به گزارش ایران اکونومیست؛ مانا کاشی، مجری طرح با اشاره به آمار بالای مبتلایان به بیماری‌های مفصلی در ایران، گفت: بر این اساس مهندسی بافت غضروف حائز اهمیت است؛ چراکه در مهندسی بافت غضروف به مفصل آسیب دیده کمک می‌شود تا خود را ترمیم کند و بهبود یابد.
وی با اشاره به مطالعات انجام شده در این زمینه، افزود: در این تحقیق که با عنوان «طراحی و ساخت داربست رسانای الیگومیرول- کیتوسان برای مهندسی بافت غضروف» اجرایی شد، از هیدروژل‌های قابل تزریق استفاده شده است که مزایای فراوانی دارد.
کاشی، مهمترین ویژگی این هیدروژل‌ها را غیر تهاجمی بودن آنها ذکر کرد و ادامه داد: با تزریق این هیدروژل‌ها به مفصل، می‌توان اطمینان پیدا کرد که غضروف مفصلی بعد از چند ماه، به صورت اولیه باز می‌گردد و مشکل برطرف خواهد شد.
به گفته مجری طرح، برای تسریع فرآیند بهبود از پلیمرهای رسانا استفاده شد که تحریکات الکتریکی در بافت ایجاد کند و به روند ترمیم سرعت بخشد.
وی با تاکید بر اینکه هیدروژل ساخته‌شده کاملا با سلول‌ها سازگاری دارد و سمیتی برای سلول‌ها ایجاد نخواهد کرد، یادآور شد: هیدروژل تولید شده قابلیت تزریق با سرنگ را دارد و در مدت یک ماه از بین می‌رود تا جایش با بافت مفصل جایگزین شود، ضمن آنکه پلیمر رسانا و داربست آن در بدن تجزیه شده، از این رو مشکلاتی چون بروز عفونت و پس زدن عضو وجود نخواهد داشت.
کاشی، هیدروژل ساخته شده را با استفاده از پلیمرهای کیتوسان عنوان کرد و گفت: در این پژوهش سعی شد تا پلیمرهای رسانا با زنجیرهای کوچکتر ساخته شود که در اصطلاحات شیمی، «الیگومر» گفته می‌شود و در نهایت هیدروژلی بهینه از ترکیب کیتوسان و الیگومر ساخته شد.
این محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر بخش پیچیده این تحقیقات را ساخت الیگومر دانست؛ چراکه این ماده علاوه بر کوچک بودن زنجیرهای آن، باید دارای فعالیت الکتریکی مناسب و سازگار با سلول‌ها باشد و خاطر نشان کرد: داربست تولید شده در این طرح برای کاربردهای مهندسی پزشکی (مهندسی بافت) به ویژه در حوزه ارتوپدی کاربرد دارد.
کاشی، بررسی سلولی، قرار دادن داربست به همراه سلول در مجاورت تحریک‌های الکتریکی و مطالعه رفتار سلول‌های غضروف را از دیگر بخش‌های مطالعات این پروژه عنوان کرد و یادآور شد: ساخت آسان و سریع، قابل تزریق بودن، سازگاری سلولی و تخریب‌پذیری زیستی از ویژگی‌های هیدروژل تولیدشده است، ضمن آنکه این محصول از مزایایی چون تخریب‌پذیری زیستی الیگومر و عدم ایجاد التهاب‌های ثانویه بعد از تخریب برخوردار است.
به گفته این محقق، این داربست در غضروف‌سازی برای بیماران مفصلی و آرتروزی کاربرد دارد.
این مطالعات با هدایت و همکاری دکتر فتح الله مضطرزاده، دکتر حمید مباشری و دکتر الهه کوثری در دانشگاه صنعتی امیرکبیر اجرایی شده است.
