به گزارش ایران اکونومیست به نقل از ساینس دیلی، امواجی که در سطح آب دیده میشوند، رفته رفته کوچکتر میشوند تا جایی که دیگر نمیتوان آنها را دید. اما این امواج صوتی-گرانشی حرکت خود را در سطوح زیرین آب ادامه میدهند و حتی سراسر اقیانوس را میپیمایند. با وجود این که این امواج صوتی هستند، گوش انسان قادر به شنیدن صدای آنها نیست و به همین علت از ابزاری موسوم به هیدروفون برای شنود آنها استفاده میشود. هیدروفونها درواقع میکروفونهایی هستند که در زیر آب عمل میکنند.
سازمان منع آزمایشات هستهای مجموعهای از این هیدروفونها را در اختیا دارد که در اقیانوسها نصب شدهاند و وظیفه تشخیص امواج ناشی از انفجار و راستای این امواج را برعهده دارند. اکنون محققان شیوه جدیدی را ابداع کردند که با استفاده از آن میتوان این هیدروفونها را برای شناسایی مکان و زمان تولید امواج صوتی بهکار گرفت.
امواج صوتی در زمان تولید به یکدیگر نزدیک هستند و پس از حرکت در محیط، به مرور زمان از هم دور میشوند اما ترتیب قرارگیری آنها همواره یکسان است. محققان با استفاده از محاسبات ریاضی توانستند چگونگی دور شدن امواج صوتی از یکدیگر را ارزیابی کنند و بر مبنای این محاسبات مبدا امواج را تشخیص دهند.
یکی از کاربردهای این فناوری شناسایی موقعیت سقوط هواپیماها یا غرق شدن کشتیها در دریاها است.