به گزارش ایران اکونومیست، ابوالفضل خلخالی در پاسخ به این پرسش که دو سال از اجرایی شدن برجام می‌گذرد آیا با توجه به تمام شعارها این موضوع توانست اثرات مهمی را برصنعت خودروسازی کشور بوجود آورد یا خیر، اظهار داشت: مسئولین کشور برای امضای این قرارداد تلاش زیادی انجام دادند که این موضوع قابل تقدیر است اما به خاطر کارشکنی‌ها ما نتوانستیم به اهداف از پیش تعیین شده دست پیدا کنیم.
وی با بیان اینکه در چند ماه نخست اجرا شدن برجام درخواست‌های مختلفی برای همکاری با صنعتگران ایرانی از سوی شرکتهای مختلف مطرح شد، افزود: متأسفانه اتفاقات مختلف از جمله عدم انتقال پول و موارد دیگر عاملی شد تا برجام نتواند گشایشی را در تعاملهای بین المللی ایجاد کند.
این استاد دانشگاه علم و صنعت با تأکید براینکه اجرایی شدن برجام حتی معایبی را نیز برای صنعت کشور به دنبال داشت، گفت: قبل از اجرایی شدن برجام تمام تلاش صنعتگران تکیه بر توانمندی داخلی بود. به نحوی که توانسته بودیم با سرمایه‌گذاری اقدامات موثری را برای توسعه صنایع کشور انجام دهیم اما بعد از امضای برجام به همکاری‌های بین‌المللی و سرمایه‌گذاری خارجی دل بستیم و همین موضوع عاملی شد تا از توسعه توانمندی داخلی خود غافل شویم.
خلخالی اضافه کرد: البته با گذشت دو سال از اجرا شدن برجام هنوز هم امید به همکاری‌های خارجی داریم که همین موضوع عاملی شده تا روند توسعه کشور به کندی انجام شود.
وی در ادامه صحبت‌های خود با بیان اینکه ایران از لحاظ دانش فنی کمبودی ندارد، تصریح کرد: صنعتگران کشور می‌توانند با ارتقای دانش فنی خود مسیر توسعه را به سرعت طی کنند اما مدیریت‌های نامناسب عاملی شده تا مزیت‌های اقتصادی شناسایی نشده و توسعه صنعت کشور ایجاد نگردد.
این استاد دانشگاه علم و صنعت به اثرات برجام در حوزه صنعت خودرو اشاره کرد و گفت: قرار بود بعد از برجام قراردادهای مختلفی با شرکتهای خارجی با اولویت اتصال قطعه‌سازان کشور با زنجیره تأمین بین المللی ایجاد شود. اما در عمل فقط یک قرارداد با پژو تنظیم شد و ما بقی قراردادها در حد مذاکره مانده است.
خلخالی با اشاره به اینکه هنوز قطعه سازان نتوانستند به زنجیره تأمین شرکتهای بین‌المللی متصل شوند، افزود: امروز ما بیشتر به مونتاژکار محصولات خالی تبدیل شده‌ایم که در این رابطه باید تجدید نظرهای لازم صورت گیرد.
