از ۷۷ هزار مگاوات ظرفیت فعلی نیروگاهی کشور، سهم
نیروگاه‌های حرارتی (بخاری، گازی و سیکل ترکیبی) بیش از ۶۲ هزار مگاوات
(معادل ۸۱ درصد) است که در این میان نیروگاه‌های گازی دارای بیشترین سهم با
۳۵.۳ درصد، نیروگاه‌های سیکل ترکیبی با ۲۵.۴ درصد و نیروگاه‌های بخاری با
سهم ۲۰.۵ درصد هستند.
تا پایان سال ۱۳۹۵، متوسط راندمان نیروگاه‌های حرارتی ۳۷.۸ درصد بوده که بر اساس پیش بینی های صورت گرفته تا پایان برنامه ششم توسعه، راندمان نیروگاه‌ها از طریق اجرای طرح بازتوانی در حد مناسبی افزایش می یابد.
این مساله می تواند تاثیرات مثبتی را در بر داشته باشد چرا که اجرای برنامه بازتوانی نیروگاه‌ها می‌تواند باعث افزایش ۱۰ تا ۱۵ درصدی راندمان نیروگاه‌ها شود که البته این امر نیازمند سرمایه گذاری حداقل ۳ میلیارد دلاری است.
حمیدرضا عظیمی، معاون برنامه‌ریزی شرکت مادرتخصصی نیروگاه‌های حرارتی کشور در این رابطه گفت: استفاده از ظرفیت فعلی ماده ۱۲ قانون رفع موانع تولید می‌تواند در بازتوانی این نیروگاه‌ها و جایگزین ساختن نیروگاه‌های جدید با راندمانی بالاتر و مصرف سوخت نازل‌تر بسیار راهگشا باشد.
وی اظهار کرد: البته در یک سال گذشته مذاکرات بسیار خوبی با شرکت‌های ژاپنی که از جمله بزرگ‌ترین شرکت‌های تولیدکننده توربین‌های گازی در جهان هستند، انجام شده که امیدواریم بتوانیم تا پایان سال جاری قراردادهای احداث دو واحد نیروگاهی ری با ظرفیتی بالغ بر ۱۰۰۰ مگاوات و راندمان ۶۰ درصد را با این شرکت‌ها نهایی کنیم.
به گفته وی، همچنین عملیات احداث یک بلوک سیکل ترکیبی ۵۰۰ مگاواتی در زرند کرمان در تابستان سال جاری آغاز شده که امیدواریم با بهره برداری از آن در دو سال آینده بتوانیم نیروگاه فرسوده فعلی زرند را از مدار خارج کنیم.
همچنین محسن طرز طلب، مدیرعامل شرکت مادر تخصصی تولید نیروی برق حرارتی نیز در همین رابطه به ایسنا گفت: قرار است که تا پایان دولت دوازدهم تمام نیروگاه‌های اسقاطی از مدار خارج شوند و برای این مهم نیز برنامه‌ریزی‌های متعددی در نظر گرفته شده است.
وی هزینه انجام این کار را بالا دانست و گفت: برای تولید هر هزار مگاوات برق به ۲۵۰۰ میلیارد تومان سرمایه نیاز است.
عمر مفید نیروگاه‌ها به طور استاندارد ۲۵ سال است چرا که بعد از آن، میزان راندمان اولیه تعریف شده برای این واحدها حتی با انجام به موقع تعمیرات دوره ای و اساسی نیز قابل دستیابی نیست. برای دستیابی به راندمان مطلوب برای واحدهای حرارتی که عمر آن‌ها از ۲۵ سال گذشته است باید تجهیزات به طور کامل تعویض شوند و در واقع به اندازه یک واحد جدید نیروگاهی، می‌بایست تجهیزات نوسازی شوند.
خروج نیروگاه‌های قدیمی از رده تولید و توجه به نیروگاه‌های جدید بی شک نیازمند اهتمام مالی است که البته اخیرا با جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی و تمایل آن‌ها برای سرمایه‌گذاری در ایران می‌توان به ارتقا ظرفیت برقی کشور و به‌روزرسانی نیروگاه‌ها امید داشت.
