به گزارش ایران اکونومیست به نقل از اسپورت ۲۴، مربیان و بازیکنان کروات زیادی در لیگ‌های مختلف جهان فعالیت می‌کنند که یکی از این لیگ‌ها، لیگ ایران است. بوژیدار رادوشوویچ، دروازه‌بان تیم فوتبال پرسپولیس درباره حضور مربیان و بازیکنان کروات در ایران، می‌گوید: در ایران بازیکنان و مربیان کروات را خیلی دوست دارند. یکی از افرادی که این جا بود و من هم علاقه زیادی به او داشتم استانکو بود. او تاثیر زیادی در فوتبال ایران داشت و مردم او را به خوبی می شناسند. در حال حاضر مرد شماره یک در ایران برانکو ایوانکوویچ است. همان طور که می‌دانید افرادی همچون وینگو بگوویچ و میروسلاو بلاژویچ نیز در ایران بودند. درباره برانکو می‌خواهم این را بگویم که او یکی از پنج شخصیت محبوب در ایران است. این را با در نظر گرفتن شخصیت‌های ایرانی هم می‌گویم. او احتمالا بزرگترین و بهترین مربی خارجی در لیگ ایران بوده است. برانکو در این مدت موفق شد پرسپولیس را به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا ببرد و در سوپر جام برساند و لیگ را نیز کسب کرد.
دروازه‌بان ذخیره تیم فوتبال پرسپولیس درباره تیمش نیز، گفت: پرسپولیس محبوب‌ترین و بزرگترین باشگاه در آسیاست و من افتخار می‌کنم که در چنین باشگاهی فعالیت می‌کنم. رقابت خوبی در بین من و علیرضا بیرانوند وجود دارد. او دروازه‌بان خوبی است و ۹ بازی پی در پی گل نخورده است. درباره رقیبم باید این را بگویم که فنر باغچه ترکیه او را می‌خواهد و باید ببنیم که در پایان فصل چه می‌شود. من منتظر استفاده از شانس‌هایم هستم. همین که سرمربی تیم برانکو و مربی دروازه‌بان‌ها یعنی آقای ایگور پاندیچ از ما راضی باشد یعنی کارمان را به خوبی و درستی انجام داده‌ایم.
بوژیدار رادوشوویچ درباره شرایط فوتبالی خود هم، گفت: بعد از جدایی از هایدوک به صربستان آمدم و در حال حاضر هم امیدوارم که در ایران بمانم. این جا در ایران قراردادها کوتاه مدت است، ولی من دوست دارم حضور بیشتری در پرسپولیس داشته باشم. در ایران شور و شوق زیادی برای فوتبال وجود دارد. اکنون اینستاگرام من ۲۵۰ هزار دنبال کننده دارد و اگر یک سال دیگر در پرسپولیس باقی بمانم، فکر کنم که از مرز یک میلیون هم عبور کنم. ایرانی‌ها درباره فوتبال خیلی حساس هستند و فوتبال همه چیز آنها محسوب می‌شود. من فکر می‌کنم حتی هواداران پرسپولیس هم حاضر هستند که جان‌شان را برای موفقیت تیم بدهند. این جا در ایران من را ستاره می دانند در حالی که در کرواسی شاید کسی من را هم نمی شناخت. هم تیمی‌های من شرایط بهتری هم دارند و در حد و اندازه‌های لیونل مسی و کریستیانو رونالدو در ایران محبوب هستند. برخی از هم تیمی‌هایم حتی نمی‌توانند از خانه خارج شوند.
بوژیدار رادوشوویچ با خنده می‌گوید که هیچ وقت از گرفتن عکس و سلفی با هواداران پرسپولیس امتناع نمی‌کند هر چند که کار سختی است. او با خنده می‌گوید ایرانی‌ها بسیار مودب هستند و نمی‌خواهند شما را اذیت کنند، ولی اگر با یک نفر عکس بگیری در ادامه ۲۰، ۵۰ و ۱۰۰ تماشاگر دیگر سمت شما می‌آید. درباره تماشاگران زن هم باید این را بگویم که آنها در بازی‌ها نمی‌توانند حضور داشته باشند، اما در برخی از مواقع در کنار محل تمرین حضور دارند و تقاضای گرفتن عکس می‌کنند.
همسر دروازه‌بان کروات پرسپولیس
دروازه‌بان دوم تیم فوتبال پرسپولیس در ادامه صحبت‌های خود، اضافه کرد: در ایران مسائل مذهبی خیلی مهم و جدی تلقی می‌شود و به همین خاطر زن‌ها حتما باید خودشان را بپوشانند. البته نه پوشش سفت و سخت، بلکه پوشاندن سر کفایت می‌کند و البته نباید لباس‌های بدن نما نیز بر تن کنند. یک بار من و همسرم با مشکل کوچکی روبرو شدیم که خیلی زود بر طرف شد، چون در تابستان این جا خیلی گرم است. یک بار با همسرم به آرایشگاه رفتیم و او تقاضا کرد که آرایشگر موهایش را بشوید و من متوجه شدم که خدمات سکرت وجود دارد و در قسمت ویژه بانوان باید این کار صورت بگیرد. من عذرخواهی کردم ولی آنها هم می‌دانستند که به خاطر جنبه تبلیغات هم شده ما را نگه دارند.
بوژیدار رادوشوویچ درباره ترافیک تهران و زندگی در این کلانشهر نیز به صحبت پرداخت و گفت: بین کمپ و محل اقامت ما ۲۰ دقیقه در حالت عادی زمان است که در برخی از مواقع دو ساعت به طول می‌انجامد تا این مسیر طی شود. ترافیک تهران واقعا سر سام آور است. خوشبختانه ما این جا راننده شخصی دارم و هیچ وقت جرات نمی‌کنم که در این شرایط رانندگی کنم. می‌توانید تشخیص دهید که برای عابران چقدر این شرایط سخت است. البته من فکر می‌کنم یکی از مسائلی که باعث می‌شود این قدر ترافیک در سطح شهر شاهد باشیم قیمت ارزان سوخت در ایران است. خیلی از ماشین‌ها گازسوز هستند. در ایران پراید خودرویی است که خیلی در خیابان‌ها دیده می‌شود و در کنار آن حتی ماشین‌هایی همچون پورشه، مرسدس و BMW دیده می‌شود که البته به خاطر مسائل تحریم خیلی نیست.
دروازه‌بان کروات پرسپولیس همچنین درباره تفاوت تماشاگران دو کشور ایران و کرواسی و حضور گسترده هواداران تیم فوتبال پرسپولیس، اظهار کرد: واقعا غیرقابل مقایسه هستند. ایران ۸۰ میلیون هوادار دارد که بیش از ۲۰ میلیون آن در تهران زندگی می‌کنند. پرسپولیس ۴۰ تا ۵۰ میلیون هوادار در این جا دارد و مابقی را می‌توان به ۲۰ الی ۲۵ میلیون است هواداران استقلال و در ادامه تیم‌های همچون سپاهان و تراکتورسازی دانست. در ورزشگاه‌ها به طور معمول ۵۵ هزار تماشاگر حضور دارند. حضور در چنین جمعی استرس شما را بالا می‌برد و اصلا قابل مقایسه نیست. تجربه حضور ۱۰۰ هزار تماشاگر در ورزشگاه چیز عجیبی بود که البته همه آنها هم آقا بودند. در داربی همیشه ۱۰۰ هزار تماشاگر در ورزشگاه وجود دارد. داربی از اهمیت زیادی برای فوتبال دوستان ایرانی برخوردار است. تیمی که داربی را ببرد انگار حتی قهرمان لیگ شده است. از دو هفته قبل و دو هفته بعد از مسابقه همه چیز به داربی خلاصه می‌شود.
این دروازه‌بان البته چیزهای عجیبی را در ایران دیده است که خود در این باره توضیح می‌دهد: در برخی از مواقع شاهد قربانی کردن گوسفند در ورزشگاه و محل تمرین هستیم که البته من در رختکن باقی می مانم. من به رسم و رسوم‌ها احترام می‌گذارم ولی نمی‌توانم آن را تماشا کنم. برای من تعجب بر انگیز بود چون مردم ایران را بسیار خون گرم و مهمان نواز می دیدم. حتی در این مدتی که در این جا بودم ندیدم که یک تیر از تفنگ خارج شده باشد آن هم با در نظر گرفتن این که کشورهایی همچون عراق، سوریه و عربستان سعودی همسایه‌های ایران هستند. مشکل دیگری که من را اذیت می‌کند هواپیماها در ایران است که خودشان هم اعتراف کرده‌اند که آنها کمی قدیمی هستند. ما اخیرا با هواپیمایی سفر کردیم که در سال ۱۹۸۴ ساخته شده بود. پنج سال از من بزرگتر بود. البته مشکلی در پرواز وجود نداشت. یک خاطره دیگر را هم بهتر است که بگویم. در ابتدا در ایران اسمم را رادوشوویچ روی پیراهن می نوشتم، ولی وقتی متوجه شدم برای ایرانی‌ها تلفظ آن سخت است آن را کوتاه کردم و در حال حاضر فقط "رادو" را روی پیراهنم می‌نویسم.
او در پایان صحبت‌هایش به سختی‌های فوتبالیست‌ها اشاره کرد و گفت: مدت‌ها از خانواده و همسرم دور بودم. پسر من در نوامبر به دنیا آمد ولی من تا کریسمس نتوانستم در کنار او باشم و او را ببینم. این چیزها باعث می‌شود که زندگی برای یک فوتبالیست سخت شود، ولی به هر حال خوشحال هستم و با این موضوع کنار می آیم. به هر حال فوتبالیست شدن هم سختی‌های خودش را دارد.
