته نیست و بر اجرای قانون ایمنی زیستی جمهوری اسلامی ایران تاکید می کند.
این درحالیست که در سالهای اخیر شاهد هجمه‌های رسانه‌ای علیه این محصولات هستیم که اعتراضات شدید و متعدد جامعه علمی کشور را به دنبال داشته است.
«بهزاد قره یاضی» درخصوص ادعای برخی مبنی بر تولید برنج تراریخته در کشور افزود: طی سالهای اخیر فناوری هراسان درخصوص تولید و مصرف محصولات تراریخته نگرانی هایی را برای مردم ایجاد کردند که ما برای ادای احترام به نگرانی های افکار عمومی و ایجاد امنیت روانی جامه تولید آزمایشی برنج را تا اطلاع ثانوی متوقف کردیم.
وی اظهارداشت: در سال 96 حتی تولید آزمایشی و پژوهشی برنج تراریخته متوقف شد.
به گفته وی، این درحالیست که طبق قانون با تولید آزمایشی و پژوهشی برنج تراریخته در سالهای گذشته شرایط تولید و رهاسازی این نوع برنج فراهم شده است.
وی گفت: اکنون نیازی به اخذ مجوزهای مجدد وجود ندارد اما در حال حاضر تولید را برای یک تا دو سال آینده متوقف کرده ایم.
قره یاضی ادامه داد: این افراد دروغگوهایی هستند که برای اهداف سیاسی، اقتصادی و شرارتی اقدام به چنین ادعاهایی می کنند.
وی تصریح کرد: در سالهای 83، 84 و 85 تولید پژوهشی و آزمایشی برنج تراریخته در یک هکتار نیز انجام شد اما در سال 1396 برای تولید برنج تراریخته هیچ نوع تولید آزمایشی هم نداشتیم.
وی با تاکید بر اینکه در حال حاضر برنج تراریخته در شمال کشور وجود ندارد تا بخواهد در اختیار کشاورزان قرار بگیرد، گفت: امیدوارم روزی برنج تراریخته در شمال کشور به شکل انبوه کشت شود.
بنا به این گزارش، محصول تراریخته به آن دسته از مواد غذایی اطلاق می‌شود که ساختار ژنتیکی آن از طریق مهندسی ژنتیک تغییر یافته باشد. این تغییر معمولاً جهت بهبود مقاومت گیاه به برخی آفات یا بیماریهای گیاهی و برای بهبود عملکرد گیاه و بهره وری کشاورز صورت می‌گیرد.
محصولات تراریخته نسبت به محصولات معمولی از سلامت و ایمنی بالاتری برخوردار هستند.
براساس ماده دو قانون ایمنی زیستی تولید، کاشت، برداشت، رهاسازی، صادرات، واردات و مصرف محصولات تراریخته نه تنها مجاز است بلکه دولت را به فراهم آوری تمهیدات لازم برای اقدامات مذکور مکلف می کند.
انجمن ایمنی زیستی متشکل از پزشکان، طرفداران محیط زیست، متخصصان کشاورزی و بیوتکنولوژی و مهندیسی ژنتیک و استاندارد و ایمنی است و حفظ محیط زیست و سلامتی انسان را مدنظر دارد.
قانون ایمنی زیستی مربوط به سال 1383 است که به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.
محصولات تراریخته نخستین بار در دنیا(در آمریکا و چین) در سال 1996 به تولید تجاری رسید و برای نخستین بار 1.7 میلیون هکتار از اراضی دنیا به سطح زیرکشت این محصولات اختصاص داشت.
پس از گذشت 20 سال سطح زیرکشت به بالای 181 میلیون هکتار یعنی بیش از 14برابر افزایش یافته است. محصولات تراریخته در آمریکا، استرالیا، ژاپن، آلمان، برزیل، اسپانیا، پرتغال، جمهوری چک، رمانیف آفریقای جوبی، فلیپین، هندوستان و چین در سایرکشورها تولید می شود. به دلیل پیشرفته بودن این فناوری ها، همه کشورها آن را ندارند اما ایران به این فناوری دست یافته است.
طی سالهای اخیر پنج کشور اروپایی برای 71 محصول تراریخته برای مصرف و واردات مجوز صادر کردند.
اکنون ژاپن مرکز تولید، فروش و صادرات رز آبی تراریخته است و این کشور پس از امریکا بیشترین مجوز را برای تولید محصولات تراریخته صادر کرده و در عین حال بزرگترین وارد کننده سویای تراریخته می باشد.
طی سالهای گذشته ایران دارای یک مرکز تحقیقاتی تولید برنج تراریخته در شهر رشت بود که روی پروژه برنج خشکه تراریخته مقاوم به خشکی مطالعه تحقیقاتی می کرد تا با تغییر ساختار در ریشه و کشت این برنج بتوانیم آن را همانند گندم کشت کنیم تا در آینده کشور از واردات برنج بی نیاز شود اما در سال 1384 مرکز تحقیقاتی برنج تراریخته رشت در یک عملیات غیرقانونی تخریب شد.
براساس صدور مجوزها در سال 1396 باید تولید انبوه برنج تراریخته کلید می خورد.
