حذف رستمی با تمرینات شخصی/رونمایی از اسطوره ای به نام مرادی
حذف «کیانوش رستمی» در حالی نیمه های بامداد دوشنبه در پیکارهای وزنه برداری قهرمانی جهان رقم خورد که این مرتبه وزنه بردای طلایی ایران در المپیک بر خلاف مصاحبه هایش در بازی های المپیک ریو، دیگر سخنی از انجام تمرینات شخصی به میان نیاورد.
به گزارش ایران اکونومیست؛ پیکارهای قهرمانی وزنه برداری سال 2017 جهان از بامداد دوشنبه برای وزنه برداری ایران آغاز شد و در حالی که همگان انتظار مدال طلا برای کیانوش رستمی را بعد از افتخار آفرینی های متعددش در سال های گذشته را داشتند، اما او به دلیل مصدومیت شدید از ناحیه زانو، نتوانست عملکرد مطلوبی داشته باشد و در حرکات دو ضرب با انتخاب وزنه های اشتباه و سنگین، حذف خود را از این رقابت ها رقم زد.
کیانوش رستمی که رقابت شدیدی با «پرز مندز» شیلیایی در دسته 85 کیلوگرم داشت، در حالی از مصدومیت شدید زانو رنج می برد با انتخابی اشتباه در حرکات دو ضرب وزنه سنگین 212 کیلوگرم را انتخاب کرد که نتوانست آنرا بالای سر ببرد و برای بار دوم نیز در مهار آن ناکام بود. در حرکت سوم نیز وزنه 215 کیلوگرمی را انتخاب کرد که آنرا نیز نتوانست بالای سر ببرد تا وداع تلخی از رقابت های قهرمانی جهان داشته باشد.
وزنه بردار کرمانشاهی تیم ملی که از سال 2012 در هیچ مسابقه جهانی، آسیایی و المپیک اوت نشده بود می توانست با انتخاب وزنه 205 کیلوگرمی مدال طلای خود را رقم بزند اما این پرز مندز شیلیایی بود که با برنامه ریزی و انتخاب وزنه های درست، هر سه مدال طلای دسته 85 کیلوگرم را به گردن آویخت.
رستمی در حرکات یک ضرب نیز با مهار وزنه 174 کیلوگرم مدال نقره را به خود اختصاص داد.
رستمی طی دو سال گذشته همواره تاکید بر انجام تمرینات شخصی داشت و این موضوع با حمایت رییس فدراسیون وزنه برداری همراه بود تا جایی که سبب شد «سجاد انوشیروانی» سرمربی سابق تیم ملی نیز از این سمت استعفا دهد و «محسن بیرانوند» جایگزین او شود، تغییراتی که به قیمت شکست و حذف وزنه بردار نامدار ایران در رقابت های جهانی ختم شد.
متاسفانه شب گذشته در حالی که بیرانوند سرمربی تحصیلکرده می توانست در انتخاب وزنه ها کمک زیادی به کیانوش رستمی کند، او تنها به عنوان سرمربی کار تغییر وزنه ها را در پیکارهای قهرمانی جهان به ثبت می رساند و دخالتی در انتخاب وزنه های قهرمان المپیک نداشت، موضوعی که به نظر می رسد بعد از رقابت های قهرمانی جهان برای همیشه حل و فصل شود.
شکست ناباورانه رستمی نشان داد که یک وزنه بردار با وجود مدال های متعدد جهانی و المپیک، باید تحت امر سرمربی و فدراسیون باشد و از نظر فنی و به خصوص در خلال رقابت های حساس جهانی بدون چون و چرا مطیع سرمربی تیم ملی باشد و به طور حتم موفقیت های گذشته او نیز مدیون حمایت های فدراسیون و کادر فنی تیم ملی رخ داده و او به تنهایی قادر به کسب این موفقیت ها نبود.
رستمی بعد از المپیک ریو حتی مدتی وزنه برداری را کنار گذاشته بود و تنها چند ماه مانده به رقابت های جهانی با وجود مصدومیت شدید از زانو و کمر درد تمرینات خود را به صورت شخصی آغاز کرد و حتی بعد از زلزله کرمانشاه با وجود در پیش بودن رقابت های جهانی، یک هفته نیز برای کمک به مردم زلزله زده غرب کشور، راهی این مناطق شد، بدون آنکه شخص «علی مرادی» رییس فدراسیون، اعتراضی به این کار رستمی در آستانه رقابت های قهرمانی جهان داشته باشد.
در حالی که مسوولان فدراسیون و به نوعی شورای عالی فنی فدراسیون از مصدومیت زانو رستمی آگاه بودند، آیا اعزام این وزنه بردار در این شرایط واقعا ضروری بود؟ اینکه شورای عالی فنی فدارسیون در انتخابی بحث برانگیز برای انتخاب ملی پوشان، نفراتی همچون «محمدرضا براری» و «مجید عسکری» را که با توجه به رکوردهای بر جای گذاشته شانس کسب مدال در رقابت های جهانی بودند، را کنار می گذارند، چیست؟
حاشیه های دو سال گذشته وزنه برداری ایران به خصوص در دسته 85 کیلوگرم نشان می دهد که هدف فدراسیون کسب مدال درمیدان های جهانی و المپیک به هر قیمتی است که متاسفانه شکست و حذف ناباورانه رستمی از رقابت های جهانی خط بطلانی بر بازیکن سالاری در ایران بود.
اما در فاصله چند ساعت بعد از شکست کیانوش رستمی و عملکرد نامطلوب «علی میری» در دسته 85 کیلوگرم، «سهراب مرادی» یکی از ورزشکاران با اخلاق و آرام این سال های تیم ملی، نشان داد بدون حاشیه و بدور از هر گونه جنجال و انجام تمرینات گروهی نیز می توان افتخار آفرینی کرد.
مرادی را می توان یکی از بدشانس ترین ورزشکاران ایران دانست که محرومیت حدود سه سال او را از بسیاری از مدال های جهانی دور کرد، چرا که مدال طلای رقابت های جهانی، پیش از طلای المپیک ریو، حق مسلم او بود.
مرادی بارها در تمرینات تیم ملی به صورت غیر رسمی رکورد حرکت یک ضرب و دو ضرب جهان را جابجا کرده بود و بامداد امروز نیز در دومین حرکت برای جابجا کردن رکورد حرکت دو ضرب و مجموع جهان به وزنه 233 کیلوگرمی حمله کرد و با بلند کردن آن رکورد حرکت دو ضرب جهان را پس از 17 سال یک کیلوگرم و رکورد مجموع جهان که به نام خودش بود را 4 کیلوگرم ارتقا داد تا به عنوان نخستین وزنه بردار در رقابت های جهانی آمریکا رکورد شکنی کرده و ایران را نیز بعد از 16 سال در این دسته صاحب مدال طلا کند.
رکورد حرکت دو ضرب جهان در دسته 94 کیلوگرم در اختیار «سیمون کولچی» از لهستان بود که در سال 2000 به ثبت رسیده بود.
در این بین ظهور یک وزنه بردار جوان در دسته 94 کیلوگرم را باید به فال نیک گرفت. «سید ایوب موسوی» وزنه بردار آبادانی تیم ملی نیز در رقابت های قهرمانی جهان با عملکردی خوب و با مجموع 417 کیلوگرم دو مدال برنز حرکت دو ضرب و مجموع جهان را به دست آورد.
موسوی با کسب مدال برنز رقابت های جهانی در سن بیست و دو سال و هفت ماهگی، پنجمین وزنه بردار جوان ایرانی بود که در 18 سال اخیر روی سکوی جهانی می ایستاد. سعید محمدپور، بهداد سلیمی، کیانوش رستمی، بهادر مولایی و حسین رضازاده جوانتر از ایوب موسوی بودند که در مسابقات جهانی مدال گرفتند.
کیانوش رستمی که رقابت شدیدی با «پرز مندز» شیلیایی در دسته 85 کیلوگرم داشت، در حالی از مصدومیت شدید زانو رنج می برد با انتخابی اشتباه در حرکات دو ضرب وزنه سنگین 212 کیلوگرم را انتخاب کرد که نتوانست آنرا بالای سر ببرد و برای بار دوم نیز در مهار آن ناکام بود. در حرکت سوم نیز وزنه 215 کیلوگرمی را انتخاب کرد که آنرا نیز نتوانست بالای سر ببرد تا وداع تلخی از رقابت های قهرمانی جهان داشته باشد.
وزنه بردار کرمانشاهی تیم ملی که از سال 2012 در هیچ مسابقه جهانی، آسیایی و المپیک اوت نشده بود می توانست با انتخاب وزنه 205 کیلوگرمی مدال طلای خود را رقم بزند اما این پرز مندز شیلیایی بود که با برنامه ریزی و انتخاب وزنه های درست، هر سه مدال طلای دسته 85 کیلوگرم را به گردن آویخت.
رستمی در حرکات یک ضرب نیز با مهار وزنه 174 کیلوگرم مدال نقره را به خود اختصاص داد.
رستمی طی دو سال گذشته همواره تاکید بر انجام تمرینات شخصی داشت و این موضوع با حمایت رییس فدراسیون وزنه برداری همراه بود تا جایی که سبب شد «سجاد انوشیروانی» سرمربی سابق تیم ملی نیز از این سمت استعفا دهد و «محسن بیرانوند» جایگزین او شود، تغییراتی که به قیمت شکست و حذف وزنه بردار نامدار ایران در رقابت های جهانی ختم شد.
متاسفانه شب گذشته در حالی که بیرانوند سرمربی تحصیلکرده می توانست در انتخاب وزنه ها کمک زیادی به کیانوش رستمی کند، او تنها به عنوان سرمربی کار تغییر وزنه ها را در پیکارهای قهرمانی جهان به ثبت می رساند و دخالتی در انتخاب وزنه های قهرمان المپیک نداشت، موضوعی که به نظر می رسد بعد از رقابت های قهرمانی جهان برای همیشه حل و فصل شود.
شکست ناباورانه رستمی نشان داد که یک وزنه بردار با وجود مدال های متعدد جهانی و المپیک، باید تحت امر سرمربی و فدراسیون باشد و از نظر فنی و به خصوص در خلال رقابت های حساس جهانی بدون چون و چرا مطیع سرمربی تیم ملی باشد و به طور حتم موفقیت های گذشته او نیز مدیون حمایت های فدراسیون و کادر فنی تیم ملی رخ داده و او به تنهایی قادر به کسب این موفقیت ها نبود.
رستمی بعد از المپیک ریو حتی مدتی وزنه برداری را کنار گذاشته بود و تنها چند ماه مانده به رقابت های جهانی با وجود مصدومیت شدید از زانو و کمر درد تمرینات خود را به صورت شخصی آغاز کرد و حتی بعد از زلزله کرمانشاه با وجود در پیش بودن رقابت های جهانی، یک هفته نیز برای کمک به مردم زلزله زده غرب کشور، راهی این مناطق شد، بدون آنکه شخص «علی مرادی» رییس فدراسیون، اعتراضی به این کار رستمی در آستانه رقابت های قهرمانی جهان داشته باشد.
در حالی که مسوولان فدراسیون و به نوعی شورای عالی فنی فدراسیون از مصدومیت زانو رستمی آگاه بودند، آیا اعزام این وزنه بردار در این شرایط واقعا ضروری بود؟ اینکه شورای عالی فنی فدارسیون در انتخابی بحث برانگیز برای انتخاب ملی پوشان، نفراتی همچون «محمدرضا براری» و «مجید عسکری» را که با توجه به رکوردهای بر جای گذاشته شانس کسب مدال در رقابت های جهانی بودند، را کنار می گذارند، چیست؟
حاشیه های دو سال گذشته وزنه برداری ایران به خصوص در دسته 85 کیلوگرم نشان می دهد که هدف فدراسیون کسب مدال درمیدان های جهانی و المپیک به هر قیمتی است که متاسفانه شکست و حذف ناباورانه رستمی از رقابت های جهانی خط بطلانی بر بازیکن سالاری در ایران بود.
اما در فاصله چند ساعت بعد از شکست کیانوش رستمی و عملکرد نامطلوب «علی میری» در دسته 85 کیلوگرم، «سهراب مرادی» یکی از ورزشکاران با اخلاق و آرام این سال های تیم ملی، نشان داد بدون حاشیه و بدور از هر گونه جنجال و انجام تمرینات گروهی نیز می توان افتخار آفرینی کرد.
مرادی را می توان یکی از بدشانس ترین ورزشکاران ایران دانست که محرومیت حدود سه سال او را از بسیاری از مدال های جهانی دور کرد، چرا که مدال طلای رقابت های جهانی، پیش از طلای المپیک ریو، حق مسلم او بود.
مرادی بارها در تمرینات تیم ملی به صورت غیر رسمی رکورد حرکت یک ضرب و دو ضرب جهان را جابجا کرده بود و بامداد امروز نیز در دومین حرکت برای جابجا کردن رکورد حرکت دو ضرب و مجموع جهان به وزنه 233 کیلوگرمی حمله کرد و با بلند کردن آن رکورد حرکت دو ضرب جهان را پس از 17 سال یک کیلوگرم و رکورد مجموع جهان که به نام خودش بود را 4 کیلوگرم ارتقا داد تا به عنوان نخستین وزنه بردار در رقابت های جهانی آمریکا رکورد شکنی کرده و ایران را نیز بعد از 16 سال در این دسته صاحب مدال طلا کند.
رکورد حرکت دو ضرب جهان در دسته 94 کیلوگرم در اختیار «سیمون کولچی» از لهستان بود که در سال 2000 به ثبت رسیده بود.
در این بین ظهور یک وزنه بردار جوان در دسته 94 کیلوگرم را باید به فال نیک گرفت. «سید ایوب موسوی» وزنه بردار آبادانی تیم ملی نیز در رقابت های قهرمانی جهان با عملکردی خوب و با مجموع 417 کیلوگرم دو مدال برنز حرکت دو ضرب و مجموع جهان را به دست آورد.
موسوی با کسب مدال برنز رقابت های جهانی در سن بیست و دو سال و هفت ماهگی، پنجمین وزنه بردار جوان ایرانی بود که در 18 سال اخیر روی سکوی جهانی می ایستاد. سعید محمدپور، بهداد سلیمی، کیانوش رستمی، بهادر مولایی و حسین رضازاده جوانتر از ایوب موسوی بودند که در مسابقات جهانی مدال گرفتند.
گزارش خطا
آخرین اخبار