هشتاد سال با لوریس چکناوریان با «مرثیه‌ای برای قتل عام» کلید خورد

به گزارش ایران اکونومیست؛ در ابتدای برنامه «هشتاد سال لوریس چکناوریان» که شامگاه پنجشنبه در تالار وحدت برگزار شد، انسامبل تهران مدرن به رهبری محمد شله چی و نوازندگی جمعی از صاحب هنران ایتالیایی و ایرانی در تالار وحدت اجرا شد. نبود حتی یک صندلی خالی و ازدحام جمعیت پیش از اجرا و پس از آن جلو تالار وحدت نشان از استقبال بسیار گسترده داشت.
همانطور که انتظار می رفت هموطنان مسیحی با علاقه و افتخار بیشترین حاضران را تشکیل می دادند.
جمعه شب 14 دی شاید شب خسته کننده ای برای هنرمند هشتاد ساله بود. اما نیم ساعتی را با روی گشاده و لبخند دائمی به عکس گرفتن و دیدار با طرفداران گذراند و یک ساعت و نیم به شنیدن اجرای گروهی که نوازندگان و رهبران را همه جوانان البته ماهر در کار خود تشکیل می دادند و بعد از اجرا نیز ساعتی باز با دانشجویان موسیقی و علاقمندان چکناواریان گذراند و هرگز ترشرویی و خستگی نشان نداد.
چیزی که برای اغلب حضار در همان ابتدای حضور در سالن جلب توجه می کرد چهره های نوازندگان روی سن بود که همه ایتالیایی بودند اما بشدت به چهره های جوانان ایرانی شبیه بودند شاید اگر در بروشور برنامه نام آنها ذکر نمی شد حاضران آنها را ایرانی می دانستند.
شب گذشته نخستین اجرا «مرثیه ای برای قتل عام» برای ترومپت و 6نوازنده پرکاشن اجرا شد که یادی از کشتار ارامنه توسط دولت عثمانی بود.
بی نظمی طبل ها و صدای گاه و بیگاه ناقوس ها و سپس افت ارام صدای سازها که نشان از پایان یافتن مقاومت و گریز فراریان وحشت زده از مرگ دارد.
قطعه ای که برای حتی غمنامه یک کشتار وسیع را به ذهن متبادر می کند حتی اگر شنونده داستان را نداند. صدای ناگهانی طبل بزرگ نشان از خبری بزرگ و وحشتناک می دهد و سپس آشفتگی و سردرگمی همگانی را بیان می کند که در پایان رفته رفته به خاموشی می رسد و به آسانی مرگ های فراوان را در چشم شنونده تصویر می کند.
شاید توان چکناواریان در آهنگسازی فیلم است که سبب این تصویرسازی واضح از طریق شنوایی شنوندگان می شود.
قسمت دوم این انسامبل به اجرای مودز اختصاص یافت که در آن 6 نوازنده ایتالیایی، یاسمن کیمیاوی را همراهی می کنند. دختر جوان اندوهی در نفس خود دارد و آن را دلنشین در ابوا می دمد موفقیت در انتقال این حس را با تشویق های طولانی تماشاگران می شود، فهمید.
باله فانتاستیک بخش سوم اجرا بود ساخته در سال های 1958تا 1961 در زمان تحصیل در اتریش که بعدها آن را برای ارکستر بزرگ نیز تنظیم کرد.
ساختار موسیقی ارمنی در این قطعه بیش از سایر اجراهای دیشب حس می شد.
مقدمه باله یک رقص تند و پر تحرک است و گاه و بیگاه موسیقی روس را دخالت می دهد اما قسمت پنجم بیش از سایر قسمت های شش گانه این قطعه برای ایرانی ها جذاب بود چون فضای گرم موسیقی شرق را داشت.
این سه قطعه توسط محمد شله چی جوان ایرانی که تجربه های زیادی در رهبری و نیز نوازندگی پیانو در تالارهای جهانی دارد به حضار تقدیم شد.
گلوریا دپیانته ویچین پیانیست، جولیانو گرانیتی پیانیست، ماریا دپیانته ویچین پیانیست، پیترو اسکیوتو نوازنده ترومپت، شوکو بوتا، گریگوریو دیتراپاتی، فابیا جیانوتی، لوکا برانو و البرتو توکاچلی ارماندو دی انجلیس نوازندگان پرکاشن به همراه میکله جورجی نوازنده چلستا با ساز ابوا یاسمن کیمیاوی این ارکستر را تشکیل دادند.
این سه قطعه از آثار کمتر اجرا شده چکناواریان و تصنیف شده در دوران جوانی هنرمند است و چون در ایران کمتر شناخته شده اند برای اجرا در هفته گرامیداشت لوریس چکناواریان برگزیده شده اند.
 برنامه گرامیداشت لوریس چکناوریان، آهنگساز شهیر جهانی به مدت پنج روز با اجرای دو کنسرت، جلسات موسیقی فیلم و کارگاه های اموزشی ساز کوبه ای پرکاشن از 14 دی ماه دنبال می‌شود.