به گزارش ایران اکونومیست؛ دکتر محمود قرآننویس، رئیس مرکز تحقیقات فیزیک پلاسمای واحد علوم و تحقیقات و مجری طرح در این باره گفت: اگر دندانی خراب شود، غشاء سخت باید با استفاده از مواد سازگار بیولوژیکی ترمیم شود.
وی با بیان اینکه بهینه کردن چسبندگی این مواد بیولوژیکی با روشهای مکانیکی، شیمیایی، گرمایی و لیزر امکانپذیر است، خاطر نشان کرد: با اینکه از این روشها سالهای زیادی استفاده میشود، ولی اثرات مضر جانبی فراوانی دارند که یکی از آنها آسیب زدن به سطح دندان است.
قرآننویس با بیان اینکه بر خلاف روشهای ذکر شده، اصلاح سطح با پلاسما روش مهمی است که نتایج مطلوبی را در پی دارد، افزود: تیم تحقیقاتی مرکز تحقیقات فیزیک پلاسمای واحد علوم و تحقیقات اولین گروه تحقیقاتی رشته فیزیک در ایران است که با استفاده از آنالیزکردن سطوح دندان در ابعاد نانو و میکرو به نتایج جدیدی در حوزه ایجاد چسبندگی بیشتر بین کامپوزیت و دندان دست یافته است.
رییس مرکز تحقیقات فیزیک پلاسما واحد علوم و تحقیقات ادامه داد: در این تحقیق برای بررسی سطوح دندان در ابعاد نانو و میکرو از دستگاه پلاسماجت در فشار اتمسفر استفاده شد که این دستگاه شامل یک الکترود سیمی مسی است که در آن یک تیوب شیشهای قرار دارد.
وی با بیان اینکه الکترود به یک منبع تغذیه ولتاژ بالا وصل میشود، اضافه کرد: گاز کاری هلیوم با درجه خلوص 99.99 درصد است که وارد تیوب شیشهای میشود.
قرآننویس یادآور شد: با استفاده از دستگاه پلاسماجت، تغییراتی در سطوح عاج دندان ایجاد شد و بدون استفاده از ماده باندینگ که امروزه دندانپزشکان برای ایجاد باند بین دندان و کامپوزیت استفاده میکنند، کامپوزیت با چسبندگی قابل قبولی به دندان باند شد.
وی یکی از دلایل این رخداد را استفاده از پلاسمای هلیوم دانست که موجب میشود نفوذ کامپوزیتهای دندانی به ساختار معدنی "دنتین" بهینه یابد. این امر منجر به باندینگ بهتر بین زیر لایه دندان و مواد بازسازی کننده میشود.
پلاسماهای غیر گرمایی اغلب در کاربردهای بیو دارویی مانند آلودگیزدایی بیولوژیکی، استریلیزه کردن و تغییرات سطحی استفاده میشود. این پلاسماها به دو گروه فشار کم و فشار اتمسفر تقسیم میشوند. پلاسماهای فشار اتمسفر مخصوصا پلاسماجتها در فشار اتمسفر (APPJ) امکانات جدیدی در حیطه پزشکی مانند درمان سلولهای سرطانی و درمان زخمها فراهم میکنند. علاوه بر آن، APPJ ها کاربردهای فراوانی در دندانپزشکی دارند که شامل اصلاحات سطح، ایمپلنتها، چسبندگی مواد محافظ به دندان و بلیچینگ دارد.
این پژوهش از سوی شهرام سلیمانی، نگین بریانی نظافت از دانشجویان دکتری مرکز تحقیقات فیزیک پلاسما، دکتر محمود قرآن نویس، دکتر سیدمحمد الهی و دکتر زهره قرآننویس از اعضای هیات علمی واحد علوم و تحقیقات اجرایی شده است.