به گزارش ایران اکونومیست ؛مالیات، یکی از تامین کنندگان مهم منابع مالی نظام سلامت کشور محسوب می شود.
ارائه و توسعه خدمات بهداشت و درمانی از وظایف حاکمیتی دولت‌ها است و با حساسیت ویژه‌ای به آن نگریسته می‌شود; چرا که جامعه سالم محور توسعه است و تهدید سلامت جامعه همه ارکان آن‌را تحت تاثیر قرار میدهد.
از طرفی در سال‌های گذشته، هزینه‌های مراقبت بهداشت و سلامت شهروندان با سرعت قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته است و این موضوع به نوبه خود، فشارهای مضاعفی را برای سازمان‌های بیمه سلامت، سیاستگذاران و مردم ایجاد کرده است.
هزینه سلامت و بهداشت و درمان در هر جامعه از شاخص های مهم برای ارزیابی سطح رفاه عمومی به شمار می رود و شاید از همین رو، این شاخص به عنوان یکی از معیارهای مهم در مقایسه کشورهای توسعه یافته از کشورهای در حال توسعه محسوب می شود.
ارائه و توسعه خدمات بهداشت و درمانی از وظایف حاکمیتی دولت‌ها است و با حساسیت ویژه‌ای به آن نگریسته می‌شود; چرا که جامعه سالم محور توسعه است و تهدید سلامت جامعه همه ارکان آن‌را تحت تاثیر قرار میدهد.
از طرفی در سال‌های گذشته، هزینه‌های مراقبت بهداشت و سلامت شهروندان با سرعت قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته است و این موضوع به نوبه خود، فشارهای مضاعفی را برای سازمان‌های بیمه سلامت، سیاستگذاران و مردم ایجاد کرده است.
در این میان اجرای موفق قانون مالیات بر ارزش افزوده فارغ از افزایش درآمدهای عمومی کشور توانسته بسیاری از توانایی های بالقوه نظام اقتصادی کشور را بالفعل نماید. اما در کنار تاثیرات مثبت اجرای قانون مالیات بر ارزش افزوده در سطح اقتصادی و چرخه های صنعتی، می توان ردپای این قانون را در چرخه رفاه و سلامت جامعه نیز مشاهده نمود.
قانونگذاران یک درصد ازدرآمدهای مالیات بر ارزش افزوده را نیز به تامین اعتبار خدمات بهداشتی و درمانی تخصیص داده اند تا هزینه توسعه نظام سلامت کشور بر دوش افراد جامعه سنگینی نکند و راه استفاده همه اقشار جامعه از این خدمات هموارتر شود. تعریف چنین منبع پایداری برای تامین هزینه‌های خدمات سلامتی و درمانی باعث شده است تا بخش اعظم بار این هزینه ها از دوش مردم و بیماران برداشته شود.
بی تردید اهتمام صاحبان کسب و کارها و فعالان اقتصادی به پرداخت صحیح و به موقع مالیات بر ارزش افزوده باعث خواهد شد سهم بیماران از هزینه‌های درمانی کمتر و کمتر شود.
مالیات بر ارزش افزوده علاوه برآنکه منبع درآمدی پایداری را برای تامین هزینه خدمات بهداشتی و درمانی فراهم می کند، می‌تواند به عنوان اهرمی برای ارتقا سطح بهداشت و سلامت جامعه نیز مورد استفاده قرار گیرد.
در همین راستا قانونگذاران این مهم را نیز از نظر دور نداشته است و از مالیات به عنوان اهرمی بازدارنده در مصرف کالاهای آسیب رسان استفاده کرده اند. به عنوان مثال، نرخ مالیات بر ارزش افزوده که به کالاهایی مثل سیگار و نوشابه تعلق می گیرد بیش از نرخ عمومی این نوع مالیات است.
قانونگذار در این زمینه فقط به افزایش نرخ مالیات بر کالاهای آسیب رسان اکتفا نکرده است و بخشی از این نرخ مالیاتی اضافی را به نهادهایی مثل وزارت بهداشت که مسئول عرضه خدمات بهداشتی و سلامتی هستند، اختصاص داده است.
از سوی دیگر این امر می تواند الگوی مصرف را نیز تحت‌تاثیر قرار دهد و هزینه‌هایی را که مصرف اینگونه محصولات به فرد و نظام بهداشتی تحمیل می‌کند کاهش دهد.
از این‌رو نظام مالیاتی کشور با اجرای قانون مالیات بر ارزش افزوده در کنار سایر نهادها به توسعه نظام بهداشتی و درمانی کشور یاری می‌رساند، دورنمایی که تامین‌کننده عدالت اجتماعی است.
در همین راستا با فرهنگ‌سازی مالیاتی در خصوص نقش و جایگاه بی‌بدیل مالیات در توسعه و ارتقا زیر‌ساخت‌های درمانی و بهداشتی کشور می‌توان مشارکت بیش از پیش مردم در پرداخت مالیات را فراهم کرد تا از این طریق به افزایش سطح نظام سلامت کشور کمک شایانی نمود.
